3179028015

Pierwsze odkrycia zostały dokonane pod koniec lat 80. ubiegłego wieku, przez poszukiwaczy, zaopatrzonych w wykrywacze metali. Interwencja archeologiczna doprowadziła do odzyskania w 1990 roku części zabytków. W rok później Krzysztof Garbacz rozpoczął badania ratownicze na stanowisku, które trwały dwa sezony. Badania te doprowadziły do pozyskania nowych informacji, ale nie pozwoliły na jednoznaczne określenie charakteru stanowiska. Dalsze badania wykopaliskowe nie mogły być prowadzone ze względu na brak środków finansowych.

Po zakończeniu badań archeologicznych, stanowisko po raz kolejny było intensywnie penetrowane i niszczone przez poszukiwaczy uzbrojonych w wykrywacze metali. Skala tych zniszczeń jest trudna do oszacowania, ale wiadomo, że łupem „poszukiwaczy skarbów” padły liczne elementy uzbrojenia oraz narzędzia (Z. Wichrowski 1997; A. Kokowski 1999; M. Florek, J. Libera 2006). W wyniku tych działań podjęte zostały kolejne badania ratownicze prowadzone przez Zbigniewa Wichrow-skiego z Muzeum Regionalnego w Kraśniku (Z. Wichrowski 1997), które doprowadziły do zadokumentowania resztek ocalałych obiektów i przeoczonych, metalowych przedmiotów. Jednocześnie podjęte zostały starania o odzyskanie z kolekcji prywatnych części zrabowanych zabytków. Na podstawie występowania metalowych narzędzi i militariów określono przypuszczalny zasięg stanowiska na ok. 15 hektarów (K. Garbacz 2009, s. 356).

Interpretacja stanowiska w Pikulach od początku jego odkrycia wzbudzała dyskusję. Generalnie skłaniano się w kierunku interpretacji jako cmentarzyska (por. np. K. Garbacz 1991; 1994; 2009) albo miejsca ofiarnego (por. np. A. Kokowski 2005; A. Kokowski, R Łuczkiewicz 2002). Pewne jest, że stanowisko to stanowi ślad obcych miejscowemu środowisku kulturowemu (tj. „przeworskiemu”) praktyk. Elementy takie wyraźnie widoczne są w materiale ceramicznym, łączonym z kulturą jastorfską oraz z obszarami zajętymi przez kulturę Poieneęti--Łukaśevka (Z. Wichrowski 1997, s. 101; A. Kokowski 1999, s. 206; K. Garbacz 2009, s. 368). Autorzy badań prowadzonych w Pikulach opowiadają się za określeniem stanowiska jako nekropolii. Przemawiałoby za tym odkrycie obiektów z przepalonymi kośćmi (ok. 18-19) oraz występowanie przedmiotów noszących ślady przepalenia (co sugeruje ich obecność na stosie pogrzebowym) oraz rytualnego niszczenia, które to praktyki są w tym okresie bardzo powszechne. Konkurencyjna teza opowiada się za łączeniem tego stanowiska z miejscem ofiarnym. Za tą hipotezą mają przemawiać takie cechy, jak bardzo duża powierzchnia, odbiegająca znacząco od największych nawet cmentarzysk funkcjonujących w tym okresie na ziemiach polskich, samo położenie stanowiska na izolowanym wyniesieniu, ograniczonym, dwoma ciekami oraz bagnistym terenem, brak typowych jam grobowych, wykluczanie się kości, ułamków naczyń oraz przedmiotów metalowych, jak również fakt bardzo specyficznego rozmieszczenia przedmiotów (ryc. 5) na terenie stanowiska (K. Garbacz 2009, s. 369).

Rozstrzygnięcie tej kwestii, w sposób jednoznaczny nie wydaje się obecnie możliwe. Na ten stan rzeczy główny wpływ mają przede wszystkim spore zniszczenia stanowiska. Pozyskanie dużej ilości zabytków, w znacznej mierze pozbawionych kontekstów, trudności z finansowaniem systematycznych badań doprowadziły do bezpowrotnej utraty wielu podstawowych informacji. W kontekście zebranych danych, można stwierdzić, że stanowisko to stanowiło miejsce spełniania praktyk obrzędowych (ofiarnych oraz funeralnych) grupy ludności identyfikowanej z historycznym ludem Bastarnów.

ANEKS - KATALOG STANOWISK

Groty typu M/l z terenu kultury przeworskiej

1)    Bartodzieje, pow. górowski, stan 1. Grób 3. Inne zabytki towarzyszące: sprzączka typ 03, fibula typ C, fragment nieokreślonej fibuli, żelazne okucie, nóż. Chronologia: A2. Literatura: Ch. Pescheck 1939.

2)    Bełcze, pow. zielonogórski, stan 14. Grób 1. Inne zabytki towarzyszące: miecz typ I, pochwa, fibula typ C, 3 noże żelazne. Chronologia: Al. Literatura: P. Łuczkiewicz 1997.

