3702672739

Protokoł Dyplomatyczny

Wpisany przez Elżbieta Woźnica Paulina Zajda

poniedziałek, 15 marca 2010 19:47 - Poprawiony wtorek, 16 marca 2010 00:30

Szczególnie rozwinięta była dyplomacja i towarzyszący jej protokół w okresie Cesarstwa Bizancjum (395-1453), które stosowało ceremoniał mający na celu przekonanie przybywających posłów o potędze i bogactwie państwa. Opracowany był on drobiazgowo i wiele jego elementów zachowało się do dnia dzisiejszego na dworach królewskich. Państwo to posiadało już dobrze zorganizowaną i rozbudowaną dyplomację. Na granicy poselstwo spotykały osobistości i gwardia honorowa [8], którzy towarzyszyli posłowi w drodze do Konstantynopola, prowadząc go tak, by nie miał kontaktów z ludnością, a równocześnie odniósł wrażenie, że kraj jest bogaty i posiada liczne twierdze obronne. Posłowi przydzielano wspaniałe rezydencje, zapraszano na widowiska, lecz jednocześnie izolowano, ograniczając jego kontakty jedynie do osób upoważnionych. Organizowano parady wojskowe, co miało umocnić przeświadczenie o potędze państwa.

W tym czasie na Zachodzie potęgą dyplomatyczną było papiestwo. Upowszechnił ono łacinę, jako język obowiązujący w średniowiecznych stosunkach międzynarodowych, a także wprowadziła instytucję stałych przedstawicielstw dyplomatycznych. Przełożony służby odpowiedzialnej za liturgie papieską w Watykanie nosił przez wieki tytuł mistrza ceremonii. Nie zajmował się jednak organizacją przyjęć , wizyt i audiencji papieskich lecz wyłącznie sakramentami sprawowanymi przez papieża £9}.

Rozwój handlowy miast włoskich w czasach nowożytnych doprowadził do ożywienia dyplomacji. W Europie wyróżniały się Florencja, Wenecja, Mediolan i Genua. Ponadto pobudzały one aktywność gospodarczą i polityczną z krajami Afryki i Bliskiego Wschodu. Wymagało to zawierania umów gospodarczych dla zabezpieczenia

handlu. Funkcje posłów pełnili wybitni obywatele i arystokraci, a niejednokrotnie także kupcy i

bankierzy

IM

Za przełomową datę w dziejach protokołu uznaje się 1 stycznia 1585r. kiedy król Francji Henryk III (Walezy) wydał ordynację ustanawiającą urząd „wprowadzającego ambasadorów i władców obcych”. Oczywistym celem władców - a cel ów chronologicznie wiąże się z powstaniem stałych misji dyplomatycznych i zaczątkami oddzielnych sekretariatów stanu do spraw zagranicznych - było lepsze przygotowanie dworu do przyjmowania obcych poselstw, wyraźnie

5/21