plik

��Aby rozpocz lektur, kliknij na taki przycisk , kt�ry da ci peBny dostp do spisu tre[ci ksi|ki. Je[li chcesz poBczy si z Portem Wydawniczym LITERATURA.NET.PL kliknij na logo poni|ej. POEZJA POLSKA XIII XV WIEK Tower Press 2000 Copyright by Tower Press, Gda�sk 2000 Poezja polskiego Sredniowiecza W dziejach poezji polskiego Sredniowiecza na pierwszym planie przez czas d�u�szy by�y wiersze �aci�skie: utwory liturgiczne i okolicznoSciowe, panegiryki i wiersze funeralne - wy- r��niaj�ce si� z regu�y wysokim poziomem sztuki pisarskiej. Towarzyszy�y niekiedy narracji kronikarskiej. DoS� powo�a� si� na Galla Anonima, na zawart� w jego Kronice pieS� na Smier� Boles�awa Chrobrego czy pieS� obozow�. Tak�e w Kronice mistrza Wincentego zw. Kad�ubkiem znajdujemy utwory wierszowane, panegiryk i dialog. W czasach p�xniejszych - w XIII-XIV stuleciu - autorzy coraz cz�Sciej wypowiadali si� nie tyl- ko w j�zyku �aci�skim, ale i polskim. Ich dzie�em by�y pieSni liturgiczne - sekwencje (�aci�skie pieSni koScielne, powsta�e z tekst�w podk�adanych pod melodi� Alleluja; przyk�ad: Veni Sancte Spiritus, Zawitaj, Duchu Rwi�ty), tropy (uzupe�nienia poprzedzaj�ce tekst kanoniczny lub po nim nast�puj�ce; przyk�ady: Bogurodzica dodana do litanijnego Kyrie eleison, Chrystus z mar- twych wsta� je) i hymny (przyk�ad: Gaude Mater Polonia Wincentego z Kielczy). Z tego czasu pochodz� te� utwory Swieckie pisane po �acinie - wiersze okolicznoSciowe oraz tzw. poematy stanowe. Do okolicznoSciowych nale�y mi�dzy innymi utw�r znany pod pol- skim tytu�em: PieS� o w�jcie krakowskim Albercie, traktuj�ca o losie przyw�dcy powstania wymierzonego przeciw kr�lowi W�adys�awowi �okietkowi. Natomiast przyk�adem poematu stanowego mo�e by� utw�r Frowinusa Antigameratus ukazuj�cy wady wielu stan�w i pr�bu- j�cy jednoczeSnie podsun�� odbiorcy wzory godne naSladowania. Od po�owy XV wieku utwor�w poetyckich pisanych w j�zyku narodowym stale przybywa�o. Z tego czasu zachowa�y si� pieSni koScielne, wSr�d nich parafrazy �aci�skich sekwencji, tro- p�w i hymn�w, zwi�zane z Narodzinami Chrystusa, Zwiastowaniem i Zmartwychwstaniem Pa�skim. Inne utwory wyj�tkowo cz�sto podejmowa�y motywy pasyjne. Jako przyk�ad wy- mieni� mo�na tzw. Lament Swi�tokrzyski (incipit: Pos�uchajcie, bracia mi�a), napisany w for- mie monologu Maryi skar��cej si� pod krzy�em; silnym emocjom towarzyszy tu wyrazista podmiotowoS�. WSr�d tw�rc�w poezji religijnej tego czasu byli bernardyni, kt�rzy tak�e powracali ch�tnie do tematyki pasyjnej i Bo�onarodzeniowej. Do grona ich nale�a� W�adys�aw z Gielniowa (ok. 1440-1505), barnardyn, p�omienny kaznodzieja, autor mi�dzy innymi takich epickich pieSni, jak Jezusa Judasz przeda� za pieni�dze n�dzne i Augustus kiedy krolowa�. Rredniowiecze zna�o r�wnie� pieSni o Swi�tych, zachowane do dziS cz�sto tylko we fragmen- tach. Popularyzowa�y one postacie Swi�tych m�czennik�w (na przyk�ad Sw. Stanis�awa) i kre- owa�y idea� �ycia ascetycznego i heroicznego zarazem (przyk�adu dostarcza Legenda o Sw. Aleksym). Dodajmy do tego pieSni, tak�e dialogi rozwijaj�ce tematyk� eschatologiczn�, Smier- ci, zbawienia: Skarga umieraj�cego (incipit: Ach, moj sm�tku, ma �a�oSci), Dusza z cia�a wylecia�a i Rozmowa mistrza Polikarpa ze Rmierci� 3 Ku innym problemom uwag� �wczesnego odbiorcy kierowa�a PieS� o Wiklefie pi�ra J�drzeja Ga�ki z Dobczyna (ok.1400-po 1451) oraz pieS� S�yszeliScie nowin� / O w�gierskim kroli. Pierwszy z wymienionych utwor�w g�osi� pochwa�� postaci angielskiego reformatora i przed- stawia� podstawy jego doktryny (do kt�rej nawi�za� p�xniej Jan Hus) w po��czeniu z atakiem na papiestwo, drugi zaS ukazywa� zmagania � i� ki z cesarzem Zygmuntem Luksemburskim, przeciwnikiem husyt�w. Aktualne zagadnienia �ycia spo�ecznego i obyczajowego podejmowali anonimowi autorzy takich wierszy, jak PieS� o zabiciu Andrzeja T�czy�skiego i Satyra na leniwych ch�op�w. PieS� powsta�a w po�owie XV wieku, ok. 1462 roku, i przynios�a krytyczn� ocen� zajS�, do kt�rych dosz�o w Krakowie po skatowaniu p�atnerza Klemensa przez T�czy�skiego. Satyra z kolei ukazywa�a w krzywym zwierciadle ch�opa pa�szczyxnianego uchylaj�cego si� od pracy na pa�skiej ziemi. WczeSniejszy o kilkadziesi�t lat, pochodz�cy z ok. 1415 roku, Wiersz o zachowaniu si� przy stole - autorstwa prawdopodobnie Przec�awa S�oty z Gos�awic - wkro- czy� w dziedzin� obyczajowoSci, przyni�s� pochwa�� dwornego ucztowania i kobiety, s�owa uznania dla jej szczeg�lnej pozycji i godnoSci. Tematy zwi�zane z bie��cymi wydarzeniami