Data generacji: 2009-6-2 20:1
ID aktu: 50130150
brzmienie od 2009-06-05
Ustawa o diagnostyce laboratoryjnej
z dnia 27 lipca 2001 r. (Dz.U. Nr 100, poz. 1083)
tekst jednolity z dnia 9 czerwca 2004 r. (Dz.U. Nr 144, poz. 1529)
Rozdział 1. Przepisy ogólne
Art. 1. [Zakres przedmiotowy] Ustawa określa:
1) zasady i warunki wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej w medycznym laboratorium
diagnostycznym;
2) zasady i warunki wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego;
3) zasady organizacji i działania samorządu diagnostów laboratoryjnych.
Art. 1a. [Medyczne laboratorium diagnostyczne] 1a. Medyczne laboratorium diagnostyczne, zwane
dalej "laboratorium", wykonuje badania in vitro materiału biologicznego.
Art. 2. [Czynności diagnostyki laboratoryjnej] Czynności diagnostyki laboratoryjnej obejmują:
1) badania laboratoryjne, mające na celu określenie właściwości fizycznych, chemicznych i
biologicznych oraz składu płynów ustrojowych, wydzielin, wydalin i tkanek pobranych dla celów
profilaktycznych, diagnostycznych i leczniczych lub sanitarno-epidemiologicznych;
2) mikrobiologiczne badania laboratoryjne płynów ustrojowych, wydzielin, wydalin i tkanek
pobranych dla celów profilaktycznych, diagnostycznych i leczniczych lub sanitarno-
epidemiologicznych;
3) działania zmierzające do ustalenia zgodności tkankowej;
4) wykonywanie oceny jakości i wartości diagnostycznej badań, o których mowa w pkt 1-3, oraz
laboratoryjnej interpretacji i autoryzacji wyniku badań;
5) działalność naukową i dydaktyczną prowadzoną w dziedzinie diagnostyki laboratoryjnej.
Art. 3. (uchylony)
Art. 4. [Ochrona prawna tytułu "diagnosta laboratoryjny"] Tytuł zawodowy "diagnosta laboratoryjny"
podlega ochronie prawnej.
Art. 5. [Samorząd zawodowy diagnostów laboratoryjnych] 1. Diagności laboratoryjni zorganizowani
są na zasadach samorządu zawodowego, zwanego dalej "samorządem".
2. Samorząd jest niezależny w wykonywaniu swoich zadań i podlega wyłącznie przepisom ustawy.
3. Jednostką organizacyjną samorządu, posiadającą osobowość prawną, jest Krajowa Izba Diagnostów
Laboratoryjnych, z siedzibą w Warszawie.
4. Nadzór nad działalnością samorządu sprawuje minister właściwy do spraw zdrowia w zakresie i
formach określonych niniejszą ustawą.
Rozdział 2. Uprawnienia do wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej
1
Art. 6. [Osoba uprawniona do samodzielnego wykonywania czynności] Osobą uprawnioną do
samodzielnego wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej w laboratorium jest:
1) diagnosta laboratoryjny;
2) osoba posiadająca tytuł zawodowy lekarza i prawo wykonywania zawodu lekarza oraz wiedzę i
umiejętności w zakresie wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej, o których mowa w art.
2, uzyskane w ramach specjalizacji, o której mowa w art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r.
o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz.U. z 2005 r. Nr 226, poz. 1943 i Nr 253, poz. 2131) lub
posiadająca umiejętności z zakresu węższych dziedzin medycyny, o których mowa w art. 17 ust.
1 tej ustawy.
2
Art. 6a. [Rozszerzenie uprawnień] 1. Osobą uprawnioną do wykonywania czynności diagnostyki
laboratoryjnej w laboratorium jest również osoba, która posiada:
1) tytuł zawodowy technika analityki medycznej;
2) tytuł zawodowy licencjata uzyskany na kierunku analityka medyczna;
3) tytuł zawodowy, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2.
2. Osoby, o których mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, wykonują samodzielnie czynności diagnostyki laboratoryjnej,
o których mowa w art. 2 pkt 1-3, a czynności, o których mowa w art. 2 pkt 4, pod nadzorem diagnosty
laboratoryjnego.
3. Osoby, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2, wykonują wszystkie czynności diagnostyki laboratoryjnej
pod nadzorem diagnosty laboratoryjnego.
4. Osoba posiadająca tytuł zawodowy lekarza i prawo wykonywania zawodu lekarza, w czasie realizacji
programu specjalizacji i innych form kształcenia podyplomowego, odbywanych na podstawie ustawy z
dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty, wykonuje czynności diagnostyki
laboratoryjnej w laboratorium pod nadzorem osób, o których mowa w art. 6.
Art. 6b. [Zakres czynności podejmowanych przez osoby uprawnione] 1. Osoby uprawnione, o
których mowa w art. 6 i 6a, w zależności od posiadanych kwalifikacji zawodowych, mogą wykonywać
zabiegi i czynności polegające na pobraniu od pacjenta materiału do badań laboratoryjnych.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Diagnostów
Laboratoryjnych, Naczelnej Rady Lekarskiej, Naczelnej Rady Pielęgniarek i Położnych, określi, w drodze
rozporządzenia, wykaz zabiegów i czynności, o których mowa w ust. 1, uwzględniając w szczególności
bezpieczeństwo pacjenta oraz kwalifikacje zawodowe osób uprawnionych do wykonywania czynności
diagnostyki laboratoryjnej.
Art. 7. [Diagnosta laboratoryjny] 3 1. Diagnostą laboratoryjnym jest osoba, która:
1) ukończyła studia wyższe na kierunku analityka medyczna i uzyskała tytuł zawodowy magistra
lub
2) ukończyła studia wyższe na kierunkach:
1
Art. 6 w brzmieniu ustawy z dnia 23.06.2006 r. (Dz.U. Nr 117, poz. 790), która wchodzi w życie 30.06.2006 r.
2
Art. 6a w brzmieniu ustawy z dnia 23.06.2006 r. (Dz.U. Nr 117, poz. 790), która wchodzi w życie 30.06.2006 r.
