plik


ÿþO R O D E K ST U D I Ó W WS C H O D N I C H C e n t r e f o r E a s t e r n S t u d i e s  Prozachodni zwrot w polityce zagranicznej Rosji: prz y c z y n y, konsekwencje, perspektywy The Pro-Western Turn in Ru s s i a  s Foreign Policy: Causes, Consequences and Prospects M a r e k M e n k i s z a k W a r s z a w a , w r z e s i e ’ 2 0 0 2 / W a r s a w , S e p t e m b e r 2 0 0 2 © Copyright by OÊrodek Studiów Wschodnich © Copyright by Centre for Eastern Studies Redaktor serii / Series editor Anna ¸abuszewska Opracowanie graficzne / Graphic design Dorota Nowacka T"umaczenie / Translation Izabela Zygmunt Wydawca / Publisher OÊrodek Studiów Wschodnich Centre for Eastern Studies ul. Koszykowa 6a Warszawa / Warsaw, Poland tel./phone + 48 /22/ 525 80 00, 628 47 67 fax: +48 /22/ 629 87 99 Spis treÊci / Contents  Prozachodni zwrot w polityce zagranicznej Ro s j i : p rz y c z y n y, konsekwencje, perspektywy / 5 Prozachodni zwrot  dlaczego i kiedy? / 6 Czy to si´ Rosji op"aca"o? / 8 Quo vadis, Rosjo? / 12 The Pro-Western Turn in Ru s s i a  s Foreign Po l i c y : Causes, Consequences and Prospects / 17 The Pro-Western Turn  Why and When? / 18 Was it worth Russia s while? / 21 Quo vadis, Russia? / 24  Prozachodni zwrot w polityce zagranicznej Rosji: prz y c z y n y, konsekwencje, perspektywy Jednym z najistotniejszych z punktu widzenia Europy i Polski proce- sów zachodzàcych na arenie mi´dzynarodowej w ostatnim czasie jest reorientacja rosyjskiej polityki zagranicznej. Celem niniejszego tekstu jest odpowiedê na trzy zwiàzane z tym problemem waÝne pytania: 1. Kiedy i dlaczego dokona" si´  prozachodni zwrot w polityce FR? 2. Czy okaza" si´ on korzystny dla Rosji? 3. Dokàd moÝe zmierzaç polityka rosyjska w przysz"oÊci? Analiza rosyjskiej polityki zagranicznej ostatnich dwóch lat prowadzi mi´dzy innymi do nast´pujàcych wniosków: 1. Kierownictwo rosyjskie najwyraêniej wie, iÝ Rosja dàÝàc do zwi´k- szenia swoich wp"ywów w Êwiecie, nie moÝe przetrwaç jako samo- dzielny biegun na scenie mi´dzynarodowej, lecz musi po"àczyç swe si"y z Zachodem (najpewniej z Unià Europejskà). 2. Wydarzenia 11 wrzeÊnia 2001 r. nie by"y przyczynà  prozachodniego zwrotu Rosji, lecz katalizatorem powodujàcym pe"ne ujawnienie pro- cesu rozpocz´tego po obj´ciu rzàdów w Rosji przez W"adimira Putina. 3. Nowy kurs rosyjskiej polityki zagranicznej w najbliÝszej przysz"o- Êci nie wydaje si´ byç zagroÝony przez wewn´trznà opozycj´ w Rosji. 4.  Prozachodni zwrot okaza" si´ dla Rosji korzystny, chociaÝ: a. Rosja nie sta"a si´ strategicznym sojusznikiem USA. b. Nie nastàpi" prze"om w stosunkach Rosji z Unià Europejskà i Mo- skwa nie uzyska"a realnego wp"ywu na istotne decyzje NATO. c. Rosja nie sta"a si´ jednym z czo"owych  rozgrywajàcych na are- nie mi´dzynarodowej. 5. Post´pujàce zbliÝenie Rosji do Zachodu leÝy w interesie Polski i Europy. P U N K T W I D Z E N I A 5  Prozachodni zwrot  dlaczego i k i e d y ? Prze"om XX i XXI wieku przyniós" Rosji powaÝne wyzwania. Mimo pro- wadzenia przez Moskw´ aktywnej polityki zagranicznej post´powa" proces mi´dzynarodowej marginalizacji Rosji. Dosz"o do rozszerzenia NATO mimo d"ugoletniej walki Moskwy o zahamowanie, spowolnienie bàdê ograniczenie tego procesu. Rosja pozostawa"a osamotniona w swym forsowaniu koncepcji budowy nowego systemu bezpiecze’- stwa europejskiego opartego na OBWE. Sojusz Pó" nocnoatl antycki , wbrew dramatycznym protestom Moskwy, uÝy" si"y wobec Jugos"awii. USA zademonstrowa"y, Ýe nie tylko sà jedynym supermocarstwem, ale teÝ sà gotowe swà hegemoni´ realizowaç na arenie mi´dzynarodowej, m.in. budujàc tarcz´ antyrakietowà. Post´pujàcy proces integracji euro- pejskiej spycha" Rosj´ na margines starego kontynentu.  Strategiczne partnerstwo Rosji i UE obfitowa"o w deklaracje nie wype"niane treÊcià. Z kolei w Azji powszechne zaniepokojenie budzi"a rosnàca pot´ga Chin. Towarzyszy" temu kryzys cywilizacyjny pa’stwa, pog"´bia"a si´ luka rozwojowa pomi´dzy Rosjà a rozwini´tym Êwiatem. Naglàcà konieczno- Êcià sta"o si´ wprowadzenie w Rosji mi´dzynarodowych i europejskich standardów prawnych i gospodarczych, przyciàgni´cie zachodnich in- westorów, w"àczenie kraju do kluczowych struktur gospodarki Êwiato- wej. Ale takÝe odbudowa prestiÝu pa’stwa na arenie mi´dzynarodowej. Pe"nà tego ÊwiadomoÊç mia" nowy szef pa’stwa rosyjskiego  W"adimir Putin, który wskaza" na odrodzenie gospodarcze jako fundament odro- dzenia mocarstwowoÊci Rosji pojmowanej w nowoczesnych kategoriach. Jednak tego wszystkiego nie moÝna by"o osiàgnàç bez zerwania z do- tychczasowà linià polityki rosyjskiej, której g"ównym przejawem by"y próby przeciwdzia"ania globalnej hegemonii USA. Brak odzewu zachod- nich inwestorów na szeroko reklamowane reformy spo"eczno-gospodar- cze i prawne zainicjowane przez prezydenta Putina oraz dojÊcie do w"a- dzy w USA nowej republika’skiej administracji George a W. Busha, któ- ra zacz´"a swoje urz´dowanie od upokarzania Moskwy  przyspieszy"a to, co wydawa"o si´ nieuchronne. P U N K T W I D Z E N I A 6 Sygna"y nadchodzàcych zmian zacz´"y si´ pojawiaç juÝ wiosnà 2000 r. W marcu p.o. prezydent Rosji W"adimir Putin zaskoczy" obserwatorów, nie wykluczajàc przysz"ego cz"onkostwa Rosji w NATO. Rok póêniej Mo- skwa wstrzemi´êliwie zareagowa"a na wydalenie z USA pi´çdziesi´ciu rosyjskich dyplomatów i ameryka’skie zarzuty o udzia" Rosji w rozprze- strzenianiu broni jàdrowej. Oprócz tego Moskwa uelastyczni"a swoje  nadal krytyczne  stanowisko wobec ameryka’skich postulatów rewizji antyrakietowego uk"adu ABM. Coraz wi´cej rosyjskich ekspertów g"osi- "o otwarcie koniecznoÊç jakiejÊ integracji Rosji z Unià Europejskà, a na- wet formalnego cz"onkostwa w UE. Na tym tle wydarzenia 11 wrzeÊnia 2001 r. nie by"y przyczynà, lecz ka- talizatorem ujawniajàcym w pe"ni nowà rosyjskà polityk´. Stworzy"y one dla Rosji wielkà szans´. Podj´ta po pewnych wahaniach decyzja o ograniczonym wsparciu rosyjskim dla koalicji antyterrorystycznej pod przywództwem USA by"a próbà wykorzystania owej szansy, a jednocze- Ênie