tom 13, nr 3, 200 205
Gerontologia Polska PRACA ORYGI NAL NA ISSN 1425 4956
Marek Żak
Katedra Rehabilitacji Klinicznej, Akademia Wychowania Fizycznego w Krakowie
Rehabilitacja osób po 80. roku życia
z zaburzeniami czynności życia
codziennego
Physical rehabilitation in octogenarians with functional
disorders
Abstract
Background. Functional disorders in performing simple tasks of daily living pose a major problem in providing
geriatric care in a steadily ageing population, although specifically designed, individually tailored physical rehabili-
tation programme might effectively help to have it alleviated. The study aimed to assess the effectiveness of two
rehabilitation regimens in helping frail octogenarians to enhance their functional capabilities.
.
Material and methods. The study lasted 12 weeks and embraced 51 subjects (mean age 85 years) randomly split
.
.
.
into two groups: group I  33, group II  the controls  18. Group I was assigned an intensive rehabilitation
regimen covering multisensory training, instruction on how to perform postural shifts and walk safely, group II
 a variety of exercises and brisk walking. A timed Get Up and Go test was applied to assess individual mobility
before the study and upon its completion (inclusive of gait velocity assessment at a 10 m distance). The results
were subsequently assessed with a t-Student test.
Results. Statistically significant improvement was noted in group I (p < 0.05) in Get Up and Go test score (mean
time 22.5 sec vs. 18.4 sec.), as well as in gait velocity (p < 0.05; mean velocity 0.97 m/sec), whereas all results in
the Control group lacked statistical significance.
Conclusions. A weekly, 150 min. long, physical rehabilitation routine comprising diverse balance and resistance
exercises is believed to enhance significantly individual functional capabilities and gait velocity in the elderly, whe-
reas multisensory training invariably enhances individual performance of simple tasks of daily living.
key words: physical rehabilitation, geriatrics, functional capabilities, gait velocity, multisensory
training
Wstęp Znaczącym problemem w okresie póz
nej starości stają
Szybkie starzenie się polskiej populacji jest wyzwaniem się zaburzenia przy wykonywaniu czynności życia co-
dla wielu dziedzin nauki, w tym również rehabilitacji. dziennego i chodu spotykane u coraz większej liczby
Fakt, że w swojej praktyce lekarze i fizjoterapeuci, osób [1, 2]. Są one często skutkiem przebytych lub trwa-
a także inni pracownicy ochrony zdrowia coraz czę- jących schorzeń, a także mogą zależeć od pojawienia
ściej spotykają osoby po 80. roku życia, sprawia, że się zmian inwolucyjnych w procesie starzenia się. Obec-
konieczne staje się poszukiwanie metod usprawnia- ność tego typu zaburzeń w istotny sposób wpływa na
nia odpowiednich dla tej grupy wiekowej. jakość życia osób starszych, ograniczając ich aktywność
ruchową i zwiększając ryzyko upadków [2 4].
U osób w podeszłym wieku istnieje wiele czynników
utrudniających utrzymanie sprawności funkcjonalnej,
Adres do korespondencji: dr Marek Żak
a w razie utraty  odzyskanie jej. Wśród tych czynni-
Katedra Rehabilitacji Klinicznej, AWF w Krakowie
ków, poza brakiem motywacji, można wymienić
Al. Jana Pawła II 78, 31 571 Kraków
tel. (012) 683 11 34, (012) 683 13 70
zmniejszenie siły mięśniowej, upośledzenie koordynacji
faks: (012) 683 13 00
e-mail: wrzak@cyf-kr.edu.pl
www.gp.viamedica.pl
200
Marek Żak, Rehabilitacja ruchowa osób po 80. roku życia
ruchów i równowagi, a także schorzenia wielonarzą- i ze stojącej do siedzącej; zdolność samodzielnego cho-
dowe [1, 5]. W tej grupie wiekowej stwierdza się wie- du na dystansie 10 metrów; stan fizyczny pozwalają-
le schorzeń o charakterze przewlekłym, takich jak: cy na uczestnictwo w programie rehabilitacji; stan
choroba zwyrodnieniowa stawów, choroby tętnic psychiczny zezwalający na udział w badaniu i objęcie
obwodowych, nadciśnienie tętnicze, cukrzyca, w któ- programem rehabilitacji; zgoda lekarza prowadzące-
rych odpowiednio dobrany wysiłek fizyczny powinien go na uczestnictwo w programie; zlecona rehabilita-
być stałym elementem niefarmakologicznego postę- cja w domu pacjenta.