3
Art. 7 w brzmieniu ustawy z dnia 23.06.2006 r. (Dz.U. Nr 117, poz. 790), która wchodzi w życie 30.06.2006 r.
a) biologia lub farmacja i uzyskała tytuł zawodowy magistra,
b) chemia lub biotechnologia i uzyskała tytuł zawodowy magistra lub magistra inżyniera,
c) weterynaria i uzyskała tytuł zawodowy lekarza weterynarii
- oraz odbyła kształcenie podyplomowe, o którym mowa w art. 7a, potwierdzone egzaminem, albo
uzyskała specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie analityki klinicznej,
diagnostyki laboratoryjnej, mikrobiologii lub toksykologii, lub
3) ukończyła studia wyższe na kierunku lekarskim i uzyskała tytuł zawodowy lekarza oraz odbyła
kształcenie podyplomowe, o którym mowa w art. 7a, lub
4) posiada dyplom wydany w państwie innym niż państwo członkowskie Unii Europejskiej lub
państwo członkowskie Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - strona umowy o
Europejskim Obszarze Gospodarczym lub Konfederacja Szwajcarska uznany w Rzeczypospolitej
Polskiej za równoważny z dyplomem uzyskiwanym w Rzeczypospolitej Polskiej, potwierdzającym
tytuł zawodowy magistra na kierunku analityka medyczna, lub
5) posiada kwalifikacje do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego nabyte w państwie
członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o
Wolnym Handlu (EFTA) - stronie umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym innym niż
Rzeczpospolita Polska lub w Konfederacji Szwajcarskiej, uznane w Rzeczypospolitej Polskiej
zgodnie z ustawą z dnia 26 kwietnia 2001 r. o zasadach uznawania nabytych w państwach
członkowskich Unii Europejskiej kwalifikacji do wykonywania zawodów regulowanych (Dz.U. Nr
87, poz. 954, z pózn. zm.4 );
6) posiada pełną zdolność do czynności prawnych;
7) posiada stan zdrowia pozwalający na wykonywanie zawodu diagnosty laboratoryjnego;
8) została wpisana na listę diagnostów laboratoryjnych.
2. Diagnostą laboratoryjnym może być również osoba posiadająca prawo wykonywania zawodu lekarza i
specjalizację I lub II stopnia lub tytuł specjalisty w dziedzinie analityka kliniczna, analityka lekarska,
diagnostyka laboratoryjna lub mikrobiologia, mikrobiologia i serologia, mikrobiologia lekarska, jeżeli
została wpisana na listę diagnostów laboratoryjnych.
Art. 7a. [Jednostki szkolące; kształcenie podyplomowe] 1.5 Kształcenie podyplomowe osób, o
których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2 i 3, przeprowadzają szkoły wyższe, które prowadzą studia na kierunku
analityka medyczna, zwane dalej "jednostkami szkolącymi".
2.6 Kształcenie podyplomowe może być prowadzone w trybie: dziennym, wieczorowym, zaocznym lub
eksternistycznym, na podstawie programów nauczania opracowanych przez zespół ekspertów powołany
przez ministra właściwego do spraw zdrowia.
3.7 Programy nauczania, opracowane na podstawie standardów nauczania dla kierunku analityka
medyczna, powinny uwzględniać różnice między treściami programowymi określonymi w standardach
kształcenia dla kierunków: farmacja, lekarski, weterynaria oraz biologia, biotechnologia, chemia,
zakończonego uzyskaniem tytułu zawodowego magistra albo tytułu zawodowego magistra inżyniera.
4.8 Egzamin, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2, organizuje jednostka szkoląca, a przeprowadza
4
Zmiany wymienionej ustawy zostały ogłoszone w Dz.U. z 2002 r. Nr 71, poz. 655, z 2003 r. Nr 190, poz. 1864, z 2004 r. Nr 96,
poz. 959 oraz z 2006 r. Nr 12, poz. 62.
5
Art. 7a ust. 1 w brzmieniu ustawy z dnia 23.06.2006 r. (Dz.U. Nr 117, poz. 790), która wchodzi w życie 30.06.2006 r.
6
Art. 7a ust. 2 w brzmieniu ustawy z dnia 23.06.2006 r. (Dz.U. Nr 117, poz. 790), która wchodzi w życie 30.06.2006 r.
7
Art. 7a ust. 3 w brzmieniu ustawy z dnia 23.06.2006 r. (Dz.U. Nr 117, poz. 790), która wchodzi w życie 30.06.2006 r.
8
Art. 7a ust. 4 w brzmieniu ustawy z dnia 23.06.2006 r. (Dz.U. Nr 117, poz. 790), która wchodzi w życie 30.06.2006 r.
komisja egzaminacyjna powołana przez kierownika jednostki szkolącej.
5. Koszty kształcenia podyplomowego i egzaminu ponosi osoba odbywająca kształcenie podyplomowe.
6. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób opracowania programu nauczania, o którym mowa w ust. 2, ze szczególnym
uwzględnieniem składu zespołu ekspertów powołanego do opracowania programu;
2) sposób i tryb odbywania kształcenia podyplomowego oraz wzór dokumentacji przebiegu
kształcenia podyplomowego, ze szczególnym uwzględnieniem przeprowadzania postępowania
kwalifikacyjnego, zakresu oraz form zdobywania wiedzy teoretycznej i umiejętności praktycznych,
czasu odbywania kształcenia podyplomowego i wykonywania nadzoru nad jego merytoryczną
realizacją;
3) sposób przeprowadzania egzaminu oraz wzór zaświadczenia potwierdzającego zdanie
egzaminu, ze szczególnym uwzględnieniem składu komisji egzaminacyjnej oraz wymagań
dotyczących egzaminu.
Art. 8. [Lista diagnostów laboratoryjnych; decyzje o wpisie; wpis na listę] 1. Krajowa Rada
Diagnostów Laboratoryjnych prowadzi listę diagnostów laboratoryjnych oraz na wniosek
zainteresowanego podejmuje w drodze uchwały decyzję o wpisie.
2. Wpis na listę diagnostów laboratoryjnych obejmuje:
1) numer i datę wpisu;
2) nazwisko, imię lub imiona, datę urodzenia, numer PESEL lub - gdy ten numer nie został nadany
- numer paszportu, dowodu osobistego lub innego dokumentu potwierdzającego tożsamość;
3) adres zamieszkania;
4) numer prawa wykonywania zawodu.
3. Diagnosta laboratoryjny jest obowiązany zawiadomić Krajową Radę Diagnostów Laboratoryjnych o
wszelkich zmianach danych, o których mowa w ust. 2, w terminie 30 dni od dnia zaistnienia tych zmian.
Art. 9. [Prawo wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego] 1. 9 Prawo wykonywania zawodu
diagnosty laboratoryjnego stwierdza Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych, z zastrzeżeniem ust. 2 i
3, która złożyła:
1) wniosek o wydanie prawa wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego;
2) dokument stwierdzający spełnienie jednego z wymagań, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1-5;
3) oświadczenie o posiadaniu pełnej zdolności do czynności prawnych;
4) zaświadczenie o stanie zdrowia pozwalającego na wykonywanie zawodu diagnosty
laboratoryjnego.
1a.10 Osoba posiadająca prawo wykonywania zawodu lekarza do wniosku, o którym mowa w ust. 1 pkt 1,
dołącza dokument "Prawo wykonywania zawodu lekarza", poświadczający spełnienie przez lekarza
warunków, o których mowa w ust. 2 pkt 2, w odniesieniu do osoby niebędącej obywatelem polskim oraz w
art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 oraz ust. 2.
2. Prawo wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego stwierdza Krajowa Rada Diagnostów
9
Art. 9 ust. 1 pkt 2 w brzmieniu ustawy z dnia 23.06.2006 r. (Dz.U. Nr 117, poz. 790), która wchodzi w życie 30.06.2006 r.