pojawia�y si� r�wnie� w poezji �aci�skiej po- wsta�ej w otoczeniu kr�lewskim i magnackim, a tak�e w Srodowisku Akademii Krakowskiej. Do wyr��niaj�cych si� osobowoSci tw�rczych nale�eli Adam Rwinka z Zielonej (zm. 1433 lub 1434), kanonik krakowski i sekretarz kr�lewski, oraz Stanis�aw Cio�ek (ok. 1382-1437), z czasem podkanclerzy W�adys�awa Jagie��y i biskup pozna�ski. Ostatni z wymienionych zapisa� si� jako autor Pochwa�y Krakowa (Laus Cracoviae), b�d�cej panegirykiem na czeS� nie tyle miasta sto�ecznego, ile rodziny kr�lewskiej, zw�aszcza kr�lowej Zofii. Ten�e Cio�ek zdoby� si� te� na napisanie prozaicznego paszkwilu - w formie bajki - na kr�low� El�biet� (Granowsk�). Z kolei spod pi�ra Adama Rwinki wysz�y przede wszystkim wiersze funeralne, kt�rych bohaterami byli mi�dzy innymi kr�lowa Jadwiga i Zawisza Czarny. W kr�gu dworskim powstawa�y tak�e anonimowe wiersze s�awi�ce zwyci�stwo grunwaldz- kie i p�xniejsze zwyci�stwo nad Krzy�akami pod Nak�em w 1431 roku, wiersze o kl�sce warne�skiej, genetliaka pisane na czeS� syn�w W�adys�awa Jagie��y i kr�lowej Zofii. Z p�xniejszych lat wymieni� trzeba wspomnianego ju� bernardyna W�adys�awa z Gielniowa. Jego autorstwa by�y nie tylko �aci�skie i polskie wiersze religijne, lecz tak�e okolicznoScio- we - wyra�aj�ce niepok�j z powodu najazd�w tureckich i epidemii ogarniaj�cej ca�y kraj. Utwory tego typu - okolicznoSciowe - utrwala�y wiedz� o wydarzeniach i jednoczeSnie kszta�- towa�y opini� na ich temat. Autorzy wzorowali si� przy tym coraz ch�tniej na literaturze sta- ro�ytnej, na znanych w Swiecie antycznym gatunkach literackich i strukturach wierszowych. Zgo�a odmienny charakter mia�y wiersze �akowskie, wSr�d kt�rych by�y listy (z proSbami o wsparcie) i pieSni, przewa�nie mi�osne w formie listowej. Wiersze polskiego Sredniowiecza pozostawa�y g��wnie w obiegu ustnym, oralnym. Dzi�ki zapisom przetrwa�y sw�j czas - niekiedy w kilku kopiach i wariantach, (bywa, �e i z notacj� muzyczn�). Gdy o zapisach mowa, doda� trzeba, �e - wprawdzie rzadko - powstawa�y w�w- czas, tj. w XV wieku, zbiory utwor�w poetyckich, zw�aszcza pieSni religijnych - wSr�d nich tzw. Kancjona� Przeworszczyka (1435). Dalsze pojawi�y si� p�xniej - w po�owie XVI wieku (tzw. Kancjona� k�rnicki i Kancjona� pu�awski). 4 WIERSZ S�OTY: O ZACHOWANIU SI� PRZY STOLE Gospodnie, daj mi to wiedzie�, Bych mog� o tem cso powiedzie�, O chlebowem stole. Zgarnie na si� wszytko pole, Cso w sto[do]le i w tobole, Cso le na niwie zwi��e, To wszytko na stole l��e; Przeto� sto� wieliki Swieboda, Staje na nim piwo i woda, I k temu mi�so i chleb, I wiele jinych potrzeb, Pod�ug dostatka tego, Kto le mo�e dosta� czego. Z jutra wiesio� nikt nie b�dzie, Ali� gdy za sto�em si�dzie, To� wszego mySlenia zb�dzie; A ma z pokojem sieS�, A przy tem si� ma najeS�. A mnogi idzie za sto�, Si�dzie za nim jako wo�, Jakoby w ziemi� wetkn�� ko�. Nie ma talerza karmieniu swemu, 5 E�by ji ukroji� drugiemu, A grabi si� w mis� przod, I� mu miedxwno jako miod; Bogdaj mu zaleg� usta wrzod! A je z mnog� twarz� cudn�, A b�dzie mie� r�k� brudn�; Ana te� ma k niemu rzecz ob�udn�. A pe�na mis� nadrobi Jako on, cso motyk� robi. Si�ga w mis� prze drugiego, Szukaj� k�sa lubego, Niedostojen nics dobrego. Ano w�dy widz�, gdzie csny siedzi, Ka�dy ji s�uga nawiedzi, Wszytko jego dobre sprawia, Lepsze misy przede� stawia. Mnodzy na tem nics nie dadz�, Si�dzie, gdzie go nie posadz�; Chce si� sam posadzi� wyszej, Potem si�dzie wielmi ni�ej. Mnogi jeszcze przed dxwirzmi b�dzie, Cso na jego miasto s�dzie, An mu ma przez dzi�ki wsta�; Lepiej by tego niecha�. Jest mnogi ubogi pan, Cso b�dzie ksi��tom znan I za dobrego wezwan. Ten ma z prawem wyszej sieS�, Ma na� ka�dy w�o�y� czeS�. 6 Nie mo�e by� panic taki, Musi ji w tem poczci� wszaki; Bo czego wie doma chowany, To mu powie je�d�a�y. U wody si� poczyna czeS�; Drzewiej, ni� gdy si�d� jeS�, Tedy j� na r�ce daj� - Tu si� wi�c starszy poznaj�, Przy tem si� k sto�u sadzaj�. Za to si� ma ka�dy wzi��, Ot�o�ywszy jedno sw��; Mnodzy za to nics nie dbaj�, I� jim o czci powiedaj�, Przy tem mnogiego ruszaj�. Kogo podle siebie ma, Tego z rzecz� nagaba, Nie chce dobrej mowy dba�, Nic da drugiemu s�ucha�. Panny, na to si� trzymajcie, Ma�e k�sy przed si� krajcie! Ukrawaj cz�sto a ma�o, A jedz, byle� si� jedno chcia�o. Tako panna, jako pani Ma to wiedzie�, cso si� gani; Lecz rycerz albo panosz� Czci �e�sk� twarz, to� przyg�usza. Cso masz na stole lepszego przed sob�, Czci j�, i�by �y�a z tob�: Bo kto� je chce sobie zachowa�, 7 