2588001362
Strona 17
STRATEGIA ROZWOJU GMINY DOBROSZYCE NA LATA 2012 - 2022
Trzebnickich, osiągająca w okolicach Trzebnicy 257 m n.p.m (Fama Góra). Brama Malerzowska jest poprzecznym obniżeniem, oddzielającym Wzgórza Trzebnickie od Wzgórz Twardogórskich i wypełnionym piaskami glacjofluwialnymi, na których rosną zwarte kompleksy leśne.
Wzgórza Twardogórskie (318.45) są tukiem moren wyciśniętych, przylegającym od wschodu do Wzgórz Trzebnickich i zamykającym od południowego - zachodu Kotlinę Milicką. Ten łuk morenowy powstał nieco później od łuku trzebnickiego i sycowsko - ostrzeszowskiego. Dzieli się na 3 mikroregiony, z których Grzbiet Twardoaórski (318.452) obejmuje analizowany rejon. Grzbiet Twardogórski jest środkową, najwyższą częścią mezoregionu z kulminacją Wzgórza Zbójnik o wysokości 272 m n.p.m. (na południowy - zachód od Międzyborza), o kierunku równoleżnikowym, skręcającym ku północnemu - wschodowi do Międzyborza.
Nizina Śląska (318.5) jest rozległą równiną o powierzchni około 12,7 tys. km1, rozciągającą się po obu stronach Odry pomiędzy Przedgórzem Sudeckim i Sudetami Wschodnimi na południowym - zachodzie, Wyżyną Śląsko -Krakowską na południowym - wschodzie oraz Wałem Trzebnickim na północy. Cała Nizina Śląska znajduje się w obrębie zasięgu zlodowacenia odrzańskiego, nazywanego dawniej środkowopolskim, którego pozostałością są ostańce ozów, kemów i wzgórz morenowych. W części południowo - zachodniej występują pokrywy pylaste typu lessów, na których wytworzyły się urodzajne gleby brunatnoziemne i czarnoziemne. Osią Niziny Śląskiej jest Dolina Odry, która ma charakter pradoliny o szerokości od 8 do 12 km z łąkowym tarasem zalewowym i wyższymi tarasami piaszczystymi. Jednym z jej większych prawobrzeżnych dopływów jest Stobrawa. Dno doliny obniża się od około 180 m na południowym - wschodzie do około 90 m n.p.m. na północnym - zachodzie. W stronę Sudetów powierzchnia niziny wznosi się do 150 - 200 m n.p.m.
Równina Oleśnicka (318.56) znajduje się na wschód od Pradoliny Wrocławskiej i na południe od Wzgórz Trzebnickich w dorzeczu prawobrzeżnych dopływów Odry: Widawy oraz Stobrawy. Za jej wschodnią granicę można przyjąć dział wód Odry i Warty (Prosny). Stobrawa płynie na granicy piaszczystej Równiny Opolskiej, natomiast na Równinie Oleśnickiej przeważają tereny zbudowane z gliny zwałowej z ostańcami form glacjalnych zlodowacenia odrzańskiego, ale na przedpolu Wzgórz Trzebnickich występują sandry zlodowacenia warciańskiego. Ten duży mezoregion (2350 km1 powierzchni) podzielono na 4 mikroregiony (Walczak, 1970), a wśród nich na analizowanym rejonie wyróżnia się Równinę Oieśnicko - Bierutowską (318.561). Równina Oleśnicko - Bierutowska jest lekko falistą wysoczyzną morenową, częściowo sandrową, między Wzgórzami Trzebnickimi a doliną Widawy, pochyloną ze wschodu na zachód, przy czym na krańcu wschodnim wysokość przekracza 200 m n.p.m.
1.5.2. Rzeźba terenu1.
Obszar gminy charakteryzuje się urozmaiconą morfologią. Strukturę rzeźby terenu kształtują tu dwa elementy: obszary morenowe oraz akumulacji wodnolodowcowej. W północnej części gminy występuje wał spiętrzonej moreny końcowej, na jego przedpolu rozległe powierzchnie utworów akumulacji wodnolodowcowej, a w części południowej rozległe pokrywy glin zwałowych. Ogólnie rzeźba terenu gminy ma charakter akumulacyjno -erozyjny. W części zachodniej jest ona zmodyfikowana zwartą pokrywą utworów lessowych. Zasięg pokrywy lessowej na północy wyznacza w przybliżeniu granica kompleksu leśnego, na wschodzie obniżenie rzeki Dobra, a na zachodzie pokrywa lessowa przechodzi na obszar gminy Zawonia. W odróżnieniu od północnej, zalesionej części gminy należącej do Wzgórz Trzebnickich, obszar lessów jest niemal całkowicie wylesiony oraz intensywnie
Na podstawie danych zawartych w Komentarzu do Mapy Hydrograficznej w skali 1:50000, arkusze: M-33-35-B Oleśnica (Bieroński. Pawlak. Tomaszewski. 1999) i M-33-23-D Twardogóra (Bieroński. Pawlak. Tomaszewski, 2002) oraz w Komentarzu do Mapy Sozologicznej w skali 1:50000, arkusze: M-33-35-B Oleśnica (Baraniecki. Bieroński, Kuźniewski. Pawlak, 1998) iM-33-23-D Twardogóra (Baraniecki, Bieroński, Kuźniewski, Pawlak, 1998).
Wyszukiwarka