powania leczniczego [6, 7]. Obecnie jako element za- Przed przystąpieniem do realizacji programów wyko-
pobiegający wielu chorobom zaleca się 30-minutową nano badania lekarskie. Dokonano oceny stanu ogól-
aktywność fizyczną kilka razy w tygodniu, jednak wśród nego badanych i na tej podstawie zezwalano (lub nie)
osób w bardzo podeszłym wieku stosowanie tych za- na ich udział w programie rehabilitacji.
leceń jest niewystarczające [8]. Wyniki badań przepro- Z badań wyłączono pacjentów po przebytych incy-
wadzonych w populacji amerykańskiej wskazują, że dentach mózgowych z niedowładem połowiczym
tylko 30% osób po 65. roku życia wykonuje regular- oraz z chorobą Parkinsona. W badaniach nie brały
nie ćwiczenia fizyczne. Do przyczyn tej sytuacji poza także udziału osoby, które zażywały leki mogące
stanem zdrowia należą czynniki psychologiczne, jak wpływać na szybkość chodu, w tym neuroleptyki.
również niedostateczna motywacja ze strony perso- Badanych podzielono losowo na dwie grupy; w grupie
nelu medycznego, która może wynikać z niewystar- I były 33 osoby: 21 kobiet i 12 mężczyzn (śr. 86 lat).
czającej wiedzy, że u pacjentów w zaawansowanym W grupie II (kontrolna) było 18 osób: 11 kobiet i 7 męż-
wieku odpowiedni program usprawniania przynosi czyzn (śr. 84 lata). Charakterystykę badanych przed pro-
korzyści [6]. Nawet najbardziej niesprawne osoby gramami rehabilitacji przedstawiono w tabeli 1.
w starszym wieku mogą odnieść korzyści z rehabilita- Aby zrealizować cel badań, przed programami reha-
cji ruchowej prowadzonej według programu dosto- bilitacji i po nich, oceniono możliwości wykonania
sowanego do ich potrzeb i możliwości [7, 9 11]. przez badanych prostych czynności ruchowych i szyb-
Rehabilitacja ruchowa jest istotnym elementem lecze- kości chodu. W tym celu zmierzono czas wykonania
nia, a jej znaczenie rośnie z wiekiem pacjenta, ponie- testu  wstań i idz
 (the time  Up and Go ) oraz oce-
waż poza wpływem na leczoną jednostkę chorobową niono normalną szybkość chodu na dystansie 10 me-
zapewnia ona także utrzymanie lub przywrócenie zdol- trów [13, 14]. Badani byli w pozycji stojącej na linii
ności do samodzielnego funkcjonowania [5, 7, 12]. oznaczającej start i na sygnał startu mieli pokonać
W literaturze polskiej brak dotychczas szerszych opra- dystans 10 metrów po terenie płaskim. Badanych po-
cowań dotyczących efektów rehabilitacji ruchowej instruowano, aby szli w normalnym dla siebie tem-
u niesprawnych osób w okresie póz
nej starości, dlate- pie [14]. Każda osoba wykonała trzy próby i zapisy-
go celem pracy była ocena wpływu dwóch progra- wano najlepszy wynik. Pomiarów czasu dokonano
mów rehabilitacji na wykonanie prostych czynności za pomocą stopera elektronicznego z dokładnością
ruchowych i szybkość chodu osób po 80. roku życia. do 0,1 sekundy. Badani, którzy używali laski lub in-
nych pomocy technicznych przy poruszaniu siÄ™ na co
Materiał i metody dzień  w czasie zmiany pozycji z siedzącej na sto-
Badaniami objęto grupę 51 osób w wieku 81 93 lat jącą i ze stojącej na siedzącą oraz chodu  mogli
(śr. 85 lat ą 6,1 roku). Wszyscy badani byli mieszkań- z nich korzystać.
