8719220146

Projekt z dnia 8 stycznia 2015 r.

Ad. 10) W razie gdy ma miejsce wypadek, decydujące znaczenie ma możliwość natychmiastowego wezwania i udzielenia pomocy. W zależności od obszaru, ruchu statków, warunków pogodowych oraz odległości od wybrzeża powinno się podjąć decyzje, jakie środki w sytuacji zagrożenia posłużą do efektywnego wezwania pomocy. Minimalne wyposażenie w urządzenia radiokomunikacyjne określa rozporządzenie Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 28 lutego 2012 r. Załoga powinna zawczasu wiedzieć, jaka pomoc jest dostępna na danym obszarze, znać dane kontaktowe lub żeglować w grupie kilku jednostek

Ad. 11) Przed rozpoczęciem żeglugi należy upewnić się, że osoby nie biorące udziału w samej żegludze zostają poinformowane co do planowanej długości żeglugi, liczby osób na pokładzie oraz planowanej trasy. Ponadto powinny obowiązywać stałe ustalenia w zakresie punktów kontaktowych i sposobu alarmowania w razie, gdy na lądzie uzna się, że żegluga odstąpiła od tych ustaleń bez wcześniejszego zawiadomienia o zmianie.

Ad. 12) Powinno się wziąć pod uwagę to, czy na pokładzie znajdują się osoby niemające uprzedniego doświadczenia w żeglarstwie lub żeglarstwie morskim. Ma zatem decydujące znaczenie to, że wszystkie osoby przed rozpoczęciem żeglugi zostają poinstruowane przykładowo co zasad bezpiecznego zachowania na jachcie, używania indywidualnych środków bezpieczeństwa i środków ratunkowych, spodziewanego przebiegu żeglugi oraz zachowania w sytuacji zagrożenia. Armator powinien również zadbać o dokumentowanie tego faktu np. poprzez wykorzystanie kart, w których poszczególne rubryki są podpisywane po zapoznaniu się z konkretny fragmentem instrukcji bezpieczeństwa, odbyciem przeszkolenia w danym zakresie, itp.

Ad. 13) Koniecznie jest, aby na bieżąco wyciągano wnioski z awarii, incydentów i wypadków, jeśli do takich dojdzie i zapobiegano podobnym wydarzeniom w przyszłości.