274845024

stych, mogą mieć również charakter wrodzony. Zdecydowana większość tych zmian ma łagodny charakter. Szacuje się, że ok. 30% czerniaków rozwija się na podłożu zmian wcześniej istniejących. Rozpoznanie czerniaka i różnicowanie z innymi zmianami barwnikowymi opiera się na badaniu klinicznym, ocenie dermatoskopowej i histopatologicznej ocenie wyciętej zmiany. Podstawowym badaniem w diagnostyce czerniaka jest wywiad lekarski i kliniczna ocena znamion. Podczas badania należy zwrócić uwagę także na okolice trudno dostępne (skóra owłosiona głowy, przestrzenie międzypalcowe dłoni i stóp, okolice narządów płciowych). Ważna jest również znajomość objawów, które

mogą towarzyszyć transformacji nowotworowej łagodnych zmian barwnikowych. Pomocne jest zastosowanie w tym celu reguły ABCDE¹"¹, gdzie ocenie poddaje się następujące elementy:

A (asymetry) - symetrię kształtu,

B (border) - nieregularny brzeg,

C (color) - niejednolity kolor,

D (diameter) - średnicę powyżej 6 mm,

E (elevation) - uniesienie ponad skórę, nierówność powierzchni.

Szkocka grupa do spraw melanoma wprowadziła natomiast 7-punktowy system Glasgow, w którym oceniane są następujące objawy:

•    świąd;

•    średnicę powyżej I cm;

•    powiększanie się znamienia;

•    nieregularny brzeg;

•    nierównomierne zabarwienie zmiany;

•    stan zapalny;

•    krwawienie lub strup w obrębie znamienia.

Każdemu objawowi przypisuje się I punkt. Zmiana oceniona na 3 punkty i więcej budzi podejrzenie czerniaka¹'²¹.

Należy jednak podkreślić fakt, iż skale te nie mogą służyć jako przesiewowe narzędzie diagnostyczne w diagnostyce czerniaka, gdyż ich czułość i swoistość nie jest wystarczająca¹²¹.

Zalecanym badaniem we wstępnej diagnostyce czerniaka jest dermatoskopia (der-moskopia, mikroskopia epiluminescencyjna). Zastosowanie dermatoskopii pozwala zwiększyć czułość diagnostyczną w porównaniu z badaniem klinicznym o ok. 30%, a w związku z tym zmniejszyć ilość wykonywanych niepotrzebnie biopsji wycinających i badań histopatologicznych. Istnieje kilka różnych technik wykorzystywanych do oceny dermatoskopowej zmian melanocyto-wych. Najprostsza z nich, tzw. 3-punktowa

6

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
IMGd18 Arsen Metal ciężki powodujący wzrost ryzyka zachorowania na raka skóry, płuc i wątroby Arsen
SNC03569 zachorowań na raka skóry. Duże dawki tego promieniowania przyczyniają się <j0 osłabienia
P1220790 i—■ s Czynniki ryzyka zachorowania na nowotwory złośliwa t V¥iik >o» aotj •
SNC03569 zachorowań na raka skóry. Duże dawki tego promieniowania przyczyniają się <j0 osłabienia
2 (1) Tabela 2.1. Czynniki ryzyka wystąpienia porodu przedwczesnego (PP) GrupB czynników ryzyka Cz
P1010055 6. Najważniejszym czynnikiem ryzyka zgonów na świecie wg WHO (2002) jest: A.   &n
87724 IMAG2665 Czynniki ryzyka ekspozycja na promieniowanie słoneczne (100-280 nmj oparzenia słonecz
DSC59 (5) Czynniki ryzyka: operacje na sercu operacje na przewodzie pokarmowym przeszczepy
Ewa Lisowska-Mieszkowska Tabela 1. Pierwsza dziesiątka krajów na świecie pod względem liczby organiz
Ewa Lisowska-Mieszkowska Tabela 1. Pierwsza dziesiątka krajów na świecie pod względem liczby organiz
Ocena ryzyka w ubezpieczeniach na życie Wśród indywidulanych czynników ryzyka w ubezpieczeniach na ż
Ewa Lisowska-Mieszkowska Tabela 1. Pierwsza dziesiątka krajów na świecie pod względem liczby organiz
DSCF6112 CZYNNIKI RYZYKA WPŁYWAJĄCE NA TWORZENIE SIĘ NIEPRAWIDŁOWYCH BLIZN A- przedłużające się

więcej podobnych podstron