wynika"a z obaw o konsekwencje biernoÊci. Moskwa uzyska"a szans´ odegrania roli waÝnego, odpowiedzialnego partnera, a tym samym poprawy swego mi´dzynarodowego wizerunku. Prezydent Putin i jego otoczenie, podejmujàc t´ decyzj´, liczyli, Ýe do- prowadzà do pewnego psychologicznego prze"omu w stosunkach z USA, a takÝe innymi pa’stwami i strukturami zachodnimi. ZbliÝenie z Zacho- dem otwiera"o z kolei moÝliwoÊci uzyskania wymiernych korzyÊci w róÝ- nych sferach: politycznej, gospodarczej i bezpiecze’stwa. Chodzi"o nie tylko o os"abienie krytyki za dzia"ania w"adz federalnych i armii w Cze- czenii, ale przede wszystkim: dokonanie prze"omu w stosunkach z NATO i w dialogu o bezpiecze’stwie z UE (przysz"y system bezpiecze’stwa eu- ropejskiego z waÝnym udzia"em Rosji), nape"nienie treÊcià  strategicz- nego partnerstwa z UE (takÝe poprzez znoszenie barier w handlu i part- nerstwo energetyczne), pe"noprawne w"àczenie do G-7/G-8, przyspiesze- nie akcesji do WTO, zwi´kszenie nap"ywu zagranicznych inwestycji i re- strukturyzacj´ swego zad"uÝenia, a takÝe cz´Êciowà neutralizacj´ ocze- kiwanych politycznych poraÝek: podwaÝenia przez USA reÝimu rozbro- P U N K T W I D Z E N I A 7 jeniowego (uk"adów ABM i START II) czy rozszerzenia NATO na pierwsze pa’stwa obszaru postradzieckiego. Natomiast rosyjska biernoÊç stwarza"a ryzyko, Ýe perspektywa osiàgni´- cia powyÝszych celów oddali si´, USA samodzielnie wejdà do dotychcza- sowej rosyjskiej strefy wp"ywów  g"ównie w Azji Centralnej, wp"ywy Moskwy wÊród pa’stw WNP os"abnà, a polityczne i gospodarcze poraÝ- ki pozostawià Rosj´ upokorzonà i pozbawionà kompensacji, co pocià- gnie za sobà obniÝenie mi´dzynarodowego autorytetu pa’stwa. W"aÊnie z takiej oceny sytuacji wynika"y te dzia"ania Moskwy, które po- strzegano na Êwiecie jako przejawy i konsekwencje  prozachodniego zwrotu w polityce Rosji: ograniczone wsparcie dla antyterrorystycznej koalicji; aktywny udzia" w postkonfliktowej regulacji w Afganistanie; pozytywne sygna"y wobec NATO i apele do Europejczyków, a takÝe takie demonstracje pragmatyzmu, jak decyzje Rosji o likwidacji oÊrodka wy- wiadu radioelektronicznego w Lourdes na Kubie i bazy morskiej Cam Ranh w Wietnamie (decyzje te de facto podj´to kilka miesi´cy wczeÊniej  a wi´c przed 11 wrzeÊnia 2001 r., przy czym druga z nich podyktowa- na by"a g"ównie wzgl´dami finansowymi). Dzia"ania powyÝsze podj´to nie w wyniku ideowego utoÝsamienia si´ Rosji z wartoÊciami Êwiata za- chodniego, ale w oparciu o pragmatyczne kalkulacje. Odpowiada"y one w istocie strategicznym interesom Rosji (stàd politycy i komentatorzy z Moskwy majà wiele racji twierdzàc niekiedy, Ýe polityka ta by"a i jest  prorosyjska , a nie  prozachodnia ). Czy to si´ Rosji op"aca"o? Z perspektywy roku ocena efektów zwrotu w rosyjskiej polityce dla in- teresów Moskwy musi byç z"oÝona. Wydaje si´ jednak, iÝ ogólny bilans jest pozytywny, a odpowiedê na postawione pytanie  twierdzàca. Nie moÝna jednak zamykaç oczu na powaÝne problemy stojàce przed Rosjà. Lista korzyÊci jakie uzyska"a Moskwa jest d"uga. Dosz"o do istotnej poprawy stosunków z USA, które Moskwa uzna"a za strategicznego politycznego partnera. To z kolei przynios"o dalsze kon- sekwencje. Waszyngton odrzucajàc uk"ady ABM i START II, jednoczeÊnie P U N K T W I D Z E N I A 8 poszed" na pewne ust´pstwa wobec Moskwy, zawierajàc z nià nowy traktat rozbrojeniowy SORT (prawnie wiàÝàcy po przysz"ej ratyfikacji, obniÝajàcy znaczàco pu"apy docelowych redukcji, zwi´kszajàcy swobo- d´ kszta"towania si" strategicznych przez strony, a jednoczeÊnie utrzy- mujàcy w mocy rozbudowany system weryfikacji), pozwalajàc prezy- dentowi Putinowi zachowaç twarz i uniknàç upokarzajàcej poraÝki. USA postanowi"y takÝe utrzymaç, a nawet nieco zwi´kszyç  przy poparciu innych pa’stw zachodnich  nak"ady na wsparcie rozbrojenia nuklear- nego Rosji. Poparcie Waszyngtonu by"o decydujàce dla formalnego pe"- nego w"àczenia Rosji do G-8 i uznania (przez USA i wkrótce równieÝ przez UE) gospodarki rosyjskiej za rynkowà (co moÝe istotnie zmniejszyç straty wynikajàce z ce" antydumpingowych wobec Rosji), a takÝe dla stworzenia nowej formu"y stosunków Rosja NATO dajàcej Moskwie for- malnà moÝliwoÊç równoprawnego wspó"decydowania w niektórych kwestiach. W ten sposób Rosja przygotowa"a grunt dla zneutralizowa- nia poraÝki, jakà stanie si´ rozszerzenie NATO na pa’stwa ba"tyckie. Wreszcie zarysowa"y si´ perspektywy rosyjsko-ameryka’skiego partner- stwa energetycznego, w tym wsparcia USA dla eksploatacji nowych ro- syjskich z"óÝ ropy i gazu. Korzystne zmiany w stosunkach Rosji z USA i NATO nie pozosta"y bez wp"ywu na relacje Moskwy i UE. Chodzi tu nie tylko o wspomnianà za- powiedê uznania rosyjskiej gospodarki za rynkowà, ale takÝe post´pujà- cà instytucjonalizacj´ rosyjsko-unijnego dialogu o bezpiecze’stwie oraz drobne kroki naprzód w dialogu energetycznym. Moskwa porzucajàc po- lityk´ jawnych prób konfliktowania USA i Europy Zachodniej, doprowa- dzi"a do sytuacji, w której czo"owe pa’stwa UE zacz´"y wr´cz rywalizo- waç ze sobà i z Waszyngtonem o jak najlepsze stosunki z Rosjà. RównoczeÊnie Rosja zdo"a"a utrzymaç dobre stosunki z czo"owymi pa’- stwami Azji (zw"aszcza Chinami i Indiami) i zwi´kszyç swà aktywnoÊç na tym kontynencie i na obszarze WNP. I choç rosyjskie korzyÊci, przy g"´bszej analizie, ujawniajà si´ g"ównie w sferze propagandowej, to nie umniejsza to ich pozytywnego efektu. Rosja wyraênie poprawi"a swój wizerunek mi´dzynarodowy. P U N K T W I D Z E N I A 9 Nie uda"o si´ jednak Rosji osiàgnàç szeregu celów ani teÝ rozwiàzaç wie- lu starych problemów w stosunkach z Zachodem (a zw"aszcza USA), po- nadto Moskwa stan´"a przed nowymi wyzwaniami. W stosunkach z USA zadeklarowane partnerstwo postawi"o pod zna- kiem zapytania moÝliwoÊç dalszego prowadzenia przez Moskw´  przy- noszàcej wymierne korzyÊci ekonomiczne  polityki zacieÊniania wi´zi gospodarczych z Iranem i Irakiem czy teÝ odgrywania roli samodzielne- go poÊrednika w rozwiàzywaniu problemu korea’skiego. Waszyngton wywiera na Moskw´ silnà presj´, by zrezygnowa"a ze wspó"pracy z tzw. pa’stwami bandyckimi. Partnerstwo rosyjsko-ameryka’skie nie zapo- bieg"o takÝe faktycznemu naruszeniu przez Waszyngton dotychczaso- wego parytetu nuklearnego z Rosjà i forsowaniu budowy przez USA tar- czy antyrakietowej. Dialog energetyczny z kolei nie przeszkadza USA forsowaç budowy kaspijskiego rurociàgu Baku Ceyhan, który to projekt Moskwa od lat stara"a si´ storpedowaç. Na d"ugiej liÊcie rozbieÝnoÊci po- mi´dzy Waszyngtonem i Moskwà jest teÝ wspó"praca Rosji z Koreà Pó"- nocnà, Libià i Kubà, intensywna rosyjska wspó"praca wojskowa z China- mi; problem rosyjskiej broni chemicznej i biologicznej; doÊç agresywna (zw"aszcza ostatnio) polityka Moskwy wobec Gruzji czy  tradycyjnie podnoszone przez Waszyngton w chwilach kryzysów  zarzuty dotyczà- ce problemu Czeczenii i wolnoÊci s"owa w Rosji. Ameryka’ska obecnoÊç wojskowa w Uzbekistanie, Kirgistanie i Gruzji podwaÝy"a dotychczaso- wy monopol Rosji na regulowanie bezpiecze’stwa w postradzieckiej Azji Centralnej i Kaukazie Po"udniowym, umocni"o teÝ te pa’stwa WNP, które chcà prowadziç bardziej niezaleÝnà wobec Moskwy polityk´. Nie ma zatem mowy o strategicznym sojuszu rosyjsko-ameryka’skim, a sto- sunki pomi´dzy obydwoma pa’stwami sà wyraênie asymetryczne. W stosunkach Rosji z NATO uruchomiona w maju 2002 roku szeroko re- klamowana nowa ich formu"a okaza"a si´ byç g"ównie propagandowym gestem. Wobec oporu szeregu pa’stw cz"onkowskich (z USA w"àcznie), które stworzy"y ca"y system bezpieczników, Rosji nie udaje si´ ciàgle stworzyç mechanizmu wp"ywania na istotne decyzje Sojuszu. Z kolei post´p w stosunkach Rosji z Unià Europejskà jest doÊç powolny, a perspektywa stworzenia Wspólnej Europejskiej Przestrzeni Gospodar- P U N K T W I D Z E N I A 1 0 czej  mglista. UE uzaleÝnia swe decyzje od dzia"a’ dostosowawczych po stronie rosyjskiej. Z kolei próby Moskwy przedstawienia tego proce- su jako wzajemnych ust´pstw i dostosowa’ b´dàcych skutkiem decyzji politycznych wydajà si´ mieç ograniczonà skutecznoÊç. Rosja uzyska"a co prawda, po szczycie brukselskim w paêdzierniku 2001 r., de facto sta- "y kana" konsultacji w zakresie bezpiecze’stwa z UE, ale mimo rosyjskiej presji proces instytucjonalizacji nie nadàÝa nawet za stosunkami z NATO. Perspektywy udzia"u Rosji w operacjach reagowania kryzysowego UE nadal sà mgliste. Rosji, która ma ambicje wspó"decydowania o kluczo- wych problemach naszego kontynentu, nadal grozi post´pujàca margi- nalizacja w Europie po rozszerzeniu UE na wschód. Innym wyzwaniem jest z kolei rosnàca aktywnoÊç w postradzieckiej Azji Centralnej Chin (zaniepokojonych zmianà postawy Moskwy wobec Wa- szyngtonu). Jak dotàd aktywnoÊç ta by"a umiej´tnie kanalizowana przez Rosj´ poprzez rozbudow´ mechanizmów wielostronnych  g"ównie Szanghajskiej Organizacji Wspó"pracy. Czy b´dzie si´ to dalej udawaç w sytuacji, gdy Chiny uwaÝajà, iÝ Rosja przesta"a byç skutecznà zaporà dla antychi’skich dzia"a’ USA  pozostaje pytaniem otwartym. G"ówna poraÝka, wynikajàca  jak si´ wydaje z przyczyn wewn´trznych  to jednak nieskutecznoÊç w"adz rosyjskich w Êciàgni´ciu znaczàcych zagranicznych inwestycji sprzyjajàcych dynamicznemu wzrostowi go- spodarki. Rosja  wielki kraj postrzegany obecnie cz´sto jako intensyw- nie reformujàcy si´ sojusznik Zachodu  nadal przyciàga kwoty dwu- krotnie mniejsze niÝ Polska. Nie uda"o si´ teÝ Moskwie doprowadziç do restrukturyzacji czy wr´cz cz´Êciowego anulowania swych (zw"aszcza poradzieckich) d"ugów. Reasumujàc. Pomimo szeregu sukcesów i poprawy swego wizerunku na arenie mi´dzynarodowej Rosji nie uda"o si´ zasadniczo zwi´kszyç swo- jego wp"ywu na kreowanie "adu mi´dzynarodowego i zmieniç zasadni- czo asymetrycznego charakteru swych relacji z Zachodem. P U N K T W I D Z E N I A 1 1 Quo vadis, Ro s j o ? Wydaje si´, iÝ prezydent Putin i cz´Êç jego otoczenia ma ÊwiadomoÊç, iÝ Rosja nie moÝe w perspektywie przetrwaç jako mocarstwo, b´dàc samo- dzielnym biegunem na scenie mi´dzynarodowej. Moskwa musi zatem porzuciç cz´Êciowo swe ambicje przy"àczajàc si´ do jednego z istniejàcych zachodnich biegunów (najprawdopodobniej euro- pejskiego), nie zaÊ próbowaç balansowania jako niezaleÝny oÊrodek si"y, skazujàc si´ na stopniowà marginalizacj´. Dotychczasowa strategia po- lityki zagranicznej Rosji kszta"towana przez prezydenta Putina zdaje si´ dàÝyç do realizacji owego prozachodniego wyboru i jednoczeÊnie jak najd"uÝszego odk"adania momentu upublicznienia decyzji w tej spra- wie. Po cz´Êci zapewne z uwagi na niejasne warunki ewentualnej inte- gracji, ale teÝ z powodu dba"oÊci o utrzymanie (przynajmniej pozorne- go) konsensu wewnàtrzpolitycznego w sferze polityki zagranicznej. Ten ostatni czynnik o charakterze wewn´trznym ma swoje znaczenie, ale nie moÝna go fetyszyzowaç. Jest prawdà, iÝ  prozachodni zwrot w polityce zagranicznej Rosji, któ- rego g"ównym inicjatorem i realizatorem jest prezydent W"adimir Putin, nie zosta" ca"kowicie zinternalizowany przez rosyjskà elit´ politycznà. Szereg polityków, cz´Êç ekspertów i zapewne spora cz´Êç przedstawicieli  struktur si"owych nie rozumie i/lub nie popiera nowego kursu rosyj- skiej polityki. Ich opozycja nie jest jednak jak na razie ani zbyt jawna, ani teÝ zorganizowana. Nie wydaje si´, by ta sytuacja mia"a ulec w bliÝ- szej perspektywie istotnej zmianie. Kreml podejmuje wszystkie istotne decyzje kadrowe, kontroluje najwaÝniejsze Êrodki masowego przekazu i skutecznie przeciwdzia"a powstaniu znaczàcej politycznej opozycji. Po- lityka zagraniczna nigdy nie by"a w Rosji istotnym tematem w kampa- niach wyborczych i nie budzi wielkich emocji wÊród elektoratu. Równo- czeÊnie jednak jest oczywiste, iÝ prezydent Putin nie moÝe pozwoliç so- bie w polityce zagranicznej na ponoszenie spektakularnych poraÝek. Dlatego teÝ obecny kurs móg"by zostaç zagroÝony tylko, jeÝeli wystàpi- "yby "àcznie dwa czynniki: Rosja zosta"aby wielokrotnie powaÝnie upo- korzona na forum mi´dzynarodowym, a sytuacja spo"eczno-gospodar- P U N K T W I D Z E N I A 1 2 cza w kraju uleg"aby