7648595228

83 G PIERWSZA KG5TSTYTUCYA AUSTRYACKA.

utrzy m uj e p r o f. Ta rn o w s k i — ż e „ n ap różno s z uk a-l ib y ś m y w Europie czegoś podobnego ^c\ W Prusiech, według pierwszej konstytucji z 5 grudnia 1848, miała, cała izba panów wychodzić wyłącznie z wyborów, dokonywanych przez reprezentacje prowincjonalne, obwodowe i powiatowe, przy bardzo niskim cenzusie wyborczym , a dziś pewne związki i korporacye prezentuj ą kr ó lo w i p ewn e osoby dla p o w o ł ani a ich do izb y p a n ó w ¹; w Saksonii wybieranych jest tylko 12 członków do pierwszej izby: w księstwie badeńskiem wybiera 8 członków szlachta,

ąj / C /

a 2 uniwersytety; w belgijskim senacie zasiadają tylko wybieralni członkowie i następca tronu: w Szwecyi pierwsza izba Riksdagu- wybiera się w całości przez rady municypalne i pro-wincyonalne (ustawa organiczna z 22 czerwca 1866); w Hiszpanii połowę członków wyższej izby Cortesóic wybierają, korporacye stanu i na j wyż ej op od atkowani ikon stytucya z dni a 30 czerwca 1876); o republikach nie potrzebuję mówić.

i inny cli krajach koronnych przy wyborach do Sejmu

Wprawdzie w senacie austryackim miała być Avybieraną większość, ale za to charakter konserwatywny tej większości był z góry zapewniony. Wybór członków senatu od by ^ ał się według systemu głosowania na listę fscrutin de listę), podobnie jak dziś w niektórycli okręgach wyborczych Gralicyi, i we wszy

z grupy wdększych posiadłości, i jak we wszystkich krajach koronnych, z wyjątkiem Cr a li cy i, przy wyborach do rady państwa z wdększych posiadłości. Do izby posłów przeciwnie, stworzono tyle okręgów wyborczych. ilu miało być posłów, tak, że wszędzie głosowano na jednego (scrutin indiriduel). Nadto oparcie części senatu na wyborze przez „najznaczniejszych po-si ad a c zy zi emskich “ wprow ad z ało dopi ero d o wy b or ó w j e d n ej

Prezentują trzy ewangielickie klasztory; prowincjonalne związki hrabiów, posiadających dobra rycerskie (Mittergut); związki starych i ubezpiecz o nych dla posiada jącej je rodziny dóbr rycerskieh ; związki rodzin posiadających rozległe dobra, a którym król to prawo nada; miasta, którym król to prawo nada; senaty krajowych uniwersytetów (z grona s wy ch z wye z aj ny ch prefesorów). — Patrz: H. S chulz e. Das Staatsrecht des Kdidffreiclłs Premsen (w Marąuardsena Handb. d. óff, Beehts. t. II, 188i).