4087490047

Materiały X Jubileuszowej Konferencji 'Flawonoidy i ich zastosowanie", Rzeszów-Łańcut, 2014

S 4

Zastosowanie sulfonowej pochodnej moryny w procesie wytwarzania bioprotez zastawek serca

Aleksandra NIEMIEC-CYGANEK, Aldona MZYK, Barbara KUBIN,

Anna BARAŃSKA-LESIAK, Michalina GRAMATYKA, Piotr WILCZEK

Fundacja Rozwoju Kardiochirurgii im. Prof. Zbigniewa Religi, ul. Wolności 345a, 41-800 Zabrze

Streszczenie: Ostatnie lata badań nad stworzeniem niezawodnej protezy zastawki serca są związane z rozwojem inżynierii tkankowej, która proponuje koncepcję zastawki autologicznej. Zastawka autologiczna składa się z matrycy zastawkowej pozbawionej komórek dawcy, zasiedlanej (in vitro lub in vivo) komórkami własnymi pacjenta (biorcy). Jednym z etapów tworzenia takiej zastawki jest proces sieciowania acelularnych matryc zastawkowych. Celem sieciowania jest zmniejszenie antygenowości materiału biologicznego (szczególnie dotyczy to matryc pochodzenia zwierzęcego), poprawienie trwałości i odporności na degradację enzymatyczną oraz kalcyfikację. Biorąc pod uwagę fakt, że zastawka autologiczna ostatecznie zostanie zasiedlona komórkami biorcy, stosowane związki sieciujące powinny wykazywać jak najniższą cytotoksyczność oraz nie zmieniać znacząco natywnej struktury przestrzennej ełastyny i kolagenu, składników matrycy zastawkowej. Takie własności posiadają flawonoidy, w tym sól sodowa kwasu moryno-5 '-sulfonowego (NaMSA). Celem pracy była ocena możliwości zastosowania rozpuszczalnej w wodzie soli sodowej kwasu moryno-5 -sulfonowego w procesie sieciowania acelularnych matryc świńskich zastawek serca. Materiał po modyfikacjach był oceniany pod względem najważniejszych własności użytkowych, a zatem morfologii, biozgodności, skłonności do kalcyfikacji oraz właściwości mechanicznych. Biozgodność materiału badawczego była analizowana w oparciu o badania cytotoksyczności, możliwości zasiedlenia komórkami, odporności na degradację enzymatyczną in vitro, trombogenności, zawartości DNA endogennych świńskich wirusów (PERVs). Badania wykazały, że sieciowanie acelularnych świńskich zastawek serca za pomocą NaMSA jest trwale, prowadzi do usunięcia PERVs DNA z tkanek, podwyższenia ich odporności na degradację enzymatyczną, obniżenia skłonność do kalcyfikacji oraz w ograniczonym stopniu obniżą trombogenność tkanek. Prowadzi także do poprawy wytrzymałości matryc w porównaniu z tkankami acelularnymi. Acelularne matryce zastawkowe sieciowane NaMSA wykazują ograniczoną zdolność do zasiedlania komórkami. Podsumowując, sól sodowa kwasu moryno-5 -sulfonowego efektywnie i trwale sieciuje acelularne matryce zastawek serca, co prowadzi do uzyskania materiałów o wysokiej biokompatybilności, mogących znaleźć zastosowanie w kardiochirurgii.

Słowa kluczowe: inżynieria tkankowa, zastawki serca, konserwacja chemiczna, NaMSA.

Praca powstała w ramach grantu rozwojowego „Nowe metody przygotowania i konserwacji zastawek biologicznych" N R13 016 03

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Materiały X Jubileuszowej Konferencji Flawonoidy i ich zastosowanie", Rzeszów-Łańcut, 2014 S 2

więcej podobnych podstron