cami czterech dzielnic Krakowa  Krowodrzy, Śród- Czas wykonania testu  wstań i idz
 oraz szybkość cho-
mieścia, Podgórza i Nowej Huty. Osoby badane były du przed rozpoczęciem programów rehabilitacji były
objęte leczeniem ambulatoryjnym, a lekarze pierwsze- podobne w obu grupach i nie stwierdzono pomiędzy
go kontaktu stwierdzili u nich zaburzenia wykonywa- nimi różnic istotnych statystycznie.
nia czynności życia codziennego i chodu. U wszyst- Badani w trakcie realizacji programów nie uczestni-
kich badanych przed rozpoczęciem realizacji progra- czyli w żadnych innych formach usprawniania, które
mu badań stwierdzono wynik od 9 do 18 punktów mogłyby wpłynąć na wyniki badań.
w skali Lowtona [1]. W grupie I 3 pacjentów nie ukończyło programu re-
Dobór pacjentów do badań przeprowadzono według habilitacji: 2 z powodu wystąpienia u nich infekcji
następujących kryteriów: wyrażenie pisemnej zgody górnych dróg oddechowych, 1 ze względu na wystą-
na udział w badaniu; osoby nie młodsze niż 80 lat; pienie infekcji dróg moczowych. Również w grupie II
wynik od 9 do 18 punktów w skali Lowtona; zdolność 3 osoby nie dokończyły programu z powodu wystą-
samodzielnej zmiany pozycji z siedzącej do stojącej pienia u nich infekcji górnych dróg oddechowych.
www.gp.viamedica.pl
201
Gerontologia Polska 2005, tom 13, nr 3
Tabela 1. Charakterystyka badanych przed rozpoczęciem programów rehabilitacji
Table 1. Baseline characteristics prior to physical rehabilitation programs
Parametr Grupa I Grupa II (kontrolna) Istotność statystyczna
n = 33 n = 18 p
Płeć (%) 64 K, 36 M 61 K, 39 M nz
Wiek (lata) 86 Ä… 6,2 84 Ä… 5,9 nz
Trzy i więcej chorób przewlekłych 4,6 ą 1,4 5,3 ą 2,2 nz
Liczba stosowanych leków 5,2 ą 1,8 4,1 ą 2,9 nz
Choroby układu krążenia (%) 75 66 nz
Choroby układu oddechowego (%) 45 50 nz
Choroby układu moczowego (%) 36 33 nz
Choroby endokrynologiczne (%) 36 28 nz
Choroby przewodu pokarmowego (%) 27 25 nz
Schorzenia narzÄ…du ruchu (%) 70 66 nz
Schorzenia neurologiczne (%) 18 22 nz
Schorzenia narzÄ…du wzroku (%) 30 28 nz
Czas testu  wstań i idz
 [s] 22,5 23,1 nz
Szybkość chodu [m/s] 0,68 0,61 nz
K  kobiety, M  mężczyz
ni
nz  nie ma zależności istotnych statystycznie między grupami
Do opisu materiału badawczego wykorzystano pod- ciu (osoby używające pomocy technicznych  np. laski
stawowe parametry statystyczne, a wyniki opracowano lub kul  trzymały je w jednej ręce). Po usłyszeniu słowa
statystycznie za pomocą programu komputerowego  start miał bezpiecznie wstać i przejść w swoim nor-
Statgraphic for Windows®, wykorzystujÄ…c dla okreÅ›le- malnym tempie po pÅ‚askim terenie do punktu znajdujÄ…-
nia znamienności różnic test t-Studenta. cego się 2 metry dalej, obrócić się, wrócić do krzesła
i bezpiecznie usiąść. W trakcie wykonywania tych czyn-
Programy rehabilitacji ruchowej ności przez badanego fizjoterapeuta dokonywał korekty
A. Program rehabilitacji dla grupy I chodu i z
le wykonanych czynności.