B�d� ji wszytki mi�owa� I kromie oczu dzi�kowa�. Ja was chwale, panny, panie, I� przed wami nics lepszego nie; Bo� paniami stoji wiesiele, Jego jest na Swiecie wiele. I od nich wszytk� dobro� mamy, Jedno na to sami dbajmy. I to� s� xli, cso jim szkodz�, Bo nas ku wszej czci przywodz�. Kto nie wie, przecz by to by�o, Ja mu powiem, a� mu mi�o. Kto koli csn� matk� ma, S niej wszytk� czeS� otrzyma, Prze ni� mu nikt nie nagani. T�� ma moc ka�da csna pani. Przeto� je nam chwali� s�usza, W kiem jeS� koli dobra dusza, Bo� jest korona csna pani, PrzepaS� by mu, kto j� gani, Ot Matki Bo�e t� moc maj�, I� przeciw jim ksi��ta wstaj� I wielk� jim chwa�� daj�. Kto koli czci �e�sk� twarz, Matko Bo�a, ji tym odarz: Przymi ji za s�ug� swego, Schowaj grzecha Smiertnego I te� sko�czenia nag�ego. Przymicie to powiedanie 8 Prze wasz� czeS�, panny, panie! Te�, mi�y Gospodnie moj, S�ota, grzeszny s�uga twoj, Prosi za to twej mi�oSci, Udziel nam wszem swej radoSci. Amen. 9 ANDRZEJA GA�KI Z DOBCZYNA PIER� O WIKLEFIE Lachowie, Niemcowie, wszystcy j�zykowie, w�tpicie li w mowie i wszemu pisma s�owie, Wiklef prawd� powie. Jemu� nic rownego mistrza poga�skiego i krzeScija�skiego, ani b�dzie wi�cszego a� do dnia s�dnego. Kto chce tego dowieS�, ta jest o nim powieS�; kto k niemu przyst�pi i w jego drog� wst�pi, nigdy z niej nie zst�pi. Od boskich rozumow a� do ludzkich umow - rzeczy pospolite wiele m�drcom zakryte uczyni� odkryte. 10 O cyrkwnej jednoSci, koScielnej Swi�toSci, Antykrysta w�oSci, niniejszych popow z�oSci popisa� z pe�noSci. Krystowi kap�ani, od Krysta wezwani, jego� naSladuj� i skutki ukazuj�, co z ksi�g rozkazuj�. Cesarszczy popowie s� antykrystowie, jich moc nie od Krysta, ale od Antykrysta z cesarskiego lista. Pirzwy pop Lasota wzi�� moc od chobota Konstantyna smoka, jego� jad wylan z boka w cyrkwi rok od roka. Lasota si� trudzi�, Szatan go pobudzi�, by cesarzem �udzi� w imieniu ji ob�udzi�. Rzym na niem wy�udzi�. 11 A po niem laicy ob�udzeni wszyccy - przeto� ich dziedzicy, namiastkowie stradnicy, s� w wielikiej tszczycy. Chcem li tszczyce zaby�, a pokoja naby�, musimy si� modli� Bogu, a miecz naostrzy�, antykrysty pobi�. Nie �elaznym mieczem Antykrysta zsieczem; Rwi�ty Pawe� z lista rzek�: zabi� Antykrysta s�owem Jezu Krysta . Prawda - rzecz Krystowa, �e� - Antykrystowa; prawd� popi taj�, i�e si� jej l�kaj�, le� pospolstwu baj�. Kryste przez twe rany, racz nam da� kap�any, ji�by prawd� wiedli, Antykrysta pogrzebli, nas k tobie przywiedli. 12 LEGENDA O RW. ALEKSYM Ach krolu wieliki nasz, Co� ci dziej� Maszyjasz, Przydaj rozumu k mej rzeczy, Me sierce bostwem obleczy, Raczy mi� mych grzechow pozbawi�, Bych mog� o twych Swi�tych prawi�: �ywot jednego Swi�tego, Co� mi�owa� Boga swego. Czt� w jednych ksi�gach o nim; Kto chce s�ucha�, ja powiem. W Rzymie jedno panie by�o, Co� Bogu rado s�u�y�o, A mia� barzo wielki dwor, Procz panosz trzysta rycerzow, Co s� mu zaw�dy s�u�yli, Zaw�dy k jego sto�u byli; Chowa� je na wielebnoSci i na krasie, Imia� ko�dy swe z�ote pasy. Chowa� siroty i wdowy, Da� jim osobne trzy sto�y; Za czwartym pielgrzymi jedli, Ci [ji] do Boga przywiedli; Eufamijan jemu dziano, 13 Wielkiemu temu panu. A �enie jego dziano Aglijas; Ta by�a ubostwu w czas. By� wysokiego rodu, Nie mia� po sobie �adnego p�odu, Wi�cci j�li Boga prosi�, Aby je tym darowa�, Aby jim jedno plemi� da�; Bog tych proSby wys�ucha�. A gdy si� mu syn narodzi�, Ten si� w lepsze przygodzi�: Wi�cci mu zdziano Aleksy, Ten by� o�ca barzo lepszy. Ten wi�c s�u�y� Bogu rad. I�e by� star dwadzieScia, k temu cztyrzy lata, Wi�c k niemu rzek� ociec s�owa ta: Mi�y synu! Ka�� tobie, Pojim�e jek�� on� sobie; Ktorej jedno b�dziesz chcie�, Rlubi� tobie, t� masz mie�. Syn odpowie o�cu swemu, Wszeko s�usza starszemu: O�cze! wszekom twoje dzieci� Wierne, da�bych �ywot prze ci�; Cokole mi chcesz kaza�, Po twej woli ma si� to sta�. A wi�c mu cesarz dziewk� da� A papie� ji z ni� odda�. A w ten czas papie�a miano, 14 Innocencyjusz mu dziano; To ten by� cesarz pirzwy, Archodojusz ni�li; Ktorej krolewnie Famijana dziano, Co j� Aleksemu dano. A �enie dziano Aglijas, Ta by�a ubostwu w czas. A gdy si� z ni� pok�ada�, Tej nocy z ni� gada�; Wroci� zasi� pirScie� jej, A rzek� tako do niej: Ostawiam ci� przy twym dziewstwie, Wro� mi ji, gdy b�dziewa oba w niebieskim krolewstwie; Jutro� si� bierz� od ciebie S�u�y[�] temu, co�ci jest w niebie; A gdy� wszytki sto�y osi�d�, Tedy� ja ju� w drodze b�d�. Mi�a �ono! ka�� tobie, S�u�y Bogu w ka�dej dobie, Ubogie karmi, odziewaj; Swych