5521243872

1006

PRZEGLĄD TECHNICZNY

1927

grzaniu do 400° C. Kocioł zastał wykonany przez wspomnianą wyżej firmą, zaś turbina — przez zakł. Escher Wyss & Co. Z powodu braku miej-

Rys. 8. Widok pączka rur z koiła Bensona.

sca w siłowni, postanowiono wyzyskać jeszcze jeden z dawnych kotłów nisko-prężnych, jako podgrzewacz dii a koitła Bensona, co zarazem mogłoby mieć znaczenie, jako próba dołączania części wysokoprężnej do kotłów istniejących. Wyniki dotychczasowe, jak stwierdza sprawozdawca, wykazały, że jest to wogóle możliwe, ale tylko* w szczególnych wypadkach może być korzystne gospodarczo.

■Pizebudowę .wykonano w sposób nast,: dawny kocioł (Borsiga, c cipłomkach stromych, komoro-wy) na ciśnienie 13 at i o pow. ogrzew. 305 mr podniesiono, ile się tylko dało, do góry, zaś pod nim umieszczono układ rur kcitła Bensona (rys. 5—7). Kocioł cpalano, .podczas badań, ropą, chodziło bowiem o paliwo wypróbowane, łatwo dające reguło-(a na rys. 5) stanowi cal‘k. powierzchni ogrzew. kotła wysokoprężnego*; zadaniem jej jest dalsze podgrzanie wody (wzgl. przegrz, pary) do temperatury powyżej krytycznej, mian. do 370 — 380'^,C, zależnie od obciążenia kotła. Ta mocno podgrzana woda, wzgl. słabo przegrzana para o ciśn. 225 at zasila da tej górną część rur kotła wysokoprężnego-, stanowiącą ^:ł/r. pow. ogrz. kotła, i przepływa przez nią przeciw prądowi gazów spalinowych, przegrzewając się do 400° C. Wreszcie para z tych rur jest dławiona do 105 at, przepływając przez zawór -redukcyjny, i w koń-cu przepływa przez ostatnią (^ł/_B) część kotła, t. zn. środkowy zespół rur (c). Całkowita pow. ogrzewana wysokiej prężności wynosi 216 nr.

Rury kotła Bensona wykonane zostały ze stali o dużej ciągliwości i wysokiej wytrzymałości, a przytem takiej, której granica plastyczności spada możliwie mato przy wysokich temperaturach. Okazało się, że niema potrzeby stosowania w tym celu stali stepowych, niklowych lufo chromowych. Łączenia rurek w wężownice dokonywano drogą spawania w narzutkę, jak wykazały jednak inne próby, lepsze wyniki uzyskuje się przy spawaniu na styk, zwłaszcza sposobem alumi.nctermicznym, jako mniej pogarszającym strukturę szwu, niż spawanie elektryczne. Odpowiednio do prędkości przepływu pary i wody, wypadło dać w części wodnej a po 3 rury, w części zaś parowej o ciśnieniu również 230 at — po 9 rur równolegle. Każdy z zespołów rur (rys. 8) składa się z<e swej strony z 3-ch zwojów listawionych równolegle i przesu-

Rys. 9. Widok ogólny kotła Bensona.

wać przebieg spalania i nadające się do małej objętości komory. Z tych względów wysoka cena .paliwa nie odgrywała roli decydującej.

Obliczenie wykazało*, że w podniesionym kotle opłomkowym może być woda podgrzana do 180°C. Przewidując duże oddziaływanie ciepła przez promieniowanie ,płomienia, konstruktor postanowił nie stosować przeciwprądu wody, lecz wprowadził zasilanie podgrzaną do 180° i .sprężoną do 230 at wodą dolnych * nur kotła Bensona; ta dolna część

Rys. 10. Widok wążownlc (pączków rur) w kotle Bensona.

niętych cokolwiek względem siebie do góry i na bok. Kołnierze, dolotowe i wyloitowe, widoczne z boku, leżą jeden nad drugim. Średnica wewn. rur wynosi 20 mm, zewnętrzna — 32 mm. Do rozdziału wody, wzgl. pary, do .poszczególnych z-wojów służą rury grub ościenne o prześwicie 70 mm; w ich ścianki są wkręcone i wpojone króćce o* prześwicie 20 mm. Z temi rurami rozdzielczemi łączą się zwoje zapomocą prostek lub krzywek kołnierzowych o średnicach 20/33 mm.