9576708996
2.5. Luzulo luzuloidis-Fagetum (Du RlETZ 1923) Markgr. 1932 em. MEUSEL 1937
Stanowisko systematyczne
Kwaśna buczyna górska jest zespołem, który pod względem składu flory stycznego zajmuje stanowiska pośrednie pomiędzy lasami liściastymi z rzędu Fagetalia a borami z rzędu Yaccinio-Piceetalia [Matuszkiewicz W. i A. 1973]. Znajduje to swoje odzwierciedlenie przede wszystkim w runie, w którym duży swój udział mają gatunki acidofilne. W Polsce omawiany zespół występuje zarówno w Sudetach [Celiński 1965, Fabiszewski 1968, 1970, Kuczyńska 1972, 1973, Macicka 1988, Matuszkiewicz W. 1967, Matuszkiewicz W. i A l.c.], jak i w Karpatach w obrębie regla dolnego, przechodząc czasem do niższych położeń pogórza [Grodzińska, Pancer-Kotejowa 1965, Fabijanowski 1962, Medwecka-Komaś 1976, Medwecka-Kornaś, Komaś 1968, Ludera 1965, Matuszkiewicz W., Matuszkiewcz A. l.c., Michalik, Szary 1997, Myczkowski 1958, Myczkowski, Grabski 1962, Pancer-Kotejowa 1965, 1973, Staszkiewicz 1964, 1972, Stuchlik 1968, Święs 1973, 1982, 1985, Wilczek, Cabała 1989b, Wilczek 1995]. W Karpatach acydofilne buczyny stosunkowo często występują na terenie Beskidów fliszowych. Jak podaje Dzwonko [1986], fitocenozy kwaśnej buczyny górskiej częstsze są na obszarze Karpat Zachodnich niż Wschodnich, gdyż w tych drugich przeważają bardziej zasobne utwory geologiczne. Autor wyróżnia dwie postacie zespołu: bogatszą florystycznie - zachodniokarpacką i uboższą wschodniokarpacką. Pierwsza postać wyróżnia się występowaniem takich gatunków jak: Picea abies, Deschampsia Jlexuosa, Dtyopteris filix-mas, Poa nemoralis, Polygonatum verticillatum i in. W wyższych położeniach, głównie w Tatrach, w płatach zespołu odnotowano obecność m.in.: Clematis cilpina, Galium schultesii, Ranunculus platanifolius i Soldanella carpatica. Postać wschodniokarpacką cechuje udział Festuca drymeja, Carex pilosa i Blechnum spicant. Ten ostatni gatunek również często spotykany jest w Beskidzie Małym.
Zespół charakteryzuje się stosunkowo dużą zmiennością składu florystycznego, w głównej mierze runa, co daje podstawę do wyróżnienia szeregu niższych jednostek syntaksonomicznych [Dzwonko l.c.].
Luzulo luzuloidis-Fagetum typicum (tabela 20)
Rozmieszczenie i warunki siedliskowe
Luzulo luzuliodis-Fagetuni typicum, wariant typowy reprezentuje stosunkowo najczęstszą postać zespołu. Nie ma swych odrębnych gatunków diagnostycznych, lecz z większą stałością niż w innych podzespołach pojawiają się w jego fitocenozach gatunki
- 104-
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
2.3. Dentario glandulosae-Fagetum Klika 1927 em. Mat. 1964 Stanowisko systematyczne Dentario glandul
15. Luzulo luzuloidis-Fagetum postać
DSC65 Dolnoreglowe bory jodlowu i nicznymi (propagacja świerfc»> Bestnatei ._r *~ Oivi luzuloidt
img008 (28) 198 Magia i religia Stevenson 1904, Parsons 1923, Bunzel 1932, Benedict 1934). Uzupełnie
page0033 XXV!H Stfi Tabł. 41. Dyplomy ukończenia szkół wyższych (1922/23, 1923/29, 1932/33, 1935/36
72 Annuaire de la Commission du droit International, 1975, vol. II art. ler du projet ćtabli en 1932
DSC17 kwaśna buczyna górsko — LumuIo (DuRietz 1923) Marfcgr. 1932 omami Mauaal 10J7 syn. Luzut
parties du projet portant sur la misę en place d un systeme automatique de collec-te de donnees envi
171(1) trakcyjnegoe a ł ych tywua0 racji eczność dobom ^du na oba s krążków ji- em iekzej.
Magazyn6s2 01 728 INWALIDZI Ilość osób, pobierających zaopatrzenie ze w czasie od r. 1932 do czerw
Lasy bukowe (Fagion silcatici) w tym: Luzulo pilosae-Fagetum Melico-Fagetum Dem ario
Lasy bukowe (Fagion silvaticae) w tym: Luzulo Pilosea-Fagetum Melico-Fageium Dentario
48 (na niżu) i Luzulo nemorosae-Fagetum (w górach). Natomiast podzwiązek Eu-Fagenion jest zróżnicowa
Luzulo luzuliodis-Fagetum typicum, postać z Yaccinium myrtillus (tabela 22) Rozmieszczenie i warunki
199 BACTERIOLOG1E Doorenbos, W. (1932) Etudc sur la symbiose du vibrion cholćriąue avec le bactćriop
P4092773 prom nr 53 Gleba 0-4 cm: 4-8 cm: 8-12 cm: 12-55 cm: 55-100 cm: Poi Luzula luzuloides,
215 (Les Arfcs Poetiques du XIIe et du XIIIe siecle. Paris 1923), re-montent a la rhetorique de l’ep
więcej podobnych podstron