starszy cli nigdy nie gniewaj; Chowaj si� w[e] czci i w kaxni, Nie tra� nijednej przyjaxni. Krolewna odpowie jemu: Mam te� dobr� wol� k temu, Namilejszy m��u moj! Tego si� po mnie nic nie boj; Ka�dy cz�onek w mym �ywocie Chc� chowa� w kaxni i w cnocie; 15 Jinako po mnie nie wzwiesz, Doj�d ty �yw, ja te�. A jeko zajutra wsta�, Od obiada si� precz bra�; O tym nikt nie wiedzia�, Jedno �ona jego; Ta wiedzia�a od niego. Nabra� sobie Srzebra, z�ota dosy�, Co go mog� piechot� nosi�; Wi�c si� na morze wezbra�, A ociec w �a�oSc[i] osta�, I ma� mia�a dosy� �a�oSci; �ona po nim jeko spita. Wi�c to Swi�te plemi� Przysz�o w jedn� ziemi�; Rozda� swe rucho �ebrakom, Rrzebro, z�oto popom, �akom. Wi�c sam pod koScio�em siedzia�, A o jego ksi�stwie nikt nie wiedzia�. Wi�c to zaw�dy wstawa� reno, Ano koScio� zamkniono; Wi�c tu le�a� podle proga, Fal�, prosz� swego Boga, Ano z wirzchu sz�a przygoda, Niegdy mroz, niegdy woda. E� si� sta�o w jeden czas, Wsta� z obraza Matki Bo�ej obraz, Szed� do tego cz�owieka, Jen si� kluczem opieka, 16 I rzek� jest tako do niego: Wstani, puSci cz�owieka tego, Otemkni mu koScio� bo�y, A� na tym mrozie nie le�y. �ak si� tego barzo l�kn��, Wstawszy, koScio� otemkn��. To si� niejedn� dzieja�o, Ale si� cz�sto dzieja�o. Wi�c �ak powieda� ka�demu, I staremu, i m�odemu. A gdy� to po nim uznali, Wielik� mu fa�� dali, Za Swi�tego ji trzymano, Wiele mu prze Bog dawano. Steskszy sobie ociec jego, Przez swego syna jedynego, Pos�a� po wszym ziemiam lud, I zada� jim wielki trud; Strawili wieliki pieni�dz, Swego ksi�dza szukaj�c. Tu ji nadj�li W jednym mieScie, w Jelidocei. Nie zna� go jeden jeko drugi, A on pozna� wszytki swe s�ugi Bra� od nich je�mu�ny jich, Wi�c wiesio� by�, I� ji tym Bog nawiedzi�. Tu s� jechali od niego, A nie pozna� �adny jego; 17 A o�cu s� powiedzieli: Nigdziejsmy go nie widzieli. A gdy to ociec us�ysza� ta s�owa, Tedy jego �a�oS� by�a nowa: Tu j�� p�aka� i narzeka�; Ma� nie mog�a p�aczu przesta�. A wi�c Swi�temu Aleksemu, Temu ksi�dzu wielebnemu, Nieluba mu fala by�a, Co si� mu ondzie wodzi�a. Tu si� w[e]zbra� jeko mog�, Wsiad� na morze w kog�, Bra� si� do ziemie do jednej; Do miasta Syryjej; Tam by� czu� Swi�tego Paw�a, Tu by�a jego mySl pad�a. Wi�c si� wietr obroci�; Ten-ci ji zasi� nawroci�. A gdy do Rzyma przyja�, Bogu dzi�kowa�, I� ji do ziemie przygna�, A rzek�c: Ju� tu chc� cirzpie�, M�k� i wszytki z�e file imie�, U mego o�ca na dworze, Gdy�eSm nie przeby� za morze. Potka� na �orawiu o�ca swego, Przed grodem i j�� go prosi�: W jimi� syna bo�ego I dla syna twego Aleksego, A racz mi sw� je�mo�n� da�, 18 Bych mog� ty odrobiny bra�, Co b�d� z twego sto�a pada�. Jego ociec to us�ysza�, I� jemu synowo jimi� wspomion��, Tu silno rzewno zap�aka�, Wi�c ji Boga dla chowa�. A gdy us�ysza� tak� mow�, Zawin�� sobie p�aszczem g�ow�; Tu si� by� we� zam�t wkrad�, Ma�o e�e z mostu nie spad�. Poda� mu szafarza swego; Ten mu czyni� wiele z�ego. Tu pod wschodem le�a� Ka�dy na� pomyje, z�� wod� la�. A le�a� tu szeS�na�cie lat, Wszytko cirzpial prze Bog rad; Siodmegona�cie lata za morzem by�, Co sobie nic czyni�. A wi�c gdy ju� umrze� mia�, Sam sobie list napisa�, I Scisn�� ji twardo w r�ce Popisawszy swoje wszytki m�ki, I wszytki skutki, co je p�odzi�, Jako si� na Swiat narodzi�. A gdy Bogu dusz� da�, Tu si� wieliki dziw sta�: Samy zwony zwoni�y, Wszytki, co w Rzymie by�y. Wi�c si� po nim pytano, 19 Po wszytkich domiech szukano; Nie mogli go nigdzie naj�. A w�dy nie chcieli przesta�. Jedno m�ode dzieci� by�o, To im wi�c wzjawi�o, A rzek�c: Aza wy nie wiecie o tym Kto to umar�? J�� wam powiem: U Eufamijana� le�y, O jim�e ta fa�a bie�y; Pod wschodem ji najdziecie, Acz go jedno szuka� chcecie. Wi�c tu papie� z kardyna�y, Cesarz z swymi kap�any, Szli s� k niemu z chor�gwiami; Zwony w�dy zwonili sami; Tu wi�c by�a ludzi si�a, Silno wielka ciszczba by�a. Kogokole para zalecia�a Od tego Swi�tego cia�a, Ktory le chorob� mia� NatemieSci[e] zdrow osta�; Tu s� krasne cztyrzy Swiece sta�y, Co s� wi�c w sobie Swi�ty ogie� mia�y. Chcieli mu list z r�ki wzi��, Nie mogli go mu wzi��: Ani cesarz, ani papie�, Ani wszytko kap�a�stwo takie�, I wszytek lud k temu Nie mog� rozdrze� nicht r�ki jemu. 20 Wi�c wszytcy prosili Boga za to, Aby jim Bog pomog� na to, By mu mogli list otj��, A w�dy mu go nie mogli otj��, E�by ale poznali ma�o, Co by na tym liScie sta�o. Jedno przysz�a �ona jego, A Sci�g�a r�k� do niego, E� jej w r�k� wpad� list, Przeto i� by� jeden do drugiego czyst. A gdy ten list ogl�dano, Natenczas uznano, I� by� syn Eufimijanow A ksi�dza rzymskiego cesarzow. A gdy to ociec... (Ko�ca brak). 