010
Art. 9 ust. 1a dodany ustawą z dnia 23.06.2006 r. (Dz.U. Nr 117, poz. 790), która wchodzi w życie 30.06.2006 r.
Laboratoryjnych w odniesieniu do osoby niebędącej obywatelem polskim, która:
1) złożyła dokumenty, o których mowa w ust. 1;
2) włada językiem polskim w stopniu niezbędnym do wykonywania zawodu diagnosty
laboratoryjnego w mowie i w piśmie, potwierdzonym urzędowym dokumentem wydanym na
podstawie odrębnych przepisów, z zastrzeżeniem ust. 3.
3. W odniesieniu do obywateli państw członkowskich Unii Europejskiej lub państw członkowskich
Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stron umowy o Europejskim Obszarze
Gospodarczym wystarczającym dokumentem, o którym mowa w ust. 2 pkt 2, jest oświadczenie o
znajomości języka polskiego w mowie i w piśmie w zakresie niezbędnym do wykonywania zawodu
diagnosty laboratoryjnego.
Art. 10. [Dokument "Prawo wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego"] 1. Na podstawie
złożonych dokumentów i oświadczeń, o których mowa w art. 7, Krajowa Rada Diagnostów
Laboratoryjnych podejmuje, w terminie 3 miesięcy od dnia złożenia wymaganych dokumentów, uchwałę w
sprawie stwierdzenia prawa wykonywania zawodu i wpisu na listę diagnostów laboratoryjnych oraz wydaje
dokument "Prawo wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego".
2. Do uchwał, o których mowa w ust. 1, art. 10a ust. 2, art. 12 oraz art. 15, stosuje się przepisy Kodeksu
postępowania administracyjnego.
3. Na uchwały, o których mowa w ust. 2, służy skarga do sądu administracyjnego.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, wzór dokumentu, o którym
mowa w ust. 1, uwzględniając w szczególności dane dotyczące diagnosty laboratoryjnego oraz
posiadanych przez niego kwalifikacji i informacji odnoszących się do wykonywania zawodu.
Art. 10a. [Powiadomienie okręgowej rady lekarskiej] 11 W przypadku podjęcia uchwały, o której
mowa w art. 10 ust. 1, w stosunku do osoby, posiadającej prawo wykonywania zawodu lekarza, Krajowa
Rada Diagnostów Laboratoryjnych, w terminie 3 miesięcy od dnia podjęcia uchwały, powiadamia o tym
właściwą, ze względu na miejsce wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego, okręgową radę
lekarską.
Art. 10b. [Ślubowanie] Wpis na listę diagnostów laboratoryjnych poprzedza złożenie przez
wnioskodawcę ślubowania.
Art. 11. [Rota ślubowania] 1. Rota ślubowania składanego przez diagnostę laboratoryjnego ma
następujące brzmienie: Ślubuję uroczyście, że jako diagnosta laboratoryjny będę wykonywał czynności
diagnostyki laboratoryjnej z całą sumiennością i rzetelnością, zgodnie z najlepszą wiedzą, zgodnie z
prawem i prawami pacjenta "Salus aegroti suprema lex" i zasadami etyki zawodowej. Poznane w związku
z wykonywaniem czynności diagnostyki laboratoryjnej fakty i informacje zachowam w tajemnicy w
zakresie określonym przepisami prawa.
2. Ślubowanie może być złożone z dodaniem zdania "Tak mi dopomóż Bóg".
3. Ślubowanie odbiera Prezes Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych. Ślubowanie może być
również złożone w formie pisemnej.
Art. 12. [Utrata prawa wykonywania zawodu; skreślenie z listy] 1. Diagnosta laboratoryjny traci
prawo wykonywania zawodu i zostaje skreślony z listy diagnostów laboratoryjnych na mocy uchwały
Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych w przypadku:
1) ubezwłasnowolnienia całkowitego lub częściowego;
2) pozbawienia praw publicznych;
3) orzeczenia dyscyplinarnego lub wyroku sądowego o zakazie wykonywania zawodu;
11
Art. 10a w brzmieniu ustawy z dnia 23.06.2006 r. (Dz.U. Nr 117, poz. 790), która wchodzi w życie 30.06.2006 r.
4) utraty przez lekarza wpisanego na listę diagnostów laboratoryjnych prawa wykonywania zawodu
lekarza.
2. W przypadku utraty przez lekarza wpisanego na listę diagnostów laboratoryjnych prawa wykonywania
zawodu lekarza właściwa okręgowa izba lekarska powiadamia o tym Krajową Radę Diagnostów
Laboratoryjnych.
3. W przypadku śmierci diagnosty laboratoryjnego następuje skreślenie diagnosty laboratoryjnego z listy,
o której mowa w ust. 1.
Art. 13. [Kontrola; uprawnienia wizytatorów] 1. Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych jest
uprawniona do kontroli i oceny wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej przez diagnostę
laboratoryjnego. Kontrolę przeprowadzają i oceny dokonują wizytatorzy powołani przez Krajową Radę
Diagnostów Laboratoryjnych spośród diagnostów laboratoryjnych.
2. Wizytatorzy są uprawnieni w szczególności do:
1) wizytowania pomieszczeń laboratorium;
2) obserwowania sposobu wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej;
3) żądania informacji, wyjaśnień i udostępnienia dokumentacji medycznej;
4) wydawania zaleceń powizytacyjnych.
3. Wizytator ma obowiązek przedstawić diagnoście laboratoryjnemu, o którym mowa w ust. 1, a także do
wiadomości kierownikowi laboratorium protokół z wizytacji w terminie nie dłuższym niż 14 dni od dnia
przeprowadzenia wizytacji.
4. W przypadku stwierdzenia nieprawidłowości mających wpływ na wyniki badań diagnostycznych
wizytator powiadamia właściwego wojewodę.
Art. 14. [Skutki niewykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej] 1. Diagnosta laboratoryjny,
który nieprzerwanie nie wykonywał czynności diagnostyki laboratoryjnej przez okres dłuższy niż 5 lat, a
zamierza podjąć ich wykonywanie, ma obowiązek zawiadomienia o tym Krajowej Rady Diagnostów
Laboratoryjnych i odbycia przeszkolenia. Tryb i zakres przeszkolenia ustala Krajowa Rada Diagnostów
Laboratoryjnych.
2. Koszt przeszkolenia teoretycznego ponosi diagnosta laboratoryjny.
3. Warunki odbywania przeszkolenia praktycznego, w tym sposób jego finansowania, określa umowa o
szkolenie zawarta między diagnostą laboratoryjnym a podmiotem prowadzącym przeszkolenie
praktyczne.
4.12 Przepisów ust. 1-3 nie stosuje się do osób, które nabyły prawo do wykonywania zawodu diagnosty
laboratoryjnego w innych niż Rzeczpospolita Polska państwach członkowskich Unii Europejskiej lub
państwach członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA) - stronach umowy o
Europejskim Obszarze Gospodarczym lub w Konfederacji Szwajcarskiej.
