5996832676
1G6 ANDRZEJ MEISSNER
części podręcznika Kurdybachy obejmującego wiek XX. Ponieważ w 1972 r. zmarł Ł. Kurdybacha, pracę redakcyjną przejął J. Miąso, który w 1980 r. doprowadził do edycji Historii wychowania wiek XX (t. I—II, wyd. 1 — Warszawa 1980; wyd. 2 — Warszawa 1981). Wprawdzie i tym razem publikacja była dziełem wielu autorów polskich i obcych, to jednak uniknięto w niej wielu błędów popełnionych przez Ł. Kurdybachę 33. W latach osiemdziesiątych ukazał się jeszcze jeden podręcznik, napisany przez R. Wroczyńskiego, pt. Dzieje oświaty polskiej t. II — Warszawa 1980; t. I — Warszawa 1983. Jest to pierwsza publikacja poświęcona w całości dziejom oświaty polskiej, ujętym — tam gdzie to było potrzebne — na tle porównawczym, w kontekście głównych prądów panujących w Europie, zwłaszcza tych, które oddziaływały na nasz kraj.
Przegląd podstawowych podręczników historii wychowania opublikowanych po II wojnie światowej nie wyczerpuje ich listy. W okresie tym ukazało się wiele skryptów i opracowań przeznaczonych dla studentów studiów pedagogicznych. Autorami tych opracowań byli: P. Guz, Z. Marciniak, E. Podgórska, J. Szelejewski, T. Wieczorek oraz zespół: S. Rutkowski, W. Lisowski i Z. Doroba 34.
Reasumując powyższe rozważania łatwo zauważyć, że wymienione publikacje były bądź podręcznikami przeznaczonymi dla kandydatów sposobiących się do zawodu nauczycielskiego, bądź opracowaniami adresowanymi do ogółu nauczycieli. Interesujące nas podręczniki przeszły swoistą ewolucję. W pierwszym okresie (zabory) przeważały podręczniki o charakterze idiograficznym. Lata międzywojenne przyniosły w tym zakresie zasadniczy zwrot. Został wypracowany typ podręcznika dyskur-sywnego, wiążącego dzieje oświaty z szeroko rozumianymi dziejami kultury. W latach powojennych pojawiło się wiele podręczników uwzględniających założenia metodologii marksistowskiej. Pełna ocena wszystkich opracowań wydanych po II wojnie światowej nie jest w pełni możliwa ze względu na brak wystarczającej perspektywy historycznej. W każdym bądź razie prowadzone dyskusje nad podręcznikiem do historii wychowania świadczą o aktualności tego problemu. Należy przypuszczać, że kolejne próby opracowania podręcznika do historii wychowania będą
88 Szczegółowe recenzje podręcznika przygotowali: J. Maternicki, „Przegląd Humanistyczny”, 1983, nr 4; S. Michalski, „Przegląd Historyczno-Oświatowy”, 1982, nr 1—2.
84 P. Guz, Zarys historii ioychowania, cz. 1, Opole 1961 (materiał powielany; Z. Marciniak, Zarys historii wychowania, Warszawa 1978; E. Podgórska, K. Kotłowski, Materiały do historii wychowania, Łódź 1956 (materiał powielany); J. Szelejewski, Historia wychowania w zarysie (Skrypt wykładów), Poznań 1962; T. Wieczorek, Historia wychowania i myśli pedagogicznej. Wybrane zagadnienia, Warszawa 1969, wyd. 2 — Warszawa 1972; wyd. 3 — 1975; wyd. 4 — 1977; wyd. 5 — 1982; S. Rutkowski, W. Lisowski, Z. Doroba, Wybrane zagadnienia z dziejów wychowania w Polsce, Warszawa 1970.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
160 ANDRZEJ MEISSNER Rozważania metodologiczne nad podręcznikami do historii wychowania zostały w za
69114 skanuj0013 (336) Andrzej Meissner W szkołach zawodowych najważniejszą rolę spełniały podręczni
skanuj0004 (573) Andrzej Meissner wspólne wydawnictwo, w którym znajdowały się obok siatki godzin i
skanuj0008 (463) Andrzej Meissner Analizę tej grupy źródeł rozpoczniemy od sprawozdań szkolnych lub
skanuj0009 (426) Andrzej Meissner Dienstbereich des Ministeruims fur Cultus und Unterricht, natomias
skanuj0014 (321) Andrzej Meissner nauczania”, „instrukcje”, „materiały”,, „zbiory ćwiczeń”, „praktyc
skanuj0017 (289) Andrzej Meissner teoretyków pedagogiki. Bibliografie przedmiotowe odnotowują te pub
skanuj0018 (278) Andrzej Meissner szkolnego Rzeszowa z przełomu XIX i XX wieku oraz lwowskiego środo
więcej podobnych podstron