21 ROZMOWA MISTRZA POLIKARPA ZE RMIERCI� Polikarpus, tak wezwany, M�drzec wieliki, mistrz wybrany, Prosi� Boga o to prawie, By uxrza� Smier� w jej postawie. Gdy si� mogli� Bogu wiele, Osta� wszech ludzi w koSciele, Uxrza� cz�owieka nagiego, Przyrodzenia niewieSciego, Obraza wieimi skaradego, �oktusz� przepasanego. Chuda, blada, �o�te lice LiSci si� jako miednica; Upad� ci jej koniec nosa, Z oczu p�ynie krwawa rosa; Przewi�za�a g�ow� chust�, Jako samojedx krzywousta; Nie by�o warg u jej g�by, Poziewaj�c skrzyta z�by; Miece oczy zawracaj�c, Groxn� kos� w r�ku maj�c; Go�a g�owa, przykra mowa, Ze wszech stron skarada postawa - Wypi��a �ebra i koSci, 22 Groxne siecze przez lutoSci. Mistrz widz�c obraz skarady, �o�te oczy, �ywot blady, Groxne si� tego przel�kn�!, Pad� na ziemi�, e�e stekn��. Gdy le�a� wznak jako wi�a, Rmier� do niego przemowi�a: - Czemu si� tako barzo l�kasz? WrzekomoS zdrow, a [w]�dy st�kasz! Pan Bog t� rzecz tako nosi�, I�eS go o to barzo prosi�, Abych ci si� ukaza�a, Wszytk� sw� moc wzjawi�a; Oto� ci przed tob� stoj�, Ogl�daj postaw� moje: Ka�demu si� tak uka��, Gdy go �ywota zbawi�. Nie [l�]kaj si� mi� tym razem, I� mi� widzisz przed obrazem; Gdy przyde, namilejszy, k tobie, Tedy barzo zeckniesz sobie: Zableszczysz na strony oczy, E� ci z cia�a pot poskoczy; Rzuc�� si�, jako kot na myszy, A� twe sirce ci��ko wdyszy. Otchoce� si� z miodem tarnek, Gdy� przynios� jadu garnek - Musisz ji pi� przez dzi�ki; Gdy po�ywiesz wielikiej m�ki, 23 B�dziesz mie� dosy� tesnice, Otb�dziesz swej mi�oSnice. Osta� tego wszech, tobie wiele, Przez dzi�ki ci� z ni� rozdziel�. Mow ze mn�, bo� mam dzia�o, Gdy o si� ze mn� mowi� chcia�o;.. Magister respondit: Mistrz przemowi� wielmi skromnie: L�kn��em si�, e� nic po mnie. Ta mi rzecz barzo niemi�a, I�eS mi� tako postraszy�a; By by�a co przykrego przemowi�a, Zerwa�aby si� we mnie ka�da �y�a; Nagle by mi� umorzy�a I dusz� by wyp�dzi�a. Prosz� ciebie, ost�p ma�o, Bo� nie wiem, co� mi si� sta�o: Mglej� wszytek i bladziej�. Straci�em zdrowie i nadziej�; Racz rzuci� od siebie kos�, A� swoj� g�ow� podnios�! Mors dicit: Darma, mistrzu, twoja mowa, Tegom ci uczyni� nie gotowa; Dzir�� kos� na reistrze, Siek� doktory i mistrze, Zaw�dy j� gotow� nosz�, 24 Przez dzi�ki noclegu prosz�. Wsta� ku mnie, mo�esz mi wierza�, Nie chc�� si� dzisia zniewierza�! Wsta� mistrz jedwo lelej�c si�, Dr�� mu nogi, przel�kn�� si�. Magister dicit: Mi�a Rmierci, gdzieS si� wzi��a, Dawno liS si� urodzi�a? Rad bych wiedzia� do ostatka, Gdzie twoj ociec albo matka. Mors dicit: Gdy stworzy� Bog cz�owieka, I�by by� �yw e� do wieka, Stworzy� Bog Jew� z koSci Adamowi ku radoSci. Da� jemu moc nad xwierz�ty, By panowa� jako Swi�ty; Poda� jemu ryby z morza Chc�c go zbawi� wszego gorza; Poleci� mu rajskie sady Chc�c ji zbawi� wszej biady. To wszytko w jego moc da�, Jedno mu drzewo zakaza�, By go owszejki nie rusza� Ani si� na nie pokusza�, Rzekn�c jemu: Jedno ruszysz, 25 Tedy pewno umrze� musisz! Ale z�y duch Jew� zdradzi�, Gdy jej owoc ruszy� radzi�. Ewa si� u�akomi�a, Rmia�oS� uczyni�a; W ten czas si� ja pocz��a; Gdy Ewa jab�ko ruszy�a; Adamowi jeb�ka da�a, A ja w onem jeb�k[u] by�a. Adam mi� w jeb�ce ukusi�, Przeto przez mi� umrze� musi�; W tem Boga barzo obrazi�, Wszytko swe plemi� zarazi�. Magister dicit: Mila Rmirci, racz mi wzjewi�, Przecz chcesz ludzie �ywota zbawi�, Czemu tw� �ask� stracili. Za� co z�ego uczynili! Chcem do ciebie poczty nosi�, Aby si� da�a przeprosi�; Da� bych dobry ko�acz upiec, Bych mog� przed tob� uciec. Mors dicit: Chowaj sobie poczty swoje, Rozdra�nisz mi� tyle dwoje! W pocztach ci ja nie korzyszcz�, Wszytki w �ywocie zaniszcz�. 26 Chcesz li wiedzie� statecznie, Powiem tobie przezpiecznie: Stworzyciel wszego stworzenia Po�yczy� mi takiej mocy, Bych morzy�a we dnie i w nocy. Morz� na wschod, na po�udnie, A umiem to dzia�o cudnie; Od po�nocy do zachodu Chodz� nie pytaj�c brodu To� me nawi�csze wiesiele, Gdy mam morzy� �ywych wiele; Gdy si� jim� z kos� pl�sa�, Chc� jich tysi�c pok�sa�. To� jest mojej mocy znami� - Morz� wszytko ludzskie plemi�: Morz� m�dre i te� wi�y, W tym skazuj� swoje si�y; I chorego, i zdrowego, Zbawi� �ywota ka�dego; Lubo stary, lubo m�ody, Ka�demu ma kosa zgodzi; B�dx ubodzy i bogaci, Szwytki ma kosa potraci; W[o]jewody i czestniki, Wszytki Swiecskie mi�ostniki, B�dx ksi��ta albo grabie, Wszytki ja pobierze k sobie. Ja z krola koron� semkn�, Za w�osy j i pod kos� wemkn�; 