Art. 15. [Zawieszenie prawa wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego] 1. Jeżeli Krajowa
Rada Diagnostów Laboratoryjnych stwierdzi, że istnieje uzasadnione podejrzenie niezdolności diagnosty
laboratoryjnego do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego lub ograniczenia w wykonywaniu
ściśle określonych czynności diagnostyki laboratoryjnej ze względu na stan zdrowia, powołuje komisję
złożoną z lekarzy specjalistów z odpowiednich dziedzin medycyny. Komisja ta wydaje orzeczenie w
przedmiocie niezdolności diagnosty laboratoryjnego do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego
albo ograniczenia wykonywania ściśle określonych czynności diagnostyki laboratoryjnej.
2. Diagnosta laboratoryjny ma obowiązek stawienia się przed komisją, o której mowa w ust. 1, i poddania
się niezbędnym badaniom.
3. Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych, na podstawie orzeczenia komisji o niezdolności diagnosty
212
Art. 14 ust. 4 w brzmieniu ustawy z dnia 23.06.2006 r. (Dz.U. Nr 117, poz. 790), która wchodzi w życie 30.06.2006 r.
laboratoryjnego do wykonywania zawodu lub ograniczenia wykonywania określonych czynności
diagnostyki laboratoryjnej, podejmuje uchwałę o zawieszeniu prawa wykonywania zawodu diagnosty
laboratoryjnego na okres trwania niezdolności albo o ograniczeniu wykonywania określonych czynności
diagnostyki laboratoryjnej na okres trwania niezdolności. Diagnosta laboratoryjny, o którym mowa w ust.
1, jest uprawniony do uczestnictwa w posiedzeniu Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych w czasie
rozpatrywania jego sprawy.
4. Jeżeli diagnosta laboratoryjny odmawia poddania się badaniu przez komisję lub gdy Krajowa Rada
Diagnostów Laboratoryjnych, na podstawie wyników postępowania wyjaśniającego, uzna, że dalsze
wykonywanie zawodu diagnosty laboratoryjnego lub ściśle określonych czynności diagnostyki
laboratoryjnej przez diagnostę laboratoryjnego grozi niebezpieczeństwem dla pacjentów, Krajowa Rada
Diagnostów Laboratoryjnych podejmuje uchwałę o zawieszeniu diagnosty laboratoryjnego w prawie
wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego albo o ograniczeniu wykonywania ściśle określonych
czynności diagnostyki laboratoryjnej do czasu zakończenia postępowania.
5. Diagnosta laboratoryjny, w stosunku do którego podjęto uchwałę, o której mowa w ust. 3 i 4, może
wystąpić do Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych o uchylenie uchwały, jeżeli ustaną przyczyny
zawieszenia lub ograniczenia, nie wcześniej jednak niż po upływie 6 miesięcy od podjęcia uchwały
Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych.
6. (uchylony)
7. Postępowanie w sprawach, o których mowa w ust. 1-5, jest poufne.
8. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Diagnostów
Laboratoryjnych, określi, w drodze rozporządzenia, tryb powoływania i organizację komisji, o której mowa
w ust. 1, oraz tryb orzekania o niezdolności do wykonywania czynności diagnostyki laboratoryjnej ze
względu na stan zdrowia.
Rozdział 3. Wykonywanie czynności diagnostyki laboratoryjnej
Art. 16. [Wykonywanie zawodu diagnosty laboratoryjnego] 13 Wykonywanie zawodu diagnosty
laboratoryjnego polega na wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 2, w laboratorium.
Art. 17. [Laboratorium] 1. Laboratorium jest zakładem opieki zdrowotnej w rozumieniu ustawy z dnia
30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz.U. Nr 91, poz. 408, z pózn. zm.), z zastrzeżeniem
ust. 2.
2. Laboratorium może być także jednostką organizacyjną zakładu opieki zdrowotnej, jednostki badawczo-
rozwojowej w rozumieniu ustawy z dnia 25 lipca 1985 r. o jednostkach badawczo-rozwojowych (Dz.U. z
2001 r. Nr 33, poz. 388, z pózn. zm.) albo wyższej uczelni medycznej.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Diagnostów
Laboratoryjnych, określa, w drodze rozporządzenia, wymagania, jakim powinno odpowiadać laboratorium,
ze szczególnym uwzględnieniem wymagań fachowych wobec personelu i kierownika laboratorium,
warunków sanitarnych pomieszczeń i urządzeń.
4. Minister właściwy do spraw zdrowia, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Diagnostów
Laboratoryjnych, może określić, w drodze rozporządzenia, standardy jakości dla medycznych laboratoriów
diagnostycznych i mikrobiologicznych, w celu zapewnienia właściwego poziomu i jakości czynności
diagnostyki laboratoryjnej.
Art. 18. 14 (uchylony)
Art. 19. [Ewidencja laboratoriów] 1. Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych prowadzi ewidencję
laboratoriów, zwaną dalej "ewidencją".
2. Podmiot, który prowadzi laboratorium, jest obowiązany wystąpić z wnioskiem o wpis laboratorium do
ewidencji.
3. Wniosek, o którym mowa w ust. 2, zawiera:
1) pełną i skróconą nazwę laboratorium, jego siedzibę i adres;
313
Art. 16 w brzmieniu ustawy z dnia 23.06.2006 r. (Dz.U. Nr 117, poz. 790), która wchodzi w życie 30.06.2006 r.
414
Art. 18 uchylony ustawą z dnia 23.06.2006 r. (Dz.U. Nr 117, poz. 790), która wchodzi w życie 30.06.2006 r.
2) nazwę (firmę), formę organizacyjno-prawną, siedzibę i adres podmiotu, który prowadzi
laboratorium, oraz numer w rejestrze przedsiębiorców albo w innym właściwym rejestrze lub w
ewidencji działalności gospodarczej.
4. Wpis do ewidencji zawiera dane, o których mowa w ust. 3.
5. Dane wpisane do ewidencji są jawne.
6. Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych udostępnia dane z ewidencji najpózniej w terminie 14 dni
od dnia złożenia wniosku.
Art. 20. [Wniosek o wpis lub wykreślenie z ewidencji] Podmiot, który utworzył lub zlikwidował
laboratorium w trybie przepisów ustawy o zakładach opieki zdrowotnej, w terminie 14 dni od daty
odpowiedniego wpisu do rejestru zakładów opieki zdrowotnej, składa wniosek o wpis lub wykreślenie z
ewidencji.
Rozdział 4. Obowiązki i prawa diagnosty laboratoryjnego
Art. 21. [Zasady postępowania] Diagnosta laboratoryjny jest obowiązany do postępowania zgodnego
ze wskazaniami wiedzy zawodowej, z zasadami etyki zawodowej oraz z należytą starannością.
Art. 22. [Wyrażenie zgody] 15 Diagnosta laboratoryjny może przeprowadzić zabiegi i czynności
diagnostyki laboratoryjnej po wyrażeniu przez pacjenta albo przedstawiciela ustawowego lub opiekuna
faktycznego zgody na zasadach określonych w ustawie z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i
Rzeczniku Praw Pacjenta (Dz.U. z 2009 r. Nr 52, poz. 417).