Indywidualny program usprawniania był prowadzony Część końcowa programu obejmowała ćwiczenia roz-
przez fizjoterapeutÄ™ w domu pacjenta 3 razy w tygo- luz
niające kończyn dolnych i górnych oraz ćwiczenia
dniu, po 50 minut, przez 12 tygodni. Ćwiczenia roz- oddechowe.
poczynały się od rozgrzewki, w trakcie której wykony- B. Program rehabilitacji dla grupy II (kontrolnej)
wano ćwiczenia czynne wolne (o małej intensywno- Indywidualny program usprawniania był prowadzony
ści) kończyn górnych, kończyn dolnych i tułowia przez fizjoterapeutę w domu pacjenta 3 razy w tygo-
w pozycji leżącej, a następnie siedzącej na krześle. Po- dniu, po 30 minut, przez 12 tygodni. Były to ćwicze-
wyższe ćwiczenia były przeplatane ćwiczeniami od- nia czynne wolne kończyn górnych i dolnych w pozycji
dechowymi. Właściwa część obejmowała ćwiczenia siedzącej na krześle i w pozycji stojącej, czas trwania
sensomotoryczne na rehabilitacyjnej poduszce pneu- ćwiczeń wynosił 5 minut. Przeplatano je ćwiczeniami
matycznej stwarzającej warunki niestabilnego podło- oddechowymi.
ża i opór. Ćwiczenia te były wykonywane zarówno Następnie pacjent wykonywał ćwiczenia równowagi
w pozycji siedzącej, jak i stojącej. Ćwiczenia sensomo- w pozycji stojącej za krzesłem, polegające na prze-
toryczne pozwalają na poprawę równowagi i siły mię- miennym przenoszeniu ciężaru ciała z kończyny dol-
śniowej oraz obciążenie dystalnych części ciała. Czas nej prawej na lewą i z powrotem, a także pochylaniu
trwania ćwiczeń wynosił 10 minut. Po zakończeniu tułowia do przodu i do tyłu. Wszystkie ćwiczenia
każdego z wymienionych ćwiczeń pacjenci wykony- w części właściwej były przeplatane ćwiczeniami od-
wali ćwiczenia oddechowe. dechowymi. Czas trwania ćwiczeń wynosił 10 minut.
Następnie przez 15 minut pacjenci wykonywali ćwicze- Następnie chorego uczono bezpiecznej zmiany pozy-
nia zmiany pozycji i prowadzono reedukacjÄ™ chodu. Ba- cji (z siedzÄ…cej na stojÄ…cÄ… i ze stojÄ…cej na siedzÄ…cÄ…)
dany siedział oparty na krześle, trzymając ręce na opar- i maszerował on w miejscu przez 10 minut.
www.gp.viamedica.pl
202
Marek Żak, Rehabilitacja ruchowa osób po 80. roku życia
W części końcowej programu wykonywano ćwiczenia
rozluz
niające kończyn dolnych i górnych oraz ćwiczenia
oddechowe. Czas trwania ćwiczeń wynosił 5 minut.
W czasie realizacji programów ćwiczeń u wszystkich ba-
danych prowadzono kontrolę tętna i ciśnienia tętniczego.
Wyniki
Jak wykazała analiza wyników, po 12-tygodniowej re-
habilitacji czas wykonywania testu  wstań i idz
 po-
prawił się w sposób istotny statystycznie (poziom istot-
ności p < 0,05) tylko w grupie I. Średni czas wykona-
Rycina 1. Wyniki testu  wstań i idz
 w grupie I przed
nia testu w tej grupie przed programem rehabilitacji programem rehabilitacji i po nim
Figure 1. The results of the timed Up and Go test in gro-
wynosił 22,5 sekundy (s), a po programie 18,4 sekundy.
upe I  prior to and on completion of physical rehabili-
Wyniki przedstawiono na rycinie 1. Natomiast
tation program
w grupie II kontrolnej nie stwierdzono w tym teście zmian
istotnych statystycznie ani tendencji do poprawy.
Analiza wyników szybkości chodu po zakończeniu
badań wykazała, że są one istotne statystycznie (po-
ziom istotności p < 0,05). W grupie I poprawę szyb-
kości chodu po programie stwierdzono u większości
badanych, a średnia szybkość chodu wynosiła 0,97 m/s.
Wyniki ilustruje rycina 2. W grupie II kontrolnej wyniki
nie były istotne statystycznie, nie zaobserwowano ten-
dencji do poprawy szybkości chodu.