27 Te� bywam w cesarskiej sieni, Zimie, lecie i w jesieni. Filozof y i gwiazdarze, Wszytki na swej stawiam sparze - RzemieSlniki, kupce i oracze, Ka�dy przed m� kos� skacze; Wszytki zdradxce i lifniki Zostawi� je nieboszczyki. Karczmarze, co xle piwa daj�, Nie cz�sto na mi� wspominaj�; Jako swe miechy natkaj�, W ten czas m� kos� poznaj�; Kiedy nawiedz� m� szko��, B�d� jem la� w gard�o smo��. Jedno si� porusz�, Wszytki nagle zdawi� musz�: Naprzod zdawi� dziewki, ch�opce, A� si� ch�op po sircu smiekce. Ja zabi�a Golijasza, Annasza i Kaifasza; Ja Judasza obiesi�a I dwu �otru na krzy� wbi�a; Alom kosy naruszy�a, Gdym Krystusza umorzy�a, Bo w niem by�a Boska si�a. Ten jeden m� kos� zwyci��y�, I� trzeciego dnia o�y�... Duchownego i Swiecskiego, Zbawi� �ywota ka�dego, 28 A ka�dego morz�, �upi�, O to nigdy nie pokupi�: Kanonicy i proboszcze B�d� w mojej szkole jeszcze, I plebani z mi�sz� szyj�, Ji�to barzo piwo pij�, I podgard�ki na pirsiach wieszaj�; Dobre kupce, roztocharze Wszytki moja kosa skarze; Panie i t�uste niewiasty, Co sobie czyni� rozpasty, Mordarze i okrutniki, Ty posiek� nieboszczyki; Dziewki, wdowy i m��atki Posiek� je za jich niestatki; Szlachcicom bierz� szypy, tulce, A ostawiam je w jenej koszulce; �aki i dworaki, Ty posiek� nieboraki; Wszytki, co na ostre goni�, Biegam za nimi z pogoni�; Kto si� rad ku bitwie miece, Utn� mu r�k� i piece, Rozdziel� ji z swoj� mi��, A ostawi� ji prawym wi��; Chc� mu sama trafi� w�osy, I�e zmieni g�osy... Morz� s�dzi� i pods�dki, Zadam j im wielikie sm�tki. 29 Gdy sw� rodzin� s�dz�, Cz�sto na skazaniu b��dz�; Ale gdy przydzie s�d Bo�y, S�dzia w miech piszczeli w�o�y - Ju� nie pojedzie na roki, Czyni�c niesprawnie otw�oki, Co przewraca� s�dy wierne, Bierz�c winy nieumierne, Bierz�c od z�ostnikow dary, Sprawiaj�c jich niewiery - To wszytko b�dzie wzjawiono I ci��ko pomszczono. (...) Jen ma grody i pa�ace, Ka�dy przed m� kos� skacze; By te� mia� �elazna wrota, Nie ujdzie ze mn� k�opota. Wszytki sobie za nic wa��, Z ka�dego dusz� wyd�a��: Stoi� za ma�o papie� I naliszszy �ebrak takie�, Kardynali i biskupi - Zadam jim wielikie �upy, Pogniatam ci kanoniki, Proboszcze, sufragany, Ani mam o to przygany; Wszytki mnichy i opaty Posiek� przez zap�aty. 30 Dobrzy mniszy si� nic boj�, Ktorzy �ywot dobry maj�; Acz m� kos� poznaj�, Ale si� jej nie l�kaj�; To wszytlkim dobrem pospolno - Jid� przed m� kos� rowno, Bo dobremu ma�o pbici, Acz umrze, nic nie straci: Pozb�dzie Swiecskicj �a�oSci, Pojdzie w niebieskie radoSci; Prosty mnich w niebo ci�gnie, A �adny mu nie przeci�gnie; Wzi�� od wszytkich wzgardzenie, Rwieczszczy mu si� naSmiewali, Za prawego ji wi�� mieli; Ale gdy przydzie dzie� s�dny, Gdzie si� nic skryje �adny, Uxrz� m�drzy tego Swiata, I� dobra boska odp�ata; Chowali tu �ywot swoj ciasno, Albo jich sirca nad s�o�ce jasno; Jid� w niebieskie radoSci, A nie w piekielne �a�oSci. Co nam pomog�o odzienie Albo ob�udne jimienie, CoSmy si� w niem kochali, A swe dusze za nie dali? Przemin��o jak ob�oki, A my jidziem przez otw�oki. 31 Jinako morz� z�e mnichy, Ktorzy maj� zakon lichy, Co z klasztora uciekaj�, A swej wolej po�ywaj�. Gdy mnich pocznie dziwy stroi�, Nikt go nie mo�e ukoi�; Kto chce czyni� co na Swiecie, Z�y mnich we wszytko si� miece. Jestli wsi�dzie na szkapic�, Wetknie za nadr� kapic�, Zawodem na koniu wraca, A cz�sto kozielce przewraca. Kiedy mnich na koniu skacze, Nie wexrza�by na nalepsze ko�acze; Uma�e si� jako wi�a, W�dy mu ta rzecz barze mi�a. Gdy piechot� jimie biega�, Musz� mu naprzod zabiega�. Aza� ci ji czarci nios�, Jedwo ji pogoni� z kos�! Nie dba, i� go kijem bij�, Zawod biega z krzyw� u�yj�; A drugdy mu zbij� plece, A w�dy si� w niem coS z�ego miece - A w�dy za niem biega� musz�, A� z niego wyp�dz� dusz�. Mowi� to przez k�amu wier�, Dam ji czartom na ofier�. Kustosza i przeora 32 Wezm� je do swego dwora; Z opata sejm� kapic�, Dam komu na nogawic�; Z skaplerza b�d� pilSnianki, Suknia b�dzie pacho�kom na lanki; Odejm� mu tor�op kun i, A nie wiem, gdzie si� okuni; Odejm� mu ko�uch lisi I p�aszcz, co nazbyt wisi. Koniecznie mu sejm� infu�� I dam za szyj� poczpu��. Magister dicit: Chc� ci� pyta�, Rmirci mi�a, By mi� tego nauczy�a: Panie, co czystoS� chowaj�, Jako si� u Boga maj�? Mors respondit: AzaS nie czyta� Swi�tych �ywota, Co mieli ci��kie k�opoty: Jako panny mordowano, Sieczono i biczowano, Nago zw�oczono, cia�o ��ono I pirsi rzezano - Potem do ciemnice wiedziono, Niektore g�odem morzono, Potem w powrozie wodzono, Okrutnemi dr�cz�c m�kami, 33 Targano je os�kami. Ja si� temu dziwowa�a, Gdym w nich t� Smia�oS� widzia�a: Dziwno jest nie dba� okrutnoSci, Cirzpi�c tak ci��kie boleSci... (Ko�ca brak) 34 SKARGA UMIERAJ�CEGO A. Ach! Moj sm�tku, ma �a�oSci! Nie mog� si� dowiedzieci, Gdzie mam pirwy nocleg mieci, Gdy dusza z cia�a wyleci. B. By��em z m�odoSci w rozkoszy Nie uzna�em swojej duszy, Ju� st�kam, ju� mi umrzeci, Dusza nie wie, gdzie si� dzieci. C. Com mia� jimienia na dworze, Com mia� w skrzyni i w komorze, To mi wszytko opuScici, Na wieki si� nie wrocici. D. Dziatki z matk� narzekaj�, Bracia mi� rzkomo �a�uj�, Ku jimieniu przymierzaj�, Na m� dusz� nic nie dbaj�. 