9988996216

AUTOMATYKA - ELEKTRYKA - ZAKŁÓCENIA | NR 9/2012

Rys. 4. Koncepcjo układu zasilania ośrodka nadawczego Centro RAI di Grottarossa w pobliżu Rzymu (teren I4 ha, 9 budynków o łącznej powierzchni użytkowej56000nf i kubaturze 270000m‘)

Dla utrzymania stałej częstotliwości napięcia wyjściowego, zwłaszcza przy pracy autonomicznej, ważne jest utrzymanie stałej prędkości obrotowej silnika, niezależnie od obciążenia zespołu. Nieodzownym wyposażeniem silnika jest zatem regulator prędkości obrotowej albo mechaniczny (przy silnikach mniejszej mocy), albo elektroniczny. Kontroluje się w sposób ciągły wiele innych parametrów i stanów silnika tłokowego: ciśnienie i temperaturę oleju smarowego silnikowego, poziom i temperaturę czynnika chłodzącego, przekroczenie najwyższej dopuszczalnej prędkości obrotowej, uszkodzenie paska napędowego układu chłodzenia, brak ładowania rozruchowej baterii akumulatorów itd. Ważnym wyposażeniem zespołu jest też licznik czasu pracy (nazywany żargonowo: licznikiem motogodzin) ułatwiający planowanie zabiegów konserwacyjnych.

Uruchamianie ręczne zespołu prądotwórczego przeprowadza się w przypadku zespołów przenośnych i przewoźnych małej mocy. Może odbywać się również w przypadku zespołów stacjonarnych, jeżeli chodzi o planowe wyłączenie napięcia albo o uruchomienie próbne, albo jeżeli dłuższa przerwa w zasilaniu (ponad 15 min) po zaniku napięcia źródła zasilania podstawowego jest dopuszczalna. Jeżeli krytyczny czas przerwy w zasilaniu (rys. 2) nie przekracza kilku minut, to zespół do zasilania awaryjnego powinien być uruchamiany samoczynnie. Pobudzeniem układu sterowania jest zanik napięcia źródła zasilania podstawowego, ale nie jest to równoznaczne z wygenerowaniem sygnału startowego zespołu. Na ogół wprowadza się pewną zwłokę, tzw. czas opóźnienia rozruchu, aby odstroić się od krótkotrwałego zaniku lub zapadu napięcia. Ta zwłoka może być również potrzebna w układach z wielostopniową rezerwą zasilania, aby dać możliwość przejęcia obciążenia przez inne przewidziane źródło zasilania rezerwowego.

Na rys. 5 przedstawiono charakterystyczne chwile w toku uruchamiania zespołu napędzanego silnikiem wysokoprężnym oraz ważniejsze przedziały czasu między nimi, zgodnie z terminologią używaną w normie [16]. Warto zwrócić uwagę, że niektóre nazwy i ich definicje, np. czas rozruchu, odbiegają od ich potocznego rozumienia, a nawet od definicji podanej w innym arkuszu tej samej normy [12].