znaczàcemu pogorszeniu. Taki scenariusz w naj- bliÝszym czasie nie wydaje si´ jednak bardzo prawdopodobny. Wydaje si´, iÝ strategia polityki rosyjskiej w najbliÝszej przysz"oÊci rysu- je si´ nast´pujàco: W stosunkach z USA plan maksimum Rosji to przekonanie ameryka’- skiej administracji, iÝ jest ona w istocie sojusznikiem, którego waÝne in- teresy naleÝy szanowaç, a nawet wspieraç, i mocarstwem, które powin- no mieç swojà  stref´ odpowiedzialnoÊci w globalnej ameryka’skiej wizji Êwiata. Bardziej realne minimum oczekiwa’ to powstrzymanie Wa- szyngtonu od niektórych dzia"a’ szkodzàcych interesom Rosji  jak cho- ciaÝby blokowania wspó"pracy gospodarczej i wojskowej z niektórymi pa’stwami (w tym postrzeganymi przez USA jako przeciwnicy). Rosja wspó"pracuje z Chinami i Indiami, ale takÝe z Iranem, Irakiem, Ko- reà Pó"nocnà, Kubà i Libià z dwóch wzgl´dów: dla wymiernych korzyÊci ekonomicznych oraz dla d"ugoterminowego umacniania swych wp"y- wów w poszczególnych krajach i regionach. Z uwagi na zagroÝenia dla stosunków z USA jest to jednak dla Moskwy politycznie (a w perspekty- wie takÝe ekonomicznie) kosztowne. Rosja zwleka jednak z ogranicze- niem tej wspó"pracy, poniewaÝ Waszyngton nie zaoferowa" jej wystar- czajàcych ekonomicznych kompensacji, a takÝe dlatego, Ýe nie chce uchodziç za pa’stwo w pe"ni podporzàdkowane Waszyngtonowi. Po- nadto spodziewane obalenie przez USA reÝimu Saddama Husajna w Ira- ku zapewne doprowadzi do zniesienia uprzywilejowanej pozycji rosyj- skich firm w tym kraju. Moskwa w pewnym momencie b´dzie musia"a dokonaç strategicznego wyboru w tym wzgl´dzie. Nie jest wykluczone, Ýe w ramach partnerstwa energetycznego z USA Moskwa dostrzeÝe kompensacje wystarczajàce dla rewizji swojej polityki. Innym problem jest ameryka’ska obecnoÊç w Azji Centralnej. Narastajà sygna"y Êwiadczàce o tym, iÝ  wbrew deklaracjom  ameryka’ska obec- noÊç wojskowa na tym obszarze b´dzie d"ugotrwa"a. Rosja prowadzi tu optymalnà polityk´ "agodzenia ewentualnych sporów, a nawet kszta"to- wania swoistego kondominium rosyjsko-ameryka’skiego, rezygnujàc z wy"àcznoÊci swych wp"ywów. Z drugiej strony wzrasta tu aktywnoÊç P U N K T W I D Z E N I A 1 3 rosyjska, zw"aszcza w sferze bezpiecze’stwa i gospodarki. W ten sposób Moskwa unika antagonizowania USA, zarazem "agodzi obawy pa’stw WNP przed zacieÊnianiem wspó"pracy z nià. Byç moÝe Rosja liczy, Ýe USA uznajà jej trwa"e interesy i rol´ stabilizatora w regionie. Innym moty- wem moÝe byç pomoc USA w zneutralizowaniu cz´Êci zagroÝe’ dla bez- piecze’stwa FR. Z drugiej strony Moskwa moÝe liczyç, iÝ USA wciàgni´- te do rozwiàzywania trudnych konfliktów lokalnych okaÝà si´ niesku- teczne i rozczarujà do siebie niektóre pa’stwa WNP. Przyk"ad Gruzji Êwiadczy jednak, iÝ wspó"dzia"anie rosyjsko-ameryka’skie ma swoje granice. Stàd problem obecnoÊci ameryka’skiej b´dzie powaÝnym wy- zwaniem dla Rosji. W stosunkach z UE, wobec wyzwania, jakim jest integracja europejska, Moskwa wyraênie zwi´kszy"a presj´ dyplomatycznà na UE i czo"owe stolice europejskie oraz zwielokrotni"a wysi"ki w dostosowaniu do mi´- dzynarodowych i europejskich standardów prawnych i ekonomicznych. Wydaje si´, iÝ strategicznym celem Putina jest doprowadzenie do ko’ca swej drugiej kadencji (do 2008 r.) do dokonania (bàdê stworzenia pod- staw dla) pewnej formy integracji Rosji z UE: czy to w formie unii celnej i swobody przep"ywu osób, czy europejskiego obszaru gospodarczego, czy teÝ stowarzyszenia Rosji z UE. Nie jest przy tym wykluczone, iÝ Mo- skwa og"osi swe dàÝenie do pe"nego cz"onkostwa w Unii, g"ównie po to by sprowokowaç Bruksel´ do kolejnych gestów oraz zdynamizowaç we- wn´trzne dzia"ania dostosowawcze w Rosji. Ten niezwykle istotny dla przysz"oÊci Europy proces b´dzie musia" jed- nak ulec przyspieszeniu, jeÝeli Rosja powaÝnie myÊli o osiàgni´ciu po- wyÝszych celów. Wymaga to od Moskwy tak ogromnego wysi"ku (admi- nistracyjnego i finansowego), iÝ wydaje si´ z dzisiejszej perspektywy bardzo trudne. Z kolei tworzenie nowego systemu bezpiecze’stwa europejskiego z pe"- noprawnym udzia"em Rosji natrafia ciàgle na bariery w postaci wstrze- mi´êliwej postawy USA i cz´Êci pa’stw europejskich, niedojrza"oÊci UE w zakresie II filaru (wspólna polityka zagraniczna i bezpiecze’stwa), nieprzygotowania samej Rosji, a takÝe braku ostatecznej regulacji po- P U N K T W I D Z E N I A 1 4 dzia"u odpowiedzialnoÊci w tej sferze pomi´dzy UE i NATO. Realizowana tutaj przez Rosj´ polityka drobnych kroków wydaje si´ optymalna. W obecnej sytuacji kluczowym dla prezydenta Putina zadaniem jest od- powiednia kontynuacja obecnego kursu polityki zagranicznej FR. Mia"a- by ona pozwoliç Rosji odnieÊç w perspektywie waÝne sukcesy przyczy- niajàce si´ do odbudowy mocarstwowej pozycji pa’stwa i zapewnienia mu stabilnego wzrostu. JednoczeÊnie waÝne jest unikni´cie upokarzajà- cych poraÝek, mogàcych mieç negatywne nast´pstwa wewnàtrzpoli- tyczne. Nie b´dzie to zadanie "atwe, ale jeÝeli Rosja chce zachowaç mo- carstwowe ambicje, dla obecnego kursu faktycznie nie ma alternatywy. Post´pujàce zbliÝenie Rosji do Zachodu nie tylko nie stanowi zagroÝenia dla Polski i Europy, lecz leÝy w ich strategicznym interesie. JeÝeli ma byç to zbliÝenie realne, musi ono bowiem oznaczaç g"´bokà transformacj´ Rosji i jej adaptacj´ do pewnych zachodnich standardów. Marek Menkiszak P U N K T W I D Z E N I A 1 5 The Pro-Western Turn in Ru s s i a  s Foreign Policy: Causes, Consequences and Prospects From Europe and Poland s point of view, one of the most important re- cent developments in international politics was the re-orientation of Russia s foreign policy. This paper aims to answer three important qu- estions relating to this issue: 1. When and why did the so called pro-Western turn in the Russian Fe- deration s policy take place? 2. Has it been profitable for Russia? 