5167289616

128

• WIADOMOŚCI UK2F<DU PATENTOWEGO

Nr 1/1952-

wynalazek. Praca rzecznika patentowego jest tedy pracą trudną i żmudną. Musi on studiować wnikliwie literaturę fachową i patentową, dotyczącą przedmiotu wynalazku swego klienta, zwłaszcza gdy dziedzina wynalazku nie należy do specjalności danego rzecznika, aby móc w rezultacie wydać swój sąd i opinię co do prawdopodobieństwa uzyskania patentu, oraz aby naprawdę pomóc temu wynalazcy przez takie opracowanie opisu patentowego i takie ujęcie zastrzeżeń patentowych, aby patent, udzielony następnie przez Urząd Patentowy na dany wynalazek, nie wkraczał w dziedzinę innych patentów i stanowił istotną wartość gospodarczą przy eksploatacji przemysłowej i handlowej.

Opierając się na wieloletniej praktyce w sprawach patentowych, możemy stwierdzić, że większość polskich wynalazców to ludzie ciężkiej codziennej pracy, ludzie, którzy dokonują swych wynalazków w trudnych warunkach materialnych i w jeszcze trudniejszych warunkach technicznych, których nie stać na żadne studia w przedmiocie swego pomysłu. Nie należy się więc dziwić, że wynalazcy ci nie zdają sobie zazwyczaj sprawy z zakresu swego pomysłu; nie wiedzą dokładnie, na czym właściwie polega ich wynalazek, wyolbrzymiają znamiona mało ważne lub nawet od dawna znane, a nie widzą często cech naprawdę nowych i posiadających doniosłe nieraz znaczenie praktyczne i gospodarcze. Dzieje się tak dlatego, że ludzie ci ujmują zagadnienie swego .wynalazku tylko z punktu widzenia praktyczno-technicznego, nie znają zaś literatury fachowej i patentowej w zakresie swego wynalazku i nie umieją operować pojęciami prawa patentowego.

Wyjaśnienie tych wszystkich zagadnień i udzielanie porad techniczno-prawnych, jest pierwszym i głównym obowiązkiem rzecznika patentowego w stosunku do swego klienta-wynalazcy.

Reasumując, należy stwierdzić, że praca rzecznika patentowego polega na ścisłym sformułowaniu istoty wynalazku na podstawie danych, zakomunikowanych mu przez wynalazcę, na dostosowaniu istoty danego pomysłu do formalnych wymagań prawa oraz — przez dyskusję techniczną z wynalazcą, opartą na znajomości techniki danej gałęzi przemysłu lub wiedzy — na wyjaśnieniu klientowi, co w tej dziedzinie jest już znane, oraz na oddzieleniu tych znanych elementów od nowego pomysłu.

Rzecznik patentowy musi być powiernikiem wynalazcy, który winien darzyć go pełnym zaufaniem i być z nim zupełnie szczery, jeżeli chce, aby rzecznik mógł mu naprawdę pomóc przez należyte opracowanie zgłoszenia patentowego. Jakże wiele doskonałych nieraz pomysłów nie dało wynalazcy żadnych korzyści materialnych tylko wskutek nieodpowiedniego i niefachowego ujęcia zastrzeżeń patentowych albo niedopełnienia warunków formalnych, bądź niedotrzymania terminów ustawowych lub konwencyjnych!

Współpracę między wynalazcą a instytucją rzeczników patentowych należy uznać za konieczny warunek uzyskania patentu wartościowego pod względem prawnym i gospodarczym. Wynalazca, nie znając przeważnie prawa patentowego; które -jest prawem specjalnym i bardzo złożonym,'i orientując się co najwyżej w tzw. „przepisach" zgłaszania wynalazków, podających do wiadomości - jedynie warunki

czysto formalne, jakim winno odpowiadać zgłoszenie patentowe, gdy dokonywa zgłoszenia bezpośrednio do Urzędu Patentowego, tj. nie poprzez Kolegium Rzeczników Patentowych, popełnia bardzo często zasadnicze błędy, które pod względem prawnym czynią bezwartościowym patent, uzyskany nawet na poważny wynalazek.

Pozwolimy sobie tutaj wymienić kilka zasadniczych błędów, popełnianych często nawet przez tych wynalazców, którzy twierdzą, że znają przepisy Urzędu Patentowego, dotyczące zgłaszania wynalazków.

Najczęściej popełniany błąd polega na opublikowaniu lub rozpowszechnieniu przedmiotu wynalazku przed zgłoszeniem go do Urzędu Patentowego. Fakt opublikowania wynalazku w prasie codziennej lub w czasopismach periodycznych, albo też wprowadzenie przedmiotu wynalazku do obrotu handlowego przed datą jego zgłoszenia do Urzędu Patentowego, uniemożliwia w ogóle uzyskanie patentu ważnego pod względem prawnym, w myśl bowiem prawa patentowego patent ważny uzyskuje się tylko na wynalazek nowy, nie uznaje się zaś wynalazku za nowy, jeżeli przed datą zgłoszenia w Urzędzie Patentowym był już w sposób jasny i jawny stosowany lub na widok publiczny wystawiony, albo też opublikowany drukiem. Z praktyki znamy wiele przypadków, kiedy po wyjaśnieniu tej kwestii wynalazca oświadczał, że przepis ten jemu nie szkodzi, bo to on sam przecież wynalazek opublikował, bądź wprowadził na rynek. I tutaj należy podkreślić z całym naciskiem, że wynalazcy nie loolno swego wynalazku publikować ani wprowadzać na rynek przed zgłoszeniem, gdyż w myśl prawa patent, uzyskany w tych okolicznościach, jest nieważny, tj. może być z łatwością unieważniony przez osobę trzecią — okoliczność zaś, że to sam wynalazca dokonał publikacji lub stosował jawnie swój wynalazek przed datą złożenia go w Urzędzie Patentowym jest bez znaczenia.

Drugim błędem, najczęściej spotykanym, jest nie-ujawnianie w opisie zgłoszenia istoty zgłaszanego pomysłu, lecz jedynie jego zalet i. korzyści. W tych przypadkach Urząd Patentowy, stwierdziwszy taki stan rzeczy przy badaniu, które następuje zazwyczaj w kilka miesięcy po dokonaniu zgłoszenia, wzywa zgłaszającego do usunięcia tej usterki i podania konstrukcji, umożliwiającej uzyskanie tych. korzyści, które wynalazca opisał w pierwotnym swym opisie. I tutaj również bardzo często powstaje stan, niweczący cały zgłoszony wynalazek. Urząd Patentowy bowiem przesuwa datę zgłoszenia na dzień złożenia nowego opisu, ujawniającego wynalazek, przesunięcie zaś tej daty powoduje brak nowości wynalazku, jeżeli jego przedmiot został w międzyczasie opublikowany lub zastosowany w nrzemyśle lub. w handlu.

Dalsze błędy, popełniane przez wynalazców, prowadzących bezpośrednio swe sprawy patentowe, polegają na niedopełnieniu różnych warunków formalnych, najczęściej na przeoczeniu jakiegoś terminu, wyznaczonego przez Urząd Patentowy, co doprowadza w wyniku, do .uznania zgłoszenia za cofnięte, a - tym samym powoduje utratę praw do wy-• nalazku. ■

Chcielibyśmy jeszcze zwrócić uwagę na okoliczność, że bardzo często wynalazca nie ogranicza się do uzyskania ochrony tylko w Polsce, lecz życzy sobie patentować swój wynalazek za granicą. Według