2588001546
świadczy tylko, iż istotą, główną osnową instytucji państwa jako przymusowej organizacji wyposażonej w atrybuty władzy zwierzchniej jest to, by ochraniać przed zagrożeniami zewnętrznymi i wewnętrznymi ład, zapewniany zasiedlającej jego terytorium społeczności. Składa się ona ze współzależnych grup o zróżnicowanych interesach oraz zapewnia warunki egzystencji odpowiednio korzystne do siły ich ekonomicznej pozycji i politycznych wpływów1. Przedmiot bezpieczeństwa, jego funkcje zmieniały się wraz z ewolucją ustrojową i polityczną państwa. Inaczej przedstawiała się problematyka ochrony bezpieczeństwa na różnych etapach państwa feudalnego (od monarchii patrymonialnej po absolutną), a całkowicie odmiennie w ramach dziewiętnastowiecznej koncepcji liberalnego państwa prawa. W XVIII w., gdy kształtowały się zręby nowożytnej administracji państwowej, zagadnienia związane z bezpieczeństwem znalazły swoje miejsce w resorcie spraw wewnętrznych. Szef tego resortu przez długi czas był postrzegany jako najwyższy urzędnik administracji centralnej, który zarządzał bezpieczeństwem w państwie. W oparciu o doświadczenia okresu monarchii absolutnej ukształtowała się teoria tzw. prawa i państwa policyjnego, czyli nauka policji. Wyodrębniła się ona jako samodzielna dziedzina nauki w XVIII w. i obejmowała swoim zakresem szeroki krąg zagadnień administrowania państwem, w tym również sferę ekonomiczno-finansową. Pojęcie „policja" miało wówczas szersze rozumienie niż obecnie, gdy dotyczy ono problemów związanych z ochroną porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz walki z przestępczością. Wówczas policja w zasadzie była synonimem pojęcia „administracja". Rozwój tej gałęzi nauki prawa wiąże się przede wszystkim z nauką niemiecką i francuską. Największy wkład w usamodzielnienie się nauki policji mieli Johann Heinrich von Justi, autor „Zasad nauk policji" (1756 r.), Joseph von Sonnenfels oraz Christian Wolff. Ukazywali rolę monarchy, który z jednej strony w interesie własnym i poddanych dba o bezpieczeństwo publiczne, a z drugiej stwarza środki i możliwości do zaspokajania potrzeb życiowych i wyższych ludności, a więc spełnia swoistą rolę policji dobrobytu. Tradycyjna policystyka w I połowie XIX wieku zaczęła
M. Gulczyński, Nauka o polityce, Warszawa 2007.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
sowa6 Dorosłymi upośledzonymi umysłowo zajmują się specjalnie do tego celu powołane instytucje pańs
SSA47546 0 szyderczych drwinach z wszelkich instytucji państwowych i kościelnych,
ScannedImage 25 tylko obiektywnie, na poziomie jego instytucjonalnych struktur, lecz także subiektyw
page0088 78 gdzie ma być tylko jedna istota i jedna substan-cya. Dusza jest nietylko pierwiastkiem ż
3 świadczenia przysługującego pracownikowi, nakładane w drodze decyzji organów Państwowej Inspekcji
IMG?56 (2) i fl 4 powinien być sporządzony i podpisany przez adwokata; jeżeli pokrzywdzonym jest ins
więcej podobnych podstron