3. What goals will the Russian policy pursue in the future? An analysis of the last two years in Russia s foreign policy leads to the several conclusions, including those: 1. Clearly, the Russian leaders realise that in the longer term, Russia  in its desire for more influence in the world  will not be able to survi- ve as an independent pole of power in international politics and it will have to join forces with the West (most likely, the European Union). 2. September 11 was not the cause of Russia s pro-Western turn, but rather a catalyst that put the process which started when Vladimir Pu- tin took his office in sharp focus. 3. In the nearest future, this new direction of Russia s foreign policy seems not be challenged by internal opposition in Russia. 4. The so called pro-Western turn proved to be beneficial for Russia, although: a. Russia has not become a strategic ally of the US b. There has been no breakthrough in the relations between Russia and the European Union, and Moscow has not gained any real influen- ce on NATO s important decisions. c. Russia has not become a major decision-maker of international politics. 5. Russia s rapprochement the West is in Poland s and Europe s interest. P O L I C Y B R I E F S 1 7 The Pro-Western Turn  Why and When? Towards the end of the 20th century and at the onset of the 21st century, Russia had to face difficult and serious tests. Even though Moscow was carrying out an active international policy, Russia was being pushed to the margin of international politics. NATO enlargement materialised, al- though Moscow had been battling for a long time to stop, retard or re- strain this process. Russia had no allies to support its efforts aiming to carry its concept of developing a new European security system based on the OSCE. In spite of Moscow s dramatic protests, the North Atlantic Alliance used force against Yugoslavia. The US demonstrated that is was the world s sole superpower and that it was ready to fortify its hegemo- ny in the international scene, e.g. by building the anti-missile shield. The progressing process of European integration made Russia a marginal player in the Old Continent. The  strategic partnership of Russia and the EU consisted of many declarations that had no meaningful content. In Asia, the gaining of power by China was a source of general anxiety. In addition, the Russian state was undergoing a civilisational crisis, and the developmental gap between Russia and the developed world was wi- dening. Russia urgently needed to introduce international and European legal and economic standards, to attract foreign investors and to inte- grate with the key structures of the world s economy. It also needed to reconstruct its prestige in the international scene. Vladimir Putin, the new head of the Russian state, was fully aware of that. He defined eco- nomic rebirth as the foundation on which Russia s status as a world po- wer  understood in modern terms  could be rebuilt. Yet, these objectives could not be achieved without breaking off with the policy that Russia had been implementing hitherto, i.e. the policy which aimed mainly to counterbalance the US s global hegemony. Western in- vestors barely responded to the broadly advertised social, economic and legal reforms initiated by Putin and in the US, the new republican admi- nistration of George W. Bush took power and started its rule from humi- P O L I C Y B R I E F S 1 8 liating Moscow. This hastened the occurrence of what appeared inevita- ble anyway. Signals of upcoming change first appeared in spring 2000. In March, Vla- dimir Putin, then acting president of Russia, surprised the observers by saying he didn t rule out Russia s future membership in NATO. A year la- ter, Moscow responded with restraint to the removal of fifty Russian di- plomats from the US and the US s accusations that Russia participated in the proliferation of nuclear weapons. In addition, Moscow adopted a more flexible, even if still critical, position on the US demands to revi- se the ABM treaty. Finally, more and more Russian experts openly advo- cated some kind of integration between Russia and the EU or even Rus- sia s formal membership in the EU. Against this background, it is clear that Russia did not adopt of its new policy because of the events of September 11, 2001, rather, they were a catalyst which made this new policy fully visible. The September 11 at- tacks afforded Russia a great chance. The decision to grant limited sup- port to the anti-terrorist coalition s led by the US, taken by Russia after some hesitation, was an attempt to take advantage of the new situation, but at the same time it resulted from Russia s fear of the possible conse- quences of remaining passive. Moscow was given a chance to play the role of an important and respon- sible partner and to improve its international image. When taking this decision, President Putin and the people around him hoped to cause a kind of psychological breakthrough in the relations with the US and other Western countries and organisations. Rapprochement with the West was expected to afford Russia real benefits in various spheres such as politics, economy and security. Russia wanted not only to abate the criticism of the federal authorities and the army s activities in Chechnya. First and foremost, it was about causing a breakthrough in the relations with NATO, starting a dialogue on security with the EU (the future Euro- pean security system involving Russia as an important player), filling the  strategic partnership with the EU with real content (including the li- P O L I C Y B R I E F S 1 9 fting of barriers to trade and the formation of an energy partnership), Russia s full-fledged membership in the G-7/G-8, acceleration of Rus- sia s accession to the WTO, increased influx of foreign investments, re- structuring of Russia s debt, as well as partial neutralisation of the expected political and economic failures: the US undermining of the di- sarmament regime (ABM and Start II) or admission of the first states from the post-Soviet area to the enlarged NATO. Remaining passive, Russia would be faced with the risk of failing to achieve these