893285614

Rola muzyki we współczesnym reportażu radiowym | 177

dokonała? I jak skutecznie pozbyć się niechcianego drąga? - na te pytania próbują odpowiedzieć dziennikarze śledczy. A dynamiki tej historii szpiegowskiej nadaje muzyka. Warstwa foniczna ma dwojaki charakter odpowiadający różnym nastrojom opowieści: rosyjska ballada kontrastuje z dynamiczną muzyką określającą tempo rozgrywającego się śledztwa. Z jednej strony jesteśmy więc w świecie totalnego rozleniwienia, także w sensie nierespektowania zapisów prawa, z drugiej uczestniczymy w ożywionej kryminalnej zagadce. Fonia antycypuje warstwę werbalną, tym samym informuje słuchacza, w jaką sferę opowieści zaraz się przeniesie.

Muzyka współgra ze słowem i nadaje rytm całości; jest też wyraźnym elementem stylizującym i wyolbrzymia absurdy polskiego systemu prawnego.

Wybitna polska reportażysta radiowa Janina Jankowska w lekcji drugiej Internetowej Szkoły Reportażu²¹ radzi, by muzyka tworzyła atmosferę tekstu au-dialnego, nadbudowywała kolejne znaczenia nad te wynikające z przekazu słownego i nie stanowiła li tylko przerywnika. W sposób sugestywny muzyka współkreuje klimat feature Cezarego Galka, pt. Znajdziesz mnie w szeptach traw, nagrodzonego na festiwalu Dwa Teatry Sopot 2003 za najlepszą rolę kobiecą oraz Grand Prix KRRiT Kazimierz 2002. Reportaż ten opowiada historię Tamary Zwierzyńskiej-Matzke - dziennikarki telewizyjnej, która m.in. stworzyła dla TVP cykl dokumentalny Szpital Dzieciątka Jezus prezentujący historie pacjentów tytułowego szpitala. Pewnego dnia Tamara dowiaduje się, że sama jest chora na nowotwór. Od tego momentu rozpoczyna się długa, nierówna i przegrana niestety walka, w której bohaterkę wspiera jej mąż Sven. Reportaż nagrany został już po śmierci Tamary na podstawie jej pamiętników, korespondenci i wspomnień Svena. Cezary Galek stworzył w ten sposób poruszającą historię z wyczuciem opowiadającą o tak intymnych kwestiach jak choroba czy śmierć.

Istotnym elementem Znajdziesz mnie w szeptach traw jest motyw muzyczny towarzyszący słuchaczowi przez cały czas trwania reportażu. Niekiedy pojawia się on w tle wspomnień Svena czy opowieści Tamary, ale szczególnie mocno kompozyq'a ta wybrzmiewa w momencie, gdy słuchacz dowiaduje się o śmierci bohaterki. Napięcie całej tej sceny zbudowane zostało właśnie z wykorzystaniem muzyki, która stopniowo narasta wraz ze zbliżaniem się do tego trudnego emoqonalnie momentu, by wreszcie wybrzmieć, już samodzielnie, w chwili odejścia Tamary. Wówczas odbiorca przez kilkadziesiąt sekund słyszy jedynie kolejne takty wspomnianego utworu, budujące nastrój opowieści, dające czas na poradzenie sobie z emocjami towarzyszącymi słuchaczowi, stopniowe wyciszanie się. Zastosowana w tej części reportażu muzyka wstrzymuje bieg zdarzeń i w sposób niedosłowny wyraża to, co niewyrażalne werbalnie. Dzieje się tak dzięki szczególnej, emoqonalnej pojemności muzyki, która w połączeniu z pozostałymi składnikami kompozycyjnymi reportażu nabiera nowych znaczeń²². Pokazuje ona koniec pewnego etapu w opowieści Galka, ale przede wszystkim

²¹J. Jankowska, Internetowa Szkoła Reportażu, lekq'a 2, http://www.tnn.pl/Intemetowa_szko% C5%82a_reporta%C5%BCu_Janiny_Jankowskiej,2062.html [dostęp: 25.11.2011].

²² A. Sulek, Słowo - dźwięk - muzyka: tworzywo radia, [w:] Media a wyzwania XXI wieku, pod red. M. Bonikowskiej, Warszawa 2009, s. 62.