35 E. Eja, eja, dusza moja, Ockni si�, dawnoS spa�a, Nie masz wierniejszego k sobie, Uczy� dobrze sama sobie! F. Fa�szywy mi Swiat powieda�, Bych ja d�ugo �yw by ci mia�, Wczera mi tego nie powiada�, Bych ja d�ugo �yw byci mia�. G. Gdzie ma si�a, ma robota? G�upiem robi� po ty lata: OSm miar p�otna, siedm stop w grobie, Tom ty�o wyrobi� sobie. H. Halerzem �akomo zbiera�, Swoj �ywot rozpustnie chowa�: Prze ty dwa bogi przekl�ta Nie czci�em �adnego Swi�ta. I. Ja�mu�nym n�dznem nie dawa�, Ofierym bogu nie czyni�, Ni z pirwiny, ni z nowiny Bogum nie da� z siebie winy. 36 K. Kaki to moj rozum g�upi! Sobiem by� szczodr, Bogu sk�py: Com kiedy Bogu poSlubi�, Tegom nigdy nie uczyni�. L. Le�y cia�o, barzo st�ka, Duszyca si� barzo l�ka, Bog si� z liczby upomina, Dyjabe� na grzechy wspomina. M. M�otem moje pirsi bij�. Dusza nie Smie wyni� szyj�: Widzi niebo zatworzone, Widzi piek�o otworzone. N. Nie gdzie si� przed bogiem skryci, Dusza nie Smie przed s�d ici, Widzi niebo zatworzone, Widzi piek�o otworzone. O. O duszyco, drogi kwiecie, Nic dro�szego na tem Swiecie, TanieS si� dyjab�u przeda�a, I�eS si� w grzeszech kocha�a. 37 P. Pami�taj, coS (na chrzcie) Slubowa�a, GdyS si� dyjab�a otrzeka�a, Jego pychy, jego dzia�a - ToS wszytko przest�powa�a. Q. Qwap si� rych�o ku spowiedzi, Kap�any w swoj dom powiedzi, P�acz za grzechy, przymi Swi�toS�, Bo�e cia�o, Swi�ty olej! R. Rol� z domem dziatkam podaj, CoS urobi�, za dusz� daj, Z jimienia przyjacio� nabywaj, Co� przy��cza tw� dusz� w raj. S. [Zbierz d�u�niki i gniewniki, OdproS, zap�a� d�ugi wszytki! Nie tra� dusze o cudz pieni�dz - I za nie xle w piekle gorze�.] T. Tam sam oczy moje gl�dz�, To� ju� trzy z�e duchy widz�, Na mi� me grzechy wzjawiaj�, Mej duszy sid�a stawiaj�. 38 W. Wirc� si�, wo�am pomocy, Nikt za mi� nie chce umrzeci, Ni przyjaciel na tym Swiecie, Jedno w Bodze nadziej� mieci. X. Chryste, przez twe um�czenie, Rozprosz dyjable obst�pienie, Daj duszycy prze�egnanie, Daj cia�u dobre skonanie! Y. Ja twoj synek marnotrawny, TyS moj ociec mi�osierny, �al mi tego, i�em ci� gniewa�, Ale ciem si� nie odrzeka�. Z. Za��ycie� mi Swieczk� ale, Moi mili przyjaciele! Dusza idzie z krwawym potem; Co mnie dzisia, to wam potem. Amen. 39 SATYRA NA LENIWYCH CH�OP�W Chytrze bydl� z pany kmiecie, Wiele si� w jich siercu plecie. Gdy dzie� panu robi� maj�, Cz�stokro� odpoczywaj�, A robi� silne ob�udnie: Jedwo wynid� pod po�udnie, A na drodze postawaj�, Rzekomo p�ugi oprawiaj�; �elazn� wi� doma z�o�y, A drzewian� na p�ug w�o�y; Wprz�gaj� chory dobytek, Chc�c zlechmani� ten dzie� wszytek: Bo umySlnie na to godzi, I� si� panu xle urodzi. Gdy pan przydzie, dobrze orze - Gdy odydzie, jako gorze; Stoji na roli, w lemiesz klekce: Rzekomo� mu p�ug ora� nie chce; Namys�em potraci kliny, Bie�y do chrosta po jiny; Szedw do chrosta za krzem le�y, Nierych�o zasi� wybie�y. Mnima� ka�dy cz�owiek prawie, 40 By by� prostak na postawie, Bo� si� zda jako prawy wo�ek, Ali� jest chytry pacho�ek. 41 WIERSZ O ZABICIU ANDRZEJA T�CZY�SKIEGO A jacy to xli ludzie mieszczanie krakowianie, �eby pana swego, wielkiego chor�giewnego, ZabiliScie, ch�opi, Andrzeja T�czy�skiego! Bo�e si� go po�a�uj, cz�owieka dobrego, I�e tako marnie szczed� od nierownia swojego! Chcia� ci kr�lowi s�u�yci, sw� chor�giew mieci, A ch�opi poga�bieli dali j i zabici; W koSciele ci zabili: na tem Boga nie znali, Rwi�toSci nizacz nie mieli, kap�any poranili. Zabiwszy rynn� ji wlekli, na wsch�d nogi w�o�yli, Z tego mu ga�b� czynili. Do wroc�awianow pos�ali, do takich jako i sami, A skar��c na ziemiany, by jim gwa�ty dzia�ali. Wroc�awianie jim odpowiedzieli, �eScie to xle udzia�ali, �eScie si� ukwapili, cz�owieka zabili. K�amacie, ch�opi, jako psi, byScie tacy byli: Nie stojicie wszytcy za jeden palec jego! MnimaliScie, ch�opi, by tego nie pomszczono? Ju� ci jich sze� sieczono; jeszcze na tem ma�o! A ten Waltko radxca, ten niewierny zdradxca, Z Greglarem si� radzili, jakoby ji zabi� mieli. Pan krakowski, jego mi�oS�, z swojimi przyjacio�y, Bo�e je racz uzdrowi�, �e tego pomScili! 