3870136261

Strategia ta może byc realizowana w dwojaki sposob. Na lekcjach kształcenia zintegrowanego wybrane, aktualnie realizowane treści mogą być przedstawione w języku obcym. W tej opcji nauczyciel edukacji wczesnoszkolnej powinien posiadać kwalifikacje do nauczania języka obcego, dzięki którym możliwa jest realizacja wielu tematów z zakresu edukacji matematycznej, przyrodniczej, plastycznej czy społecznej w języku obcym. Plusem tego rozwiązania jest możliwość wplatania krótkich sesji językowych każdego dnia, co zdecydowanie zwiększa ekspozycję językową i jednocześnie efektywność procesu nabywania umiejętności posługiwania się językiem obcym. Warto podkreślić, iż takie rozwiązanie jest kompatybilne z nową podstawą programową, która zakłada, iż nauczanie języka obcego na tym etapie powinno być zintegrowane z innymi obszarami edukacyjnymi. Cel ten staje się możliwy do realizacji w przypadku powierzenia kształcenia najmłodszych uczniów jednemu nauczycielowi.

Drugi wariant to wprowadzanie treści z innych obszarów nauczania na lekcjach języka obcego. W tym przypadku od nauczyciela języka obcego, który uczy języka w klasach I-III szkoły podstawowej, wymagana jest znajomość treści realizowanych w kształceniu zintegrowanym. Nauczyciel języka obcego ma do dyspozycji jedynie dwie lub trzy lekcje tygodniowo, podczas których możliwa jest integracja treści przedmiotowo-językowych. W obu przypadkach rolą nauczyciela jest umiejętne przedstawienie kluczowych informacji w taki sposób, aby były zrozumiałe dla uczniów. Na tym etapie kształcenia niezbędne jest tzw. wsparcie wzrokowe, czyli wykorzystanie ilustracji, animacji, filmów video, doświadczeń, rzeczywistych przedmiotów, które ułatwią zrozumienie specjalistycznego słownictwa. Prezentacje multimedialne wykorzystane w projekcie mają do spełnienia to ważne zadanie, a jednocześnie są przykładem wykorzystania cyfrowych rozwiązań w procesie dydaktycznym.

1.3.2 Technologie informacyjno-komunikacyjne

Kolejnym filarem projektu są technologie informacyjno-komunikacyjne. Stosowanie technologii w procesie dydaktycznym jest odpowiedzią na oczekiwania współczesnych uczniów, „zanurzonych" w cyfrowym świecie. Dorastając w otoczeniu elektronicznych zabawek, smartfonów, komputerów czy tabletów, młodzi ludzie spędzają coraz więcej czasu na interakcji z mediami cyfrowymi, które stają się nieodłączną częścią ich codziennego życia. Do najczęściej podejmowanych przez nich zajęć w życiu pozaszkolnym należą te, które umożliwiają kontakt z nowymi technologiami, czyli granie w elektroniczne gry, korzystanie z portali społecznościowych, przeglądanie i poszukiwanie informacji w zasobach internetowych. Z tej właśnie przyczyny ta grupa wiekowa często określana jest mianem „cyfrowych tubylców" (ang. digital natives - Prensky 2001), „pokoleniem sieci" (ang. netgeneration -Tapscott 1998) lub „pokoleniem aplikacji" (ang. app generation - Gardner i Davis 2013). Dla cyfrowej generacji świat wirtualny jest równie naturalny, jak ten rzeczywisty. Pokolenie nauczycieli natomiast