objectives in the shorter term. The US would single-han- dedly enter what used to be Russia s sphere of influence, mainly in Cen- tral Asia, Moscow s influence on the CIS countries would weaken and po- litical and economic failures would leave Russia humiliated and without recompense, entailing a diminishment of its international prestige. It was because of this assessment of the situation that Moscow took all the measures perceived by the world as signs and consequences of the pro-Western turn in Russia s foreign policy, i.e. the limited support for the anti-terrorist coalition, active participation in the post-conflict regu- lation of Afghanistan, positive signals to NATO and appeals to the Euro- peans, as well as demonstrations of pragmatism such as the closing down of the intelligence centre in Lourdes, Cuba and the Cam Ranh na- val base in Vietnam (in fact, these decisions were taken several months earlier, i.e. before September 11, 2001, and the latter one was based ma- inly on financial considerations). These steps were not taken because of Russia s ideological embracing of Western world s values: in fact, they were based on pragmatic calculations. They were in line with Rus- sia s strategic interests, which is why politicians and commentators in Moscow are right when they sometimes claim that such a policy is  pro- Russian rather than  pro-Western . P O L I C Y B R I E F S 2 0 Was it worth Ru s s i a  s w h i l e ? After a year, the assessment of the outcome of this turn in Russia s poli- cy and its impact on Moscow s interests is necessarily complex. It seems though, that the bottom-line shows a profit, and the answer to the question in the title of this section is affirmative. Yet, one should not overlook the serious problems that Russia has to face. The list of benefits for Moscow is long. Its relations with the US impro- ved significantly as Moscow recognised the US as its strategic political partner. This had further consequences. When rejecting the ABM and START II treaties, Washington made certain concessions to Moscow, na- mely it signed a new disarmament treaty named SORT, which will be le- gally binding after its future ratification. SORT will considerably lower the projected levels of reduction, increase the freedom of forming stra- tegic forces by the parties and at the same time keep the extensive veri- fication system in place. In this way, President Putin didn t loose his fa- ce and managed to avoid a humiliating failure. The US has also decided to continue supporting Russia s nuclear disarmament, and with the as- sistance of other Western states, the level of spending on this will be even slightly increased. Washington s support was also instrumental in the formal full admission of Russia to the do G-8 and recognition of its economy as a market economy by the US and, shortly afterwards, by Eu- rope (entailing a significant reduction of losses resulting from the appli- cation of anti-dumping customs duties against Russia), as well as the de- velopment of a new formula of the Russia  NATO relations which gave Moscow a formal ability to co-decide on some issues. In this way, Russia prepared to neutralise the impact of its failure  the admission of the Baltic States to NATO. Finally, new prospects opened for the Russian  American energy partnership, which includes the US support for the exploitation of new Russian gas and oil deposits. These positive changes in Russia s relations with the US and NATO influ- enced its relations with the EU. This included the announcement that Russia will be recognised as a market economy, as mentioned before, as well as the progressing institutionalisation of the Russian  EU security P O L I C Y B R I E F S 2 1 dialogue and small steps forward in the energy dialogue. Moscow aban- doned its policy of overt attempts at heating conflicts between the US and Western Europe. As a result, the leading EU states began to almost compete with one another and with Washington for good relations with Russia. At the same time, Russia was trying to maintain good relations with the leading Asian states, especially with China and India, and to expand its activity in Asia and in the CIS area. Even though a deeper analysis of the- se measures shows that the benefits derived by Russia are largely limi- ted to the sphere of propaganda, nevertheless, their impact has been po- sitive. Russia has improved its international image markedly. It has failed, however, in achieving a number of other objectives and in solving many of the old issues that trouble its relations with the West, especially the US. In addition, Moscow found itself faced with new chal- lenges now. As regards Russia s relations with the US, the declared partnership of the two countries seems to render it impossible for Russia to continue its po- licy of economic co-operation with Iran and Iraq (which policy generates real economic profits), or to go on playing the role of the independent mediator in the solving of the Korean problem. Washington is strongly pressing Moscow to give up any co-operation with the rogue states. What is more, the Russian  American partnership has not prevented Washington from actually breaching the former nuclear parity between the US and Russia and from pushing the US anti-missile shield project. Finally, the energy dialogue does not stop the US from forcing the con- struction of the Baku Ceyhan Caspian pipeline, a project that Moscow has been trying to stop for years. The long list of discrepancies between Washington and Moscow includes Russia s co-operation with North Ko- rea, Libya and Cuba and its intensive military co-operation with China, the problem of Russia s chemical and biological weapons, Moscow s fa- irly aggressive policy towards Georgia (which has intensified recently) as well as the Chechen problem and the issue of freedom of speech in Rus- sia  the two points frequently raised by Washington in times of crises. The US military presence in Uzbekistan, Kyrgyzstan