406266292

MAŁGORZATA KOŻUCH

SUBSYDIOWANIE OCHRONY ŚRODOWISKA PRZYRODNICZEGO W POLSCE

Streszczenie: W gospodarce rynkowej to rynek powinien prowadzić do optymalnej alokacji zasobów pracy, kapitału, jak i środowiska przyrodniczego. W praktyce jednak mechanizm rynkowy zawodzi, a subsydia publiczne, w tym na ochronę środowiska, mogą stać się środkiem zmniejszania jego ułomności. Motywują i umożliwią realizację przedsięwzięć służących ograniczeniu negatywnego wpływu działalności gospodarczej na środowisko, zwłaszcza w regionach zaniedbanych gospodarczo, gdzie subsydiowanie łagodzi ponoszone przez przedsiębiorców koszty inwestycyjne, a jednocześnie prowadzi do osiągnięcia wyznaczonego celu środowiskowego. Adresowane do konkretnej grupy inwestorów, producentów i konsumentów są formą pomocy, która ze względu na różnorodność form występowania może mieć charakter bezpośredni lub pośredni. Subsydia pomagają w dostosowaniu się do standardów ochrony środowiska. Jednakże subsydiowanie ochrony środowiska bez względu na korzyści jakie przynosi, pozostaje „gorszą” alternatywą wobec konsekwentnego stosowania zasady zanieczyszczający płaci i może być stosowane jedynie w uzasadnionych sytuacjach.

Słowa kluczowe: ochrona środowiska, zawodność rynku, subsydia, instrumenty polityki państwa.

i. WSTĘP

Środowisko przyrodnicze jest jednym z podstawowych elementów układu gospodarczego. To specyficzny zasób posiadający cechy ekonomicznie użyteczne zarówno dla gospodarki, jak i społeczeństwa. Działalność gospodarcza i towarzysząca jej emisja zanieczyszczeń z biegiem lat spowodowała istotne zmiany w zasobach przyrodniczych i otoczeniu człowieka.

Problemy z alokacją dóbr przyrody związane są po pierwsze z tym, że środowisko przyrodnicze stanowi warunek wstępny funkcjonowania rynku (np. dostarczając zasoby), po drugie występują negatywne efekty zewnętrzne transakcji tynkowych związane właśnie z zanieczyszczeniami i nadmierną eksploatacją