Pozwala to wnioskować, że zaproponowany program
rehabilitacji w grupie I może być stosowany jako ele-
ment działań, których celem jest poprawa wykonywa-
nia prostych czynności funkcjonalnych i szybkości cho-
du u osób po 80. roku życia. Proponowany program
Rycina 2. Szybkość chodu w grupie I przed programem
rehabiltacji i po nim
rehabilitacji był dobrze tolerowany i akceptowany przez
Figure 2. Gait volocity in group I  prior to and on com-
chorych, a w trakcie jego realizacji nie dochodziło do
pletion of physical rehabilitation program
nadmiernego wzrostu tętna i ciśnienia tętniczego.
Dyskusja niach FICSIT (Frailty and Injuries: Cooperative Studies of
Regularnie stosowana i odpowiednio dobrana aktyw- Intervention Techniques) ćwiczenia równowagi i program
ność fizyczna dla osób w starszym wieku zwiększa siłę usprawniania zmniejszyły znacząco liczbę upadków za-
mięśniową, wytrzymałość układu sercowo-naczyniowe- równo w wypadku indywidualnego programu ćwiczeń
go, poprawia sprawność funkcjonalną oraz zmniejsza w warunkach domowych, jak i przy ćwiczeniach grupo-
ryzyko uzależnienia od otoczenia i konieczność objęcia wych [17]. Mimo że ocena liczby upadków nie była przed-
opieką instytucjonalną [6, 7, 15]. W randomizowanych miotem badań własnych, na uwagę zasługuje fakt, że
badaniach FAST study (Fittness Arthritis and Seniors Trial) przez okres 3 miesięcy żaden z pacjentów nie upadł.
w populacji starszych chorych leczonych ambulatoryjnie Uzyskane wyniki badań w grupie I skłaniają do ich
przez okres 18 miesięcy w trzech grupach prowadzono szerszego omówienia, gdyż wykazują korzystny wpływ
ćwiczenia o różnym stopniu intensywności (w tym ćwi- u osób po 80. roku życia programu rehabilitacji o dłuż-
czenia z oporem), a uzyskane wyniki porównywano szym czasie trwania jednej sesji (50 minut), który
z wynikami uzyskanymi w populacji osób prowadzących oprócz ćwiczeń czynnych wolnych obejmował rów-
siedzący tryb życia [16]. Okazało się, że ćwiczenia zna- nież ćwiczenia sensomotoryczne  umożliwiające
cząco poprawiły sprawność chorych, co potwierdzałoby między innymi poprawę równowagi i siły mięśnio-
wyniki uzyskane w badaniach własnych, mimo że ćwi- wej oraz ćwiczenia zmiany pozycji i reedukację cho-
czenia były stosowane tylko przez 3 miesiące. Warto du. W tej grupie wyniki 20 lub mniej sekund uzyskane
podkreślić również fakt, że odpowiednie ćwiczenia w teście  wstań i idz
 przez większość badanych po
zmniejszają ryzyko upadków u osób starszych. W bada- programie rehabilitacji są o tyle istotne, że, jak podaje
www.gp.viamedica.pl
203
Gerontologia Polska 2005, tom 13, nr 3
Podsiadlo [13], osoby starsze, które są w stanie uzy- nowagi i uzyskując wyniki zbliżone do otrzymanych
skać taki wynik, potrafią bez większej pomocy wstać w badaniach własnych. Aniansson i wsp. [20], którzy
z krzesła, ponownie usiąść i samodzielnie skorzystać stosowali u starszych kobiet ćwiczenia z oporem mię-
z toalety. Osoby uzyskujące takie wyniki są także śnia prostowników stawu kolanowego, także uzyskali
w stanie chodzić z szybkością 0,5 metra i więcej na poprawę szybkości chodu. Również Żak [21], stosując
sekundę  potwierdzone w ocenie szybkości chodu u osób starszych ćwiczenia na rotorze z progresywnie
 co uznaje się za minimalną szybkość potrzebną, wzrastającym oporem, uzyskał po okresie 3 miesięcy
aby bezpiecznie przejść ulicę [13]. Stosując ćwiczenia poprawę szybkości chodu.