3)    Błonie, pow. sandomierski. Grób 102. Inne zabytki towarzyszące: tok, szydło. Chronologia: MOPR. Literatura: R. Mycielska, Z. Woźniak 1987.

4)    Ciecierzyn, pow. kluczborski. Grób 19. Inne zabytki towarzyszące: grot typ M/7, fragment fibuli typ M, fragment szydła. Chronologia: A3. Grób 102. Inne zabytki towarzyszące: fibula typ K, nóż. Chronologia: A2. Grób 122. Inne zabytki towarzyszące: fragment brązowego umba stożkowatego, fibula typ M, stopiony zabytek brązowy. Chronologia: A3. Grób 161. Inne zabytki towarzyszące: fragment nieokreślonego grotu, fibula typ N, fragment sprzączki typ A9-10, nóż, brzytwa półksiężycowata, krzesak kamienny, osełka. Chronologia: A3/B1. Literatura: G. Martyniak, R. Pastwiński, S. Pazda 1997.

5)    Gledzianówek, pow. łowicki, stan. 1. Grób 4/1934. Inne zabytki towarzyszące: fragment nieokreślonej fibuli, nóż, pierścień żelazny. Chronologia: A3 (?). Literatura: E. Raszewska 1977.

6)    Karczewiec, pow. węgrowski. Grób 129. Inne zabytki towarzyszące: fragment fibuli typ N, nit od umba, przęślik. Chronologia: A3. Literatura: T. Dąbrowska 1973.

7)    Kotowice, pow. trzebnicki, stan 2. Materiał luźny z cmentarzyska. Chronologia: MOPR. Literatura: Ch. Pescheck 1939.

8)    Kowalowice, pow. namysłowski. Materiał luźny z cmentarzyska. Chronologia MOPR. Literatura: J. Kostrzewski 1919.

9)    Kraszewo, pow. ciechanowski. Grób 13. Inne zabytki towarzyszące: miecz typ Il/la, pochwa typ 2a, fragment fibuli, nóż, żelazna klamra. Chronologia: A2. Literatura: A. Niewęgłowski 1972; P. Łuczkiewicz 1997.

10)    Nosocice, pow. głogowski. Grób 20. Inne zabytki towarzyszące: miecz typ I/2b, 2 noże, pęseta. Chronologia: A2. Literatura: K. Tackenberg 1925.

11)    Pikule, pow. janowski. Obiekt 3. Inne zabytki towarzyszące: miecz typ III/4, fragment pochwy typ 6, umbo typ B.4 (?), ostroga typ A wg Ginalskiego. Chronologia: A2/A3. Literatura: K. Garbacz 1991; 1994.

12)    Tuczno, pow. inowrocławski. 2 groty bez kontekstu z cmentarzyska. Chronologia: MOPR. Literatura: B. Zielonka 1969; T. Ma-kiewicz 1975.

13)    Warszawa-Wilanów, pow. loco. Grób 102. Inne zabytki towarzyszące: fragment miecza, fibula typ K, nóż, szydło, okucia żelazne wiaderka. Chronologia: A2. Literatura: J. Marciniak 1957.

242

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Od Autora Pod koniec lat dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku rozpocząłem badania związane z
DSC07945 ❖oraz losy wyspy na Morzu Aralskim, gdzie pod koniec lat 80. >Rosjanie zatopili set
IMG98 Metody programowania sieciowego wprowadzono pod koniec lat pięćdziesiątych naszego wieku
Muzyka Reggae powstała pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku na Jamajce. Światowy rozgłos zyska
Plac Wolności - praktyczna lekcja urbanistyki 29 Pod koniec lat 30. XX wieku pod wpływem analizy roz
p166 Chądzyński Region i jego rozwój 07 4.3.2. Dystrykt „Trzecich Włoch Pod koniec lat 60. XX wieku
I dowej do kamieni. Przedstawiona została metoda kieszeniowa opracowana pod koniec lat sześćdziesiąt
DSC
12 (4) przez Chom*ky’ego pojęcie syntaktyczne j struktury głę. bokiej zostało pod koniec lat 60-
34(1) Szwedzka brygada piechoty typ 77 Pod koniec lat 70-tych plany mobilizacyjne szwedzkich sił zbr
Literatura popularna stwa. Popularyzatorzy dziejów i historycy milczeli, choć (szczególnie pod konie
Wprowadzenie : Zjawisko fotoelektryczne zostało wykryte pod koniec ubiegłego wieku. W 1887 r. G.Hert
na dz z pol085 172 T W tym czasie na obecnych ziemiach polskich pojawiają się pierwsze brązowe groty
67490 P4140059 Lepiochin polityka państwa była realizowaną w mferesach fflkńWwjc^sc których pod kon
o2 MI-14 Pod koniec lat sześćdziesiątych w OKB M. Mila rozpoczęto    prace nad

więcej podobnych podstron