Elementy stylu kierowania

Styl władczy

Styl współpracujący

Istota

i właściwości

Trener sam podejmuje wszystkie decyzje, z nikim ich nie konsultuje, nie tłumaczy swoich poleceń, nie wyjaśnia motywów postępowania czy metod treningu, nie tłumaczy celów i zadań w rocznym planie szkolenia czy na obozie. Rola zawodników sprowadza się do wysłuchiwania poleceń i ich wykonywania.

Współudział zawodników w ustalaniu celu treningu, zadań kolejnych jego okresów. Zawodnicy nie tylko są powiadamiani

0    tym, co ich czeka, ale mają wpływ na decyzje trenera, który wysłuchuje ich pytań, wątpliwości i propozycji Trener stara się, aby zawodnicy dokładnie zrozumieli istotę

1    cel wszystkich ćwiczeń, aby sami potrafili ocenić jakość wykonania i zastosowania w walce wyuczonych działań, aby wspól-kierowali procesem treningu i uczestniczy li w przygotowaniu planów szkoleniowych.

Nastawienie

trenera

Wyłącznie na współzawodnictwo i sukcesy (które zresztą traktuje jak swoje własne).

Oprócz współzawodnictwa i wyników sportowych trener docenia znaczenie rozwijania osobowości zawodników i ich wychowania, dba o rozwój mistrzostwa, umiejętności, popiera doskonalenie uczniów.

Stosunek do zawodnika

Przedmiotowy - instrumentalny, służy wyłącznie zaspokajaniu ambicji trenera i zapewnianiu mu różnych korzyści (nagrody).

Podmiotowy - trener uwzględnia odczucia i poglądy zawodników, w pewnym sensie pełni wobec nich rolę służebną, dbając o ich rozwój, samopoczucie, zadowolenie, postępy i wyniki.

Postrzeganie zawodnika przez trenera

Negatywne, zgodnie z teorią X McGregora.

Pozytywne, zgodnie z teorią Y McGregora.

Najważniejsze

czynniki

motywacji

osiągnięć

Bardzo wysoki poziom motywu powodzenia, nastawienie na „morderczy” wysiłek, postawy agresywne.

Nastawienie na zadania i samodoskonalenie, poczucie niezależności i samodzielności, umiłowanie swojej dziedziny sportu, optymalny (nie maniakalny) poziom motywu powodzenia.

Psycholo

giczna

podstawa

Psychologia głębi i psychologia zachowania (behawioryzm).

Psychologia poznawcza, docenianie i podkreślanie społecznych i humanistycznych wartości sportu.

Stopień trudności i zasięg stosowania

Łatwy do stosowania, znacznie wygodniejszy od stylu współpracującego. Stosowany szczególnie wobec zawodników mało subtelnych, agresywnych. Elementy tego stylu trzeba czasami stosować wobec dzieci, albo w przypadku obniżenia

Bardzo trudny do stosowania, wymaga od trenera dużego doświadczenia, wielkiej wiedzy pedagogicznej i cierpliwości. Najskuteczniejszy wobec osobników inteligentnych i kulturalnych. Trener rozwija dodatnie cechy osobowości