Rada szczurów
Attyla kotów, Gryzosław krwiożerczy,
Straszne wśród szczurów czynił spustoszenia.
Gdzie spojrzeć, stoją mary lub mogiła sterczy,
A niedobitki szczurzego plemienia
Siedząc jak trusie w norach, aby ujść przed zgubą,
Marły z głodu i ze strachu.
Lecz raz, gdy z MinetkÄ… lubÄ…
Kot zakochany igrał gdzieś na dachu,
Szczury przeciwko wspólnemu wrogowi
Walną naradę zwołały
Prezes sejmu, Myszomir w bojach posiwiały,
Radził dzwonek do szyi uwiązać kotowi,
Ażeby szczury, dzwiękiem ostrzeżone,
Miały czas zmykać, każdy w swoją stronę.
Sejm, tak dowcipnym zdumion wynalazkiem,
Mowę prezesa nagrodził oklaskiem.
Lecz wnet ostygły zapały,
Skoro Myszomir spytał, kto dzwonek przywiąże.
«Jam stary rzecze jeden za kotem nie zdążę.
«Ja w mÄ™stwie nie szukam chwaÅ‚y
RzekÅ‚ drugi. «Ja za wszystkich mam nadstawiać skóry?
Nie głupim! rzecze trzeci. Słowem, mądre szczury,
Sejm zakończywszy na próżnej gawędzie,
Z kwitkiem do nor wróciły.
Chciejcie przyznać sami,
Czy tak nie dzieje się wszędzie,
Nie tylko między szczurami?
WAADYSAAW NOSKOWSKI
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Władysław Noskowski Kot i szczur staryWładysław Noskowski Dzban z mlekiemWładysław Noskowski Niedzwiedź i dwaj strzelcyWładysław Noskowski Szerszenie i pszczołyWładysław Noskowski Kruk udający orłaWładysław Noskowski Człowiek i dwa osłyWładysław Noskowski Jeleń w winnicyWładysław Noskowski Konik polny i mrówkawięcej podobnych podstron