Art. 23. 16 (uchylony)
Art. 24. 17 (uchylony)
Art. 25. [Brak wymogu uzyskania zgody] 18 Zgoda, o której mowa w art. 22, nie jest wymagana w
przypadku wykonywania przez diagnostę laboratoryjnego zabiegów i czynności diagnostyki laboratoryjnej
przeprowadzanych na zlecenie lekarskie.
Art. 26. [Wykonywanie zabiegów bez zgody pacjenta] 1. Wykonywanie zabiegów i czynności
diagnostyki laboratoryjnej bez zgody pacjenta jest dopuszczalne, jeżeli konieczne jest niezwłoczne
przeprowadzenie badań diagnostycznych, a ze względu na stan zdrowia lub wiek pacjent ten nie może
wyrazić zgody, a nie ma możliwości porozumienia się z jego przedstawicielem ustawowym lub opiekunem
faktycznym.
2. Decyzję o podjęciu zabiegów i czynności diagnostyki laboratoryjnej w okolicznościach, o których mowa
w ust. 1, diagnosta laboratoryjny podejmuje na pisemne zlecenie lekarza leczącego pacjenta, odnotowane
w dokumentacji medycznej pacjenta.
Art. 27. [Postępowanie diagnostyczne, monitorowanie terapii] Diagnosta laboratoryjny bierze udział
w postępowaniu diagnostycznym, profilaktycznym i monitorowaniu terapii. O ostatecznym zestawie
zleconych badań decyduje prowadzący terapię lekarz.
Art. 28. [Prawo odmowy wykonania zlecenia lekarskiego] 1. Diagnosta laboratoryjny ma prawo
odmówić wykonania zlecenia lekarskiego, jeżeli wykonanie tego zlecenia może zagrozić życiu lub zdrowiu
pacjenta, chyba że po zwróceniu lekarzowi uwagi na wspomniane niebezpieczeństwo ten ostatni ponowi
zlecenie na piśmie.
515
Art. 22 w brzmieniu ustawy z dnia 24.04.2009 r. (Dz.U. Nr 76, poz. 641), która wchodzi w życie 5.06.2009 r.
616
Art. 23 uchylony ustawą z dnia 24.04.2009 r. (Dz.U. Nr 76, poz. 641), która wchodzi w życie 5.06.2009 r.
717
Art. 24 uchylony ustawą z dnia 24.04.2009 r. (Dz.U. Nr 76, poz. 641), która wchodzi w życie 5.06.2009 r.
818
Art. 25 w brzmieniu ustawy z dnia 24.04.2009 r. (Dz.U. Nr 76, poz. 641), która wchodzi w życie 5.06.2009 r.
2. Odmowę wykonania zlecenia diagnosta laboratoryjny uzasadnia na piśmie oraz powiadamia o tym
fakcie niezwłocznie swojego bezpośredniego przełożonego.
Art. 29. [Obowiązek zachowania tajemnicy zawodowej; zwolnienie od obowiązku] 1. Diagnosta
laboratoryjny jest obowiązany do zachowania tajemnicy zawodowej.
2. Od zachowania tajemnicy zawodowej diagnosta laboratoryjny jest zwolniony:
1) w stosunku do osoby, pod której opieką medyczną znajduje się pacjent;
2) w stosunku do samego pacjenta, a gdy jest on niepełnoletni lub ubezwłasnowolniony - w
stosunku do jego przedstawiciela ustawowego lub opiekuna faktycznego;
3) gdy badanie diagnostyczne zostało przeprowadzone na żądanie uprawnionych na podstawie
odrębnych ustaw organów lub instytucji; wówczas diagnosta laboratoryjny jest obowiązany
poinformować o wynikach badań wyłącznie te organy lub instytucje;
4) gdy jest to niezbędne do praktycznej nauki zawodów medycznych;
5) gdy jest to niezbędne dla celów naukowych;
6) w przypadkach gdy przewidują to przepisy szczególne.
3. Ujawnianie tajemnicy poza przypadkami, o których mowa w ust. 2 pkt 1 i 2, może nastąpić wyłącznie w
niezbędnym zakresie.
Art. 30. [Dokształcanie] Diagnosta laboratoryjny ma prawo i obowiązek pogłębiania i aktualizowania
wiedzy i umiejętności zawodowych, w tym w szczególności ma prawo do uzyskiwania tytułu specjalisty w
dziedzinach mających zastosowanie w ochronie zdrowia.
Art. 30a. [Specjalizacja] 1. Diagnosta laboratoryjny uzyskuje tytuł specjalisty, o którym mowa w art. 30,
po odbyciu szkolenia specjalizacyjnego, zwanego dalej "specjalizacją", ustalonego programem
specjalizacji i zdaniu egzaminu państwowego.
2. Specjalizację może rozpocząć osoba, która spełnia łącznie następujące warunki:
1) posiada prawo wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego;
2) została zakwalifikowana do odbycia specjalizacji w postępowaniu kwalifikacyjnym.
3. Opłatę za specjalizację i egzamin państwowy ponosi osoba odbywająca specjalizację.
4. Wysokość opłaty za specjalizację ustala rektor szkoły wyższej prowadzącej specjalizację. Opłata
stanowi dochód szkoły wyższej.
5. Wysokość opłaty za egzamin państwowy, o którym mowa w ust. 1, ustala Dyrektor Centrum
Egzaminów Medycznych. Opłata stanowi dochód budżetu państwa.
6. Wysokość opłat, o których mowa w ust. 4 i 5, nie może przewyższać planowanych kosztów
związanych z przeprowadzeniem specjalizacji lub egzaminu państwowego.
7. Minister właściwy do spraw zdrowia może, w ramach środków budżetu państwa, których jest
dysponentem, dofinansować koszty związane ze szkoleniem specjalizacyjnym diagnostów
laboratoryjnych.
8. Minister właściwy do spraw zdrowia może, w drodze rozporządzenia, kierując się bieżącą strategią
rządu, uznać dziedziny diagnostyki laboratoryjnej za priorytetowe.
Art. 30b. [Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego; nadzór nad specjalizacją] 1.
Specjalizację mogą prowadzić szkoły wyższe, które prowadzą studia na kierunku analityka medyczna,
jeżeli:
1) spełniają standardy kształcenia specjalizacyjnego określone w programie specjalizacji;
2) zawarły umowy z podmiotami, które uzyskały wpis na listę prowadzoną przez ministra
właściwego do spraw zdrowia, na realizację staży kierunkowych określonych programem
specjalizacji;
3) opracowały regulamin organizacyjny specjalizacji, który określa w szczególności:
a) sposób prowadzenia naboru osób przewidzianych na specjalizację, ze szczególnym
uwzględnieniem wyników postępowania kwalifikacyjnego i maksymalnej liczby osób, które
mogą zostać przyjęte na specjalizację,
b) organizację specjalizacji, w tym harmonogram zajęć teoretycznych i staży
kierunkowych,
c) prawa i obowiązki osób uczestniczących w specjalizacji, ze szczególnym
uwzględnieniem praw i obowiązków określonych w umowie podpisywanej z osobą
uczestniczącą w specjalizacji,
d) szczegółowy zakres obowiązków kierowników specjalizacji, opiekunów staży
kierunkowych, wykładowców i innych osób prowadzących zajęcia teoretyczne i
praktyczne.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia powołuje zespół ekspertów w celu wydania opinii o spełnieniu,
przez podmioty, o których mowa w ust. 1 pkt 2, warunków niezbędnych do realizacji stażu kierunkowego.