and Georgia has un- P O L I C Y B R I E F S 2 2 dermined Russia s former position as a monopolist regulator of security in the post-Soviet Central Asia and Southern Caucasus and has streng- thened those CIS countries that wanted to pursue policies of greater in- dependence from Moscow. So, there is no strategic Russian  American alliance, and the relations between the two states are clearly asymmetric. As regards Russia s relations with NATO, the broadly advertised new for- mula launched in May 2002 turned out to be little more than a propa- ganda gesture. Faced with the objections of many member countries, the US included, which have created a whole system of checks, Russia is still unable to develop a mechanism to influence the Alliance s important de- cisions. Likewise, the progress in Russia s relations with the European Union is fairly slow, and the prospects of forming a Common European Economic Zone are vague. The EU makes its decisions dependent on adjustment measures taken by Russia. Moscow s attempts to present this process as a series of mutual concessions and adjustments resulting from political decisions, but this seem to yield limited results. Although the Brussels summit in October 2001 granted Russia a de facto permanent channel for consulting on security with the EU, the institutionalisation process lags behind the development of Russia s relations with NATO, in spite of Russia s efforts to push it forward. The prospects of Russia s participa- tion in the EU s crisis response operations are still very vague. Rus- sia s ambition is to co-decide on the key issues of our continent, but it still faces the risk of being gradually marginalised following the EU s eastward enlargement. Yet another challenge is the increasing activity of China in the post- -Soviet Central Asia (by the way, China is upset by the change of Mo- scow s approach to Washington). So far, Russia has been skilfully chan- nelling this activity by developing multi-lateral mechanisms, mainly the Shanghai Organisation of Co-operation. Will Russia be able to continue this policy in a situation in which China believes that Moscow has ce- ased to be an effective barrier to the US s anti-Chinese activities? This re- mains an open question. P O L I C Y B R I E F S 2 3 However, Russia s most important failure, and one which seems to be largely due to internal causes, is the Russian authorities inefficacy in at- tracting foreign investments that would boost a dynamic development of the Russian economy. Russia, frequently perceived as a great country and intensively reforming ally of the West, still receives half of the amo- unt invested in Poland. What is more, Moscow has not succeeded in cau- sing the restructuring or partial writing off of its debt, including in par- ticular the post-Soviet debt. Summing up, even though Russia has succeeded in many areas and im- proved its image in the international scene, it has not managed to con- siderably increase its stake in the shaping of the international order. Ne- ither has it succeeded in changing the nature of its relations with the West, which remain basically asymmetric. Quo vadis, Ru s s i a ? It seems that President Putin and some of the people around him realise that in the longer term, Russia will not remain a world power as an in- dependent pole of international politics. Moscow has to part with its ambitions and join one of the existing We- stern poles of power (most likely, the European one), rather than trying to keep its balance as an independent centre of power, which is a way to gradual marginalisation. The present strategy of Russia s foreign policy, shaped by President Putin, seems to aim to implement this pro-Western choice and to postpone the moment of making it public as long as possi- ble. Partly, this is due to the fact that the terms of the possible integra- tion remain unclear, but the other reason is the need to maintain an in- ternal political consensus on foreign policy (even if it be illusory). This last factor is certainly important, but on the other hand, one sho- uld not attach excessive weight to it. It is true that the pro-Western turn in Russia s foreign policy, initiated and implemented mainly by President Putin, has not been fully interna- lised by the Russian political elite. A number of politicians, some of the P O L I C Y B R I E F S 2 4 experts and, certainly, a large group of the  power structures represen- tatives do not understand and/or support the new direction of Rus- sia s policy. Their opposition, though, is neither open nor organised at the moment. This situation appears to be unlikely to change considera- bly in the short term. The Kremlin takes all the important cadre deci- sions, it controls the most important media and it successfully prevents the formation of any serious political opposition. Besides, foreign policy has never been a hot issue in electoral campaigns in Russia and the vo- ters are not very emotional about it. At the same time, though, it is obvious that President Putin cannot afford any spectacular failures in the foreign policy. Therefore, the present direction of this policy could be challenged only if two factors occurred simultaneously, namely if Russia got repeatedly and seriously humiliated in the international forum, and if its economic situ- ation deteriorated markedly. In the short term, such a scenario does not appear very probable. It seems that the strategy of Russia s foreign policy for the nearest futu- re is as follows: In the relations with the US, Russia s maximum plan is to convince the US administration that the Russian Federation is indeed an ally whose interests should be respected and even supported, and a world power that should have its own  zone of responsibility in the US global vision of the world. The more realistic minimum is to stop Washington from ta- king certain actions that are detrimental to Russia s interests, such as the blocking of Russia s economic and military