4823842980

ZESZYTY NAUKOWE - INŻYNIERIA LĄDOWA I WODNA W KSZTAŁTOWANIU ŚRODOWISKA Nr 12, 2015

Rozczłonkowanie rzek nizinnych na wiele odnóg można uznać za ich cechę naturalną, tj. przed podjęciem prac regulacyjnych. Jak podaje Kaniecki [2011] odnosząc się do dawnego biegu Warty i Noteci podkreśla, że były one przedstawiane jako rzeki błądzące, dzielące się na mnóstwo odnóg, które zajmowały praktycznie całe dno doliny. Graf i in. [2008] zauważają, że większe prace hydrotechniczne zostały w Polsce przeprowadzone dopiero w XIX wieku. Autorzy ci odnosząc się do rzek Wielkopolski, stwierdzili że w XVIII wieku zachowały one charakter ąuasi- naturalny (wcześniejsze prace nie były tak rozległe i obejmowały najczęściej czyszczenie głównych koryt z przeszkód utrudniających żeglugę). W przypadku Prosny widoczna jest wyraźna zmiana w jej ujściowym odcinku, gdzie na podkładzie z XVIII widoczne są liczne odnogi a samo ujście rzeki do Warty odbywało się w trzech miejscach. W następnym przekroju czasowym widoczne już jest jedno ujście a rozgałęzienia są mniej liczne i obejmują głównie środkowy bieg rozpatrywanego w artykule odcinka. Analizując zmiany w biegu Prosny na przestrzeni ostatnich stu lat (ryc. 3), także odnotowano zmiany w biegu rzeki, lecz nie są one już znaczne jak w stosunku do wcześniejszych okresów.

66

Wyszukiwarka