3. Obsługę organizacyjną oraz finansowanie prac zespołu zapewnia Centrum Medycznego Kształcenia
Podyplomowego, zwane dalej "Centrum".
4. Nadzór nad specjalizacją sprawuje minister właściwy do spraw zdrowia.
5. Minister właściwy do spraw zdrowia może przeprowadzać kontrolę i wydawać zalecenia pokontrolne
dotyczące oceny zgodności realizacji specjalizacji ze standardami kształcenia specjalizacyjnego,
programem specjalizacji, oceny prawidłowości prowadzonej dokumentacji i badania opinii osób
odbywających specjalizację.
6. Jeżeli specjalizacja jest prowadzona z naruszeniem standardów kształcenia specjalizacyjnego, o
których mowa w ust. 1, minister właściwy do spraw zdrowia, w drodze decyzji, zawiesza uprawnienie
szkoły wyższej do prowadzenia specjalizacji. W decyzji minister właściwy do spraw zdrowia określa
termin, w którym uczelnia jest obowiązana spełnić warunki do przywrócenia zawieszonego uprawnienia.
7. W okresie zawieszenia uprawnienia szkoła wyższa wstrzymuje nabór na specjalizację.
8. Przywrócenie zawieszonego uprawnienia następuje w drodze decyzji ministra właściwego do spraw
zdrowia.
Art. 30c. [Delegacja ustawowa dla ministra] Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze
rozporządzenia:
1) sposób i tryb dokonywania wpisu na listę podmiotów uprawnionych do prowadzenia staży
kierunkowych, z uwzględnieniem trybu powoływania i składu zespołu ekspertów, o którym mowa
w art. 30b ust. 2;
2) wykaz dziedzin mających zastosowanie w ochronie zdrowia, w których można odbywać
specjalizację, z uwzględnieniem stażu pracy niezbędnego do przystąpienia do specjalizacji;
3) sposób opracowania i zakres programu specjalizacji, z uwzględnieniem składu zespołu
ekspertów powołanego do opracowania tego programu, sposobów sprawdzania wiadomości i
umiejętności oraz sposobów oceny organizacji i przebiegu specjalizacji przez osoby
uczestniczące w specjalizacji;
4) sposób i tryb przeprowadzania oraz odbywania specjalizacji, ze szczególnym uwzględnieniem
przeprowadzania postępowania kwalifikacyjnego, obowiązków i praw kierownika specjalizacji,
świadczeń, jakie mogą być przyznane pracownikowi odbywającemu specjalizację, oraz kryteriów i
przypadków zwrotu przyznanych świadczeń;
5) sposób i tryb składania egzaminu państwowego, ze szczególnym uwzględnieniem trybu
powoływania państwowej komisji egzaminacyjnej oraz zakresu zadań komisji;
6) szczegółowe warunki i sposób sprawowania nadzoru nad realizacją specjalizacji, uwzględniając
w szczególności kwalifikacje osób przeprowadzających kontrolę oraz dokumentację przebiegu
kontroli;
7) sposób ustalania opłat, o których mowa w art. 30a ust. 3, uwzględniając w szczególności
kryteria powstawania kosztów.
Art. 30d. [Uznanie uzyskanego za granicą tytułu specjalisty] 1. Minister właściwy do spraw zdrowia
uznaje uzyskany za granicą tytuł specjalisty w dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia za
równoważny z tytułem specjalisty w Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli zostały spełnione następujące
warunki:
1) czas specjalizacji odbytej za granicą nie odbiega od czasu określonego w programie
specjalizacji w danej dziedzinie mającej zastosowanie w ochronie zdrowia realizowanego w
Rzeczypospolitej Polskiej;
2) program specjalizacji w zakresie wymaganej wiedzy teoretycznej oraz umiejętności
praktycznych odpowiada w istotnych elementach programowi specjalizacji w danej dziedzinie
mającej zastosowanie w ochronie zdrowia w Rzeczypospolitej Polskiej.
2. Osoba, która uzyskała za granicą tytuł specjalisty, o którym mowa w ust. 1, występuje do ministra
właściwego do spraw zdrowia z wnioskiem, do którego dołącza, wraz z tłumaczeniem na język polski,
następujące dokumenty:
1) oryginał dokumentu nadania tytułu specjalisty;
2) dokument zawierający dane o miejscu odbycia specjalizacji i czasie jej trwania oraz
zrealizowanym programie;
3) informacje o sposobie i trybie złożenia egzaminu końcowego lub innej formie potwierdzającej
nabytą wiedzę i umiejętności praktyczne;
4) zaświadczenia o miejscu i okresie trwania i rodzaju czynności zawodowych wykonywanych po
uzyskaniu tytułu specjalisty.
3. Minister właściwy do spraw zdrowia uznaje lub odmawia uznania tytułu specjalisty w dziedzinie
mającej zastosowanie w ochronie zdrowia, w drodze decyzji, na podstawie opinii sporządzonej przez
dyrektora Centrum.
4. Opinia, o której mowa w ust. 3, jest sporządzona na podstawie oceny merytorycznej wniosku,
dokonanej przez zespół ekspertów, o którym mowa w art. 30b ust. 2. W wyniku dokonania oceny, zespół
ekspertów może wnioskować o podjęcie jednej z następujących decyzji:
1) uznanie tytułu specjalisty bez żadnych dodatkowych warunków;
2) uznanie tytułu specjalisty po odbyciu stażu adaptacyjnego w jednostce prowadzącej
specjalizację, którego zakres i program określi w indywidualnych przypadkach zespół ekspertów;
3) uznanie tytułu specjalisty po złożeniu egzaminu państwowego w Rzeczypospolitej Polskiej;
4) odmowę uznania tytułu specjalisty uzyskanego za granicą.
5. Obsługę organizacyjną i finansowanie prac zespołu, o których mowa w ust. 4, zapewnia Centrum.
6. Staż adaptacyjny, o którym mowa w ust. 4 pkt 2, jest odbywany w jednostce prowadzącej
specjalizację, na podstawie umowy o odbycie stażu adaptacyjnego zawartej z tą jednostką na warunkach
określonych w umowie.
Rozdział 5. (uchylony).
Rozdział 6. Samorząd diagnostów laboratoryjnych
Art. 34. [Krajowa Izba Diagnostów Laboratoryjnych] 1. Krajową Izbę Diagnostów Laboratoryjnych
tworzą zamieszkali na terenie kraju diagności laboratoryjni.