równowagi u osób w wieku 65 90 lat, Hu i Woolla- Uzyskane wyniki badań własnych oraz przedstawione
cott [18] zanotowali poprawę przy wykonywaniu pew- powyżej rezultaty uzyskane przez innych autorów
nych czynności już po 4 tygodniach usprawniania, co mogą świadczyć o konieczności stosowania u pacjen-
pozwalałoby na skrócenie niektórych programów tów w podeszłym wieku ćwiczeń równowagi i ćwi-
usprawniania. Teza ta wymaga jednak potwierdzenia czeń z oporem w programach usprawniania, których
innymi badaniami, gdyż Kronhed i wsp. [19] przy po- zadaniem jest poprawa sprawności funkcjonalnej
dobnym programie uzyskali poprawę równowagi, i szybkości chodu.
a także chodu na dystansie 30 metrów dopiero po
9-tygodniowej rehabilitacji. Wnioski
Stosowanie ćwiczeń równowagi i ćwiczeń z oporem Trwający 150 minut cotygodniowy program rehabilita-
przez kilka tygodni pozwala zarówno na poprawę cyjny pozwala na poprawę wykonywania czynności życia
wyników testu  wstań i idz
 , jak i chodu, co odnoto- codziennego i szybkości chodu u osób po 80. roku życia.
wali Żak [11], a także Fiatarone i jej zespół [15]. Ćwiczenia sensomotoryczne stosowane u osób star-
Poprawa szybkości chodu uzyskana u pacjentów wy- szych z zaburzeniami czynności życia codziennego
konujących ćwiczenia równowagi i ćwiczenia z opo- umożliwiają poprawę wykonywania tych czynności.
rem została potwierdzona w innych badaniach. Jud- Ćwiczenia równowagi w połączeniu z ćwiczeniami
ge i wsp. [14] badali pacjentów (śr. 82 lata), stosując z oporem wpływają na poprawę szybkości chodu
przez 3 miesiące ćwiczenia z oporem i ćwiczenia rów- u osób w bardzo podeszłym wieku.
Streszczenie
Wstęp. Znaczącym problemem w starości stają się zaburzenia przy wykonywaniu czynności życia codziennego
spotykane u coraz większej liczby osób, a rehabilitacja prowadzona według programu dostosowanego do ich
możliwości może przynieść wymierne korzyści. Celem pracy była ocena wpływu dwóch programów rehabilitacji na
wykonanie prostych czynności ruchowych osób po 80. roku życia.
Materiał i metody. Badaniami objęto grupę 51 osób (śr. wieku 85 lat). Zostali oni podzieleni losowo; w grupie I
było 33 badanych, a w grupie II (kontrolnej)  18 osób. Grupa I wykonywała bardziej intensywny program
rehabilitacji obejmujący ćwiczenia sensomotoryczne, naukę zmiany pozycji i reedukację chodu. Grupa II wykony-
wała ćwiczenia czynne i marsz. Oba programy rehabilitacji trwały po 12 tygodni. Na początku i na końcu badań
wykonywano test  wstań i idz
 oraz oceniono szybkość chodu na dystansie 10 metrów. Rezultaty w obu grupach
porównywano za pomocą testu t-Studenta.
Wyniki. Analiza wyników po rehabilitacji wykazała, że czas wykonywania testu  wstań i idz
 poprawił się
w sposób istotny statystycznie (p < 0,05) w grupie I, średni czas przed programem wynosił 22,5 s, a po programie
18,4 s. W grupie I poprawiła się także szybkość chodu po programie (p < 0,05)  średnia wyniosła 0,97 m/s.
W grupie II kontrolnej wyniki nie były istotne statystycznie.
Wnioski. TrwajÄ…cy 150 minut cotygodniowy program rehabilitacyjny pozwala na poprawÄ™ wykonywania czynno-
ści życia codziennego i szybkości chodu u osób w starszym wieku. Ćwiczenia równowagi wraz z ćwiczeniami
z oporem wpływają na poprawę szybkości chodu u osób w bardzo podeszłym wieku. Ćwiczenia sensomotoryczne
stosowane u osób starszych z zaburzeniami czynności życia codziennego umożliwiają poprawę wykonywania tych
czynności.
słowa kluczowe: rehabilitacja, geriatria, sprawność funkcjonalna, szybkość chodu, ćwiczenia
sensomotoryczne
www.gp.viamedica.pl
204
Marek Żak, Rehabilitacja ruchowa osób po 80. roku życia
PIÅšMIENNICTWO 13. Podsiadlo D., Richardson S.: The Timed  Up & Go : A test of
basic functional mobility for frail elderly persons. J. Am. Geriatr.