42 Jaki to syn szlachetny Andrzeja T�czy�skiego, �e� on mSci gor�co o�ca swego - Bo�e, ji racz pozdrowi� ode wszego z�ego! Amen. 43 JEZUS CHRYSTUS, B�G CZ�OWIEK, M�DROR� O�CA SWEGO Jezus Chrystus, B�g Cz�owiek, m�droS� O�ca swego, Po czwartkowej wieczerzy czasu jutrzennego, Gdy si� modli� w ogrodzie O�cu Bogu swemu, Zdradzon, j�t i wyda� jest ludu �ydowskiemu. T� szw� noc policzkowan, plwan, n�dzon do Swiata. W pi�tek pirwej godziny wiedzion do Pi�ata, Tamo na� powiedziano Swiadecstwo niesk�adne, On sta� jako baranek, zwierz�tko pokorne. Na dzie� trzeciej godziny �ydowie niezbedni Wo�ali, by krzy�owan pirwy i poSledni; Pi�at ji kaza� biczowa� beze wszej lutoSci, I cirnim koronowa�, tu� mia� trudu dosy�. Na dzie� szostej godziny na krzy� wiedzion z miasta; Tej biady rozmaitej p�aka�a niewiesta; Na krzy� wzbiwszy nagiego, o sukni� jigrano, ��ci� s octem napawan, jak prorokowano. Na dziewi�tej godzinie wo�a� Jezus: Heli! Ci, c�� ji krzy�owali, �ydowie si� Smieli; Janowi polecona Matka jego mi�a, 44 Tu si� dusza Krystowa z cia�om rozdzieli�a. W��czni[�] Slepy w�odyka bok otworzy� jego, Krew s wod� pop�yn��a zbawienia naszego. Z krzy�a sj�t o nieszporze, prosiwszy Pi�ata; Tako� za nas ucirpia� Odkupiciel Swiata. O kompletnej godzinie cia�o grobu dano, Od mi�ostnych przyjaci�� mirr� pomazano; W sobot� swojewa�a dusza pkielne ko�ce, W niedziel� wywiod�a jest szwytki Swi�te o�ce. Prze szw� Swi�t� siedm godzin um�czenia twego, Ji�, Chryste, wspominamy z nabo�stwa naszego; Bacz nam u�yczy� zbawienia, bydlenia dobrego, A po Smierci domieSci nas stad�a niebieskiego. Daj na Smiertnej poScieli pomnie� twoj� m�k�, Nasze dusz� poleci� O�cu Bogu w r�k�; Tego Swiata jimienie, Srzebro, z�oto, drogie kamienie, By si� nam nie s�odzi�o tego czasu. Amen. 45 PIRZWA KA" � TWORCA NASZEGO Pirzwa kax� Tworca naszego: Nie masz mie� Boga jinego. W pr��noSci niestatku twego Nie bierz jimienia Bo�ego. Pami�taj, to tobie wiele, By czci� Swi�ta i niedziel�. Chcesz-li mieci �ask� moj�, O�ca czci i matk� twoj�. Nie zabijaj brata zwad�, R�k�, kaxni�, ani rad�. Nie krad� jimienia cudzego, N�dznym udzielaj swo[j]ego. Nie czy� grzechu nieczystego Pr�cz urz�du ma��e�skiego. Nie Swia[d]cz na blixniego swego LSci� Swiadecstwa fa�szywego. 46 Nie po��daj �ony jego, Tak schowasz rz�d stad�a twego. Bratnich rzeczy nie korzySci, Bo�� przykax� tako ujiSci. 47 POS�UCHAJCIE, BRACIA MI�A Pos�uchajcie, bracia mi�a, Kc�� wam skor�y� krwaw� g�ow�; Us�yszycie moj zam�tek, Jen mi si� [z]sta� w Wielki Pi�tek. Po�a�uj mi�, stary, m�ody, Bo� mi przysz�y krwawe gody. Jednegociem Syna mia�a I tegociem o�alala. Zam�t ci��ki dosta� si� mie, ubogiej �enie, Widz�� rozkrwawione me mi�e narodzenie; Ci��ka moja chwila, krwawa godzina, Widz�� niewiernego �ydowina, I� on bije, m�czy mego mi�ego Syna. Synku mi�y i wybrany, Rozdziel z matk� swoj� rany. A wszakom ci�, Synku mi�y, w swem sercu nosi�a, A takie� tobie wiernie s�u�y�a. Przem�w k matce, bych si� ucieszy�a, Bo ju� jidziesz ode mnie, moja nadzieja mi�a. Synku, bych ci� nisko mia�a, Nieco� bych ci wspomaga�a. 48 Twoja g��wka krzywo wisa, t�� bych ja podpar�a, Krew po tobie p�ynie, t�� bych ja utar�a, Picia wo�asz, picia-� bych ci da�a, Ale nie lza dosi�c twego Swi�tego cia�a. O anjele Gabryjele, Gdzie jest ono twe wesele, Co�eS mi go obiecowa� tak barzo wiele A rzek�cy: Panno, pe�na jeS mi�oSci! A ja pe�na smutku i �a�oSci. Spr�chnia�o we mnie cia�o i moje wszytki koSci. ProScie� Boga, wy mi�e i ��dne maciory, By wam nad dziatkami nie by�y takie to pozory, Jele ja, nieboga, ninie dziS zexrza�a Nad swym, nad mi�ym Synem krasnym, I� on cirpi m�ki nie b�d�c w �adnej winie. Nie mam ani b�d� mie� jincgo, Jedno ciebie, Synu, na krzy�u rozbitego. 49

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Poezja polska średniowiecza
! Średniowiecze najstarsza poezja polska
Średniowieczna Poezja Polska Świecka
Poeci staropolscy Poezja Polska XIII XV wiek
Poeci staropolscy Poezja polska XIII XV wieku
2 Test Europa i Polska w średniowieczu lic
Antologia Poezja polskiego średniowiecza
poezja polska wobec września i okupacji (2)
Poeci staropolscy Poezja Polska XIII XV wiek
Poezja polska wobec września i okupacji
Poezja polskiego średniowiecza(1)
Poeci staropolscy Poezja Polska XIII XV wiek
poezja polska xx lecia
Polska średniowiecze źródła skrypt

więcej podobnych podstron