2. Przynależność diagnostów laboratoryjnych do samorządu jest obowiązkowa.
Art. 35. [Zadania samorządu] Do zadań samorządu należy w szczególności:
1) sprawowanie nadzoru nad należytym wykonywaniem czynności diagnostyki laboratoryjnej;
2) reprezentowanie diagnostów laboratoryjnych oraz ochrona ich interesów zawodowych;
3) działanie na rzecz stałego podnoszenia kwalifikacji zawodowych przez diagnostów
laboratoryjnych;
4) udział w ustalaniu standardów i zasad oceny pracy w diagnostyce laboratoryjnej;
5) integrowanie środowiska diagnostów laboratoryjnych;
6) prowadzenie badań w zakresie ochrony zdrowia.
Art. 36. [Organy samorządu] 1. Organami samorządu są:
1) Krajowy Zjazd Diagnostów Laboratoryjnych;
2) Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych;
3) Komisja Rewizyjna;
4) Wyższy Sąd Dyscyplinarny;
5) Sąd Dyscyplinarny.
2. Członkami organów samorządu mogą być tylko diagności laboratoryjni.
Art. 37. [Kadencja organów samorządu; reelekcja] 1. Kadencja organów samorządu trwa 4 lata,
jednak organy są obowiązane działać do czasu ukonstytuowania się nowo wybranych organów.
2. Tę samą funkcję w organach samorządu można pełnić nie dłużej niż przez 2 następujące po sobie
kadencje.
Art. 38. [Wybory do organów samorządu; czynne i bierne prawo wyborcze] 1. Wybory do organów
samorządu odbywają się w głosowaniu tajnym.
2. Czynne i bierne prawo wyborcze przysługuje wszystkim członkom samorządu, z wyjątkiem osób
ukaranych karą, o której mowa w art. 58 ust. 1 pkt 3.
Art. 39. [Uchwały organów samorządu] 1. Uchwały organów samorządu są podejmowane
większością głosów, w obecności co najmniej połowy członków danego organu.
2. Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych przesyła ministrowi właściwemu do spraw zdrowia uchwały
Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych w terminie nie dłuższym niż 30 dni od dnia ich podjęcia.
3. Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych przesyła ministrowi właściwemu do spraw zdrowia, w
terminie do dnia 31 maja, sprawozdanie z działalności samorządu diagnostów laboratoryjnych za rok
ubiegły.
Art. 40. (uchylony)
Art. 41. [Zaskarżenie sprzecznej z prawem uchwały] 1. Minister właściwy do spraw zdrowia może
zaskarżyć do Sądu Najwyższego sprzeczną z prawem uchwałę organu samorządu w terminie 3 miesięcy
od dnia doręczenia tej uchwały. Sąd Najwyższy utrzymuje zaskarżoną uchwałę w mocy lub ją uchyla.
2. Minister właściwy do spraw zdrowia może zwrócić się do Krajowego Zjazdu Diagnostów
Laboratoryjnych lub Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych o podjęcie uchwały w sprawie należącej
do właściwości samorządu. Uchwała Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych powinna być podjęta w
terminie 3 miesięcy, a uchwała Krajowego Zjazdu Diagnostów Laboratoryjnych na najbliższym Zjezdzie.
Art. 42. [Krajowy Zjazd Diagnostów Laboratoryjnych] Najwyższym organem samorządu jest Krajowy
Zjazd Diagnostów Laboratoryjnych, zwany dalej "Krajowym Zjazdem".
Art. 43. [Podmioty biorące udział w Krajowym Zjezdzie] 1. W Krajowym Zjezdzie biorą udział
delegaci wybrani przez zgromadzenia wojewódzkie diagnostów laboratoryjnych, zwane dalej
"zgromadzeniami wojewódzkimi", oraz z głosem doradczym, niebędący delegatami, członkowie
ustępujących organów samorządu.
2. W zgromadzeniu wojewódzkim uczestniczą diagności laboratoryjni zamieszkali na terenie danego
województwa.
3. Jeżeli liczba diagnostów laboratoryjnych w danym województwie przekracza 300 osób, wyboru
delegatów na Krajowy Zjazd dokonują zebrania rejonowe zgromadzenia wojewódzkiego.
4. W przypadku, o którym mowa w ust. 3, Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych dokonuje podziału
na rejony w danym województwie.
5. Zasady przeprowadzania wyborów delegatów na Krajowy Zjazd oraz liczbę tych delegatów z
poszczególnych województw określa Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych.
6. Krajowy Zjazd zwołuje Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych.
Art. 44. [Zadania Krajowego Zjazdu] Do Krajowego Zjazdu należy:
1) wybór Prezesa Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych, zwanego dalej "Prezesem Krajowej
Rady";
2) wybór Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych, Komisji Rewizyjnej, Sądu Dyscyplinarnego,
Wyższego Sądu Dyscyplinarnego oraz Rzecznika Dyscyplinarnego i jego zastępców;
3) uchwalanie wytycznych działania samorządu i jego organów;
4) określenie zasad przeprowadzania wyborów do organów samorządu, liczby członków tych
organów oraz trybu ich odwoływania, a także zasad podejmowania uchwał przez organy
samorządu;
5) rozpatrywanie i zatwierdzanie sprawozdań Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych, Komisji
Rewizyjnej, Sądu Dyscyplinarnego, Wyższego Sądu Dyscyplinarnego i Rzecznika
Dyscyplinarnego;
6) kodyfikowanie zasad etyki diagnostów laboratoryjnych;
7) ustalanie podstawowych zasad gospodarki finansowej samorządu.
Art. 45. [Nadzwyczajny Krajowy Zjazd] 1. Nadzwyczajny Krajowy Zjazd Diagnostów Laboratoryjnych
zwołuje Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych:
1) z własnej inicjatywy;
2) na wniosek prezydium Krajowej Rady Diagnostów Laboratoryjnych;
3) na wniosek Komisji Rewizyjnej;
4) na wniosek co najmniej 500 diagnostów laboratoryjnych.
2. Nadzwyczajny Krajowy Zjazd Diagnostów Laboratoryjnych powinien być zwołany w terminie 3 miesięcy
od dnia wpływu wniosku o jego zwołanie i obraduje nad sprawami, dla których został zwołany.
Art. 46. [Krajowa Rada Diagnostów Laboratoryjnych] 1. Krajową Radę Diagnostów Laboratoryjnych,
zwaną dalej "Krajową Radą", stanowią Prezes Krajowej Rady i członkowie wybrani przez Krajowy Zjazd.
2. Prezydium Krajowej Rady stanowią Prezes Krajowej Rady i wybrani przez Krajową Radę wiceprezesi,
sekretarz, skarbnik i członkowie.
3. Prezydium Krajowej Rady jest organem wykonawczym Krajowej Rady i zdaje jej sprawę ze swojej
działalności.
4. Prezydium działa w imieniu Krajowej Rady w sprawach określonych jej uchwałą, z wyjątkiem
uchwalania budżetu.