1. Galus K., Kocemba J.: MSD Podręcznik Geriatrii. Urban & Partner,
Soc.1991; 39: 142 148.
Wrocław 1999.
14. Judge J.O., Underwood M., Gennosa M.S.: Exercise to improve
2. Caranasosa G.J., Israela R.: Gait disorders in the elderly. Hosp.
gait velocity in older persons. Arch. Phys. Med. Reh. 1993; 74:
Prac. 1991; 15: 67 94.
400 406.
3. Tinetti M.E., Speechley M., Ginter S.F.: Risk factors for falls among
15. Fiatarone M.A., Marks E.C., Ryan N.D., Meredith C.N., Lipsitz
elderly persons living in the community. N. Eng. J. Med. 1988;
L.A., Evans W.: High intensity strength training in nonagena-
319: 1701 1707.
rians: effects on skeletal muscle. J. Am. Med. As. 1990; 263:
4. Żak M., Namysł M.: Assessment of potential risk factors for falls
3029 3034.
in the frail elderly versus individual mobility considerations. New
16. Ettinger W.H. Jr., Burns R., Messier S.P. i wsp.: A randomized
Med. 2003; 4: 130 132.
trial comparing aerobic exercise and resistance exercise with
5. Clark G.S.: Rehabilitation team: process and roles. W: Felsenthal
a health education program in older adults with knee osteoarth-
G., Garrison S.J., Steinberg.F. (red.). Rehabilitation of the age-
ritis. The Fitness Arthritis and Seniors Trial (FAST). JAMA 1997;
ing and elderly patient. Baltimore 1994; 439 448.
277: 25 31.
6. Heath J.M, Stuart M.R.: Prescribing exercise for frail elders.
17. Province M.A., Hadley E.C., Hornbook M.C. i wsp.: The ef-
J. Am. Board Fam. Pract. 2002; 15: 218 228.
fects of exercise on falls in elderly patients. A preplanned
7. Christmas C., Andersen R.A.: Exercise and older patients: guide-
meta-analysis of the FICSIT Trials. Frailty and Injuries: Coope-
lines for the clinician. J. Am. Geriatr. Soc. 2000; 48: 318 324.
rative Studies of Intervention Techniques. JAMA. 1995; 273:
8. Pate R.R., Pratt M., Blair S.N. i wsp.: Physical activity and public
1341 1347.
health. A recommendation from the Centers for Disease Control
18. Hu M., Woollacott M.H.: Multisensory training of standing ba-
and Prevention and the American College of Sports Medicine.
lance in older adults:I. Postural stability and one-leg stance ba-
JAMA 1995; 273: 402 407.
lance. J. Geront. 1994; 49: 52 61.
9. Żak M., Melcher U.: Rehabilitacja jako element programu zapobie-
19. Kronhed A.C.G., Moller C., Olsson B., Moller M.: The effects of
gania upadkom osób starszych. Przegl. Lek. 2002; 4 5: 308 313.
short-term balance training on community-dwelling older adults.
10. Żak M.: Ocena wyników rehabilitacji u pacjentów geriatrycznych
J. Aging Phys. Act. 2001; 9: 19 31.
zagrożonych upadkiem. Gerontol. Pol. 2004; 4: 182 185.
20. Aniansson A., Rundgren A., Sperling L.: Evaluation of functional
11. Żak M.: Physical rehabilitation of geriatric patients with gait and
capacity in activities of daily living in 70-year-old men and wo-
functional disorders. Adv. Rehab. 2005; 1: 37 40.
men. Scand. J. Rehab. Med. 1980; 12: 145 154.
12. Blumenthal J.A., Babyak M.A., Moore K.A. i wsp.: Effects of
21. Żak M.: Wpływ kinezyterapii na szybkość chodu pacjentów
exercise training on older patients with major depression. Arch.
w podeszłym wieku. Fizjoterap. 2004; 4: 44 49.
Intern. Med. 1999; 159: 2349 2356.
www.gp.viamedica.pl
205


Wyszukiwarka