co-operation with some states (including those perceived as enemies by the US). Russia co-operates with China and India, but also with Iran, Iraq, North Korea, Cuba and Libya, and it does so for two reasons: for the measura- ble economic benefits and to reinforce its influence in particular coun- tries and regions in the long term. This poses a threat to its relations with the US and is therefore costly for Moscow in political and, in the longer perspective, also in economic terms. Russia postpones the deci- sion to limit this co-operation because Washington has not offered it suf- P O L I C Y B R I E F S 2 5 ficient economic compensation, but also because it does not want to be seen as fully subordinated to Washington. The US is expected to overth- row Saddam Husain s regime in Iraq, as a result of which the Russian companies will surely lose their privileged position in that country. At some point, Moscow will have to make the strategic choice in this re- spect. It is possible that it will see enough compensation for a revision of its policy in the energy partnership with the US. Yet another problem is the US presence in Central Asia. There are more and more signals coming in which indicate that, contrary to earlier dec- larations, the US military presence in this area will continue for a lon- ger time. Russia is pursuing an optimal policy of mitigating possible con- flicts and even forming a kind of Russian  American condominium the- re, as it gives up its position of exclusive influence. On the other hand, Russia s activity in this area is intensifying, especially in the spheres of security and economy. In this way, Moscow avoids antagonising the US and at the same time alleviates the CIS countries fears connected with the tightening of their co-operation with Russia. Perhaps Russia expects that the US will recognise its sustainable interests and its role as a sta- bilising factor in the region, or maybe it hopes that the US will assist it in neutralising some of the threats to the Russian Federation s security. On the other hand, Moscow may be counting on that the US, entangled in the solving of the difficult local problems, will prove ineffectual and will disappoint some of the CIS countries. The example of Georgia, tho- ugh, suggests that the Russian  American co-operation has its limits. Therefore, the problem of the American presence will remain a serious challenge to Russia. As regards Russia s relations with the European Union, Moscow recogni- ses the challenge of European integration and it has considerably inten- sified its diplomatic pressure on the EU and the leading European capi- tals. It has also increased its efforts to adjust to international and Euro- pean legal and economic standards. It seems that Putin s strategic goal is to carry out some form of Russia s integration with the EU by the end of his second term (2008) or at least to develop the foundations for such integration. This kind integration may consist in a customs union com- P O L I C Y B R I E F S 2 6 bined with freedom of movement of people, or in the formation of a Eu- ropean economic zone, or in Russia s association with the EU. It is possi- ble that Moscow will announce its aspiration to full membership in the EU, mainly to provoke Brussels to make further gestures and to boost the dynamics of internal adjustment activities in Russia. This process, which is extremely important for the future of Europe, will have to be accelerated if Russia seriously wants to achieve its goals. This will require a lot of administrative and financial effort from Moscow and from today s perspective, it appears extremely difficult. On the other hand, the formation of a new system of European security with Russia participating on an equal footing as its member still stum- bles on such obstacles as the restrained attitude of the US and some of the European countries, the immaturity of the EU s second pillar  the Common Foreign and Security Policy, the fact that Russia itself is unpre- pared, and the absence of an ultimate regulation of the division of re- sponsibility in this sphere between the EU and NATO. The small steps po- licy pursued by Russia in this area seems to be optimal. In the present situation, it is a task of key importance for President Pu- tin to adequately continue the present direction of the Russian Federa- tion s foreign policy. This policy is expected to make Russia successful in many important areas in the longer term and to contribute to the recon- struction of Russia s position as a world power and to its stable develop- ment. At the same time it is important for Moscow to avoid humiliating failures that may have adverse consequences for the internal policies. This task will not be an easy one, but if Russia does not want to part with its ambition to be a world power, there is no alternative for the pre- sent direction of its policy. As Russia is getting closer to the West it hardly creates any threats for Poland and Europe. Moreover, this process is in theirs interest because real closeness requires Russia to undergo a deep internal transformation in line with certain Western standards. Marek Menkiszak P O L I C Y B R I E F S 2 7

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Rola Floty Czarnomorskiej w polityce zagranicznej i bezpieczeństwa Rosji
wspolna polityka zagraniczna i bezpieczenstwa mtalasiewicz
Gazprom jako narzędzie polityki energetycznej Rosji w Europie wybrane aspekty
kierunki rosyjskiej polityki zagranicznej
Czy polskÄ… politykÄ… zagranicznÄ… rzÄ…dzÄ… agenci
Kuźniar R Globalizacja geopolityka i polityka zagraniczna Sprawy Międzymarodowe 2000
W strone strategicznego partnerstwa UE i Turcji w polityce zagranicznej
GROM jako instrument polityki zagranicznej i bezpieczeństwa RP
Polityka zagraniczna Polski po 1989 roku
Waldemar Marciniak Polityka zagraniczna II Rzeczpospolitej (racjonalista pl)
Modul 3 Polityka zagraniczna panstwa
polityka zagraniczna francji (3)

więcej podobnych podstron