Art. 47. [Zakres działania Krajowej Rady] Do zakresu działania Krajowej Rady należy:
1) reprezentowanie samorządu wobec organów państwowych i samorządowych, sądów,
Narodowego Funduszu Zdrowia, instytucji i organizacji;
2) wykonywanie uchwał Krajowego Zjazdu;
3) udzielanie opinii o projektach aktów prawnych oraz przedstawianie wniosków dotyczących
unormowań prawnych z zakresu ochrony zdrowia;
4) opiniowanie programu studiów wyższych i studiów podyplomowych z zakresu diagnostyki
laboratoryjnej;
5) uchwalanie budżetu Krajowej Rady i zatwierdzanie sprawozdań z jego wykonania oraz
rozpatrywanie wniosków Komisji Rewizyjnej;
6) wybór Prezesa Krajowej Rady oraz Rzecznika Dyscyplinarnego, jeżeli ich mandat wygasł w
okresie pomiędzy Krajowymi Zjazdami;
7) wybór przewodniczącego Zespołu Wizytatorów, jego zastępcy i członków;
8) koordynowanie doskonalenia zawodowego diagnostów laboratoryjnych;
9) uchwalanie regulaminów:
a) działalności samorządu i jego organów,
b) zakresu i zasad działania wizytatorów,
c) (uchylona),
d) prowadzenia listy diagnostów laboratoryjnych, e) prowadzenia ewidencji;
10) ustalanie zasad gospodarki finansowej samorządu;
11) określanie wysokości składki członkowskiej i zasad jej podziału oraz wysokości opłat
związanych z decyzją w sprawie wpisu na listę diagnostów laboratoryjnych oraz opłat
manipulacyjnych;
12) wykonywanie innych zadań określonych w ustawie oraz przepisach odrębnych.
Art. 48. [Zakres działania Komisji Rewizyjnej] Do zakresu działania Komisji Rewizyjnej należy
kontrola działalności finansowej i gospodarczej Krajowej Rady.
Art. 49. [Sąd Dyscyplinarny; odwołanie do Wyższego Sądu Dyscyplinarnego] 1. Sąd Dyscyplinarny
rozpatruje sprawy dyscyplinarne diagnostów laboratoryjnych, wniesione przez Rzecznika
Dyscyplinarnego, oraz sprawuje sądownictwo polubowne.
2. Od orzeczeń Sądu Dyscyplinarnego służy odwołanie do Wyższego Sądu Dyscyplinarnego.
Art. 50. [Wyższy Sąd Dyscyplinarny] Wyższy Sąd Dyscyplinarny:
1) uchwala regulaminy wewnętrzne Sądu Dyscyplinarnego i Wyższego Sądu Dyscyplinarnego;
2) rozpatruje odwołania od orzeczeń Sądu Dyscyplinarnego.
Art. 51. [Rzecznik Dyscyplinarny] Rzecznik Dyscyplinarny przygotowuje postępowanie dyscyplinarne i
wykonuje czynności oskarżyciela przed Sądem Dyscyplinarnym i Wyższym Sądem Dyscyplinarnym.
Art. 52. [Zakaz wypowiedzenia lub rozwiązania umowy o pracę] 1. Pracodawca nie może, bez
zgody Krajowej Rady, wypowiedzieć lub rozwiązać umowy o pracę ani wypowiedzieć warunków pracy i
płacy diagnoście laboratoryjnemu pełniącemu funkcję z wyboru w organach samorządu, w czasie jej
pełnienia oraz w okresie jednego roku po ustaniu kadencji.
2. Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadkach określonych w art. 40, 411 oraz art. 43 pkt 2 Kodeksu
pracy.
Art. 53. [Działalność gospodarcza samorządu] Samorząd może prowadzić działalność gospodarczą.
Art. 54. [Finansowanie działalności samorządu] Działalność samorządu jest finansowana:
1) ze składek członkowskich i opłat związanych z postępowaniem w sprawie wpisu na listę
diagnostów laboratoryjnych;
2) z dochodów z innych zródeł, a w szczególności z dotacji, subwencji, darowizn i spadków;
3) z działalności gospodarczej.
Art. 55. [Egzekucja składek i kosztów postępowania dyscyplinarnego] Nieopłacone w terminie
składki członkowskie i koszty postępowania w przedmiocie odpowiedzialności dyscyplinarnej podlegają
egzekucji w trybie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Rozdział 7. Odpowiedzialność dyscyplinarna
Art. 56. [Odpowiedzialność dyscyplinarna] 1. Diagności laboratoryjni podlegają odpowiedzialności
dyscyplinarnej za zawinione, nienależyte wykonywanie czynności diagnostyki laboratoryjnej oraz za czyny
sprzeczne z zasadami etyki zawodowej lub przepisami dotyczącymi wykonywania czynności diagnostyki
laboratoryjnej.
2. Od odpowiedzialności dyscyplinarnej wyłączone są czyny naruszające przepisy o odpowiedzialności
porządkowej pracowników, określone w Kodeksie pracy.
Art. 57. [Niezależność postępowania dyscyplinarnego] 1. Postępowanie dyscyplinarne o ten sam
czyn toczy się niezależnie od postępowania karnego lub postępowania dyscyplinarnego wszczętego w
jednostce organizacyjnej, w której przepisy szczególne przewidują takie postępowanie. Postępowanie
dyscyplinarne może być jednak zawieszone do czasu ukończenia postępowania karnego.
2. Postępowania dyscyplinarnego nie wszczyna się, a wszczęte umarza, jeżeli zaszła okoliczność, która
według Kodeksu postępowania karnego wyłącza ściganie.
Art. 58. [Kary dyscyplinarne] 1. Karami dyscyplinarnymi są:
1) upomnienie;
2) nagana;
3) zawieszenie prawa wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego na okres od 12 miesięcy do
5 lat;
4) pozbawienie prawa wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego.
2. W przypadku prawomocnego ukarania karą, o której mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, stosunek pracy diagnosty
laboratoryjnego wygasa z mocy prawa. Wygaśnięcie to pociąga za sobą skutki, jakie przepisy prawa
wiążą z rozwiązaniem umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika.
3. Kara pozbawienia prawa wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego oznacza skreślenie z listy
diagnostów laboratoryjnych.
4. Od orzeczenia dyscyplinarnego, wydanego przez Wyższy Sąd Dyscyplinarny, orzekającego karę, o
której mowa w ust. 1 pkt 3 i 4, obwinionemu przysługuje odwołanie do właściwego ze względu na miejsce
zamieszkania obwinionego sądu apelacyjnego - sądu pracy i ubezpieczeń społecznych w terminie 14 dni
od dnia doręczenia orzeczenia wraz z uzasadnieniem.
5. Do rozpoznania odwołania stosuje się przepisy Kodeksu postępowania cywilnego o apelacji. Od
orzeczeń sądu apelacyjnego kasacja nie przysługuje.
Art. 59. [Tymczasowe zawieszenie w czynnościach zawodowych] 1. Diagnosta laboratoryjny, wobec
którego Sąd Dyscyplinarny orzekł w pierwszej instancji karę, o której mowa w art. 58 ust