9752256287

Rys. 1. Schemat elektrowni (K - kocioł, ASU - instalacja separacji powietrza, SW - suszarka węgla, SSP - suszarka spalin, EF - elektrofiltr, W1 - wentylator wyciągowy spalin, W2 -wentylator spalin recyrkulowanych, TP -turbina parowa (w - część wysokoprężna, ś - część średnioprężna, n - część niskoprężna), ODG - odgazowywacz, KND - kondensator, PS -pompa skroplin, GPO - główna pompa obiegowa, RPW - regeneracyjny podgrzewacz wody)

Sprawność wytwarzania energii elektrycznej netto zależy od mocy elektrycznej generowanej w generatorze sprzężonym z turbiną parową (N_el), sumy mocy potrzeb własnych elektrowni

(ZN_aux), strumienia paliwa (m_PAL) oraz wartości opałowej paliwa (W_d). Sprawność ta w badanej elektrowni określana jest za pomocą następującego wzoru:

ti«_m=^Nd~^ZN‘^ux di

Równanie (1) wykorzystując wskaźnik potrzeb własnych (<5) i sprawność termiczną kotła (7b)

s=-

(2)

N_tl

(3)

można zapisać w postaci:

(4)

W równaniu (4) wyrażenie N_el/Q_(l nazywane jest sprawnością termiczną obiegu parowego, która po pomnożeniu przez sprawność kotła daje tzw. sprawność wytwarzania energii elektrycznej bloku brutto. Jeżeli założymy, że moc turbiny parowej oraz parametry pary doprowadzonej do niej są znane (Punkt Al i A2 na rys. 1) to określony jest również strumień