składową metody naukowej, stanowiąc składowe prawd poznania. Narzędziami poznania są tu zmysły oraz umysł, narzędzia wypracowane przez człowieka oraz zasoby informacji. Wspomagają racjonalną drogę rozwiązywania problemu badawczego. Metody badań naukowych to sposoby podejścia do sformułowanego problemu oraz do sposobu jego rozwiązania, które pokazują jakimi technikami oraz narzędziami należy się posługiwać prowadzić badania, aby odpowiedzieć sobie na zadane pytanie czy powstały problem badawczy. Są to również zasady, procedury, standardy, techniki i narzędzia badawcze.
Z kolei metodyka jest zbiorem wytycznych praktycznego postępowania, charakterystycznych dla danej dziedziny nauki. Umożliwia nabycie umiejętności racjonalnego i uzasadnionego w danych warunkach użycia metod badawczych, określenia ich zasięgu i stopnia dokładności w ujmowaniu zjawisk. Dostarcza informacji, jak coś należy wykonać w sposób systematyczny i efektywny.
2.2 Przedmiot oraz klasyfikacja metod badawczych w naukach o zarządzaniu
Nauki o zarządzaniu w polskiej klasyfikacji nauk są dyscypliną naukową w dziedzinie nauk ekonomicznych. Impulsem do rozwoju wiedzy, w tym naukowej, w obszarze zarządzania była praktyka. Pojawiające się organizacje zespołów ludzkich imputowały wyznaczenie celów, dostosowanie do zewnętrznych uwarunkowań, synchronizację oraz koordynację, czyli organizowanie. Rezultatem tychże działań zmierzających do sprawnego zarządzania posiadanymi zasobami było wyłonienie się zapotrzebowania na ujęcie koncepcyjne. I tak można by rzec w dość dużym uproszczeniu narodziła się koncepcja nauk o zarządzaniu.
Nauki o zarządzaniu mają praktyczny charakter, tzn. nie tylko opisują i ułatwiają zrozumienie prawidłowości praktyki zarządzania zasobami ludzkimi, lecz także usprawniająco oddziałują na nią poprzez formułowanie normatywnych modeli racjonalizujących i wytycznych ich wdrażania. Rozwój nauk o zarządzaniu stymuluje zatem usprawnienie praktyki zarządzania zasobami ludzkimi, czyli zmienia właściwości przedmiotu badawczego tej dyscypliny wiedzy. Funkcjonalno - genetyczny mechanizm rozwoju nauk o zarządzaniu jest oparty na sprzężeniu zwrotnym między praktyką a nauką. To sprzężenie powoduje, że rozwiązanie dowolnych zagadnień organizacyjnych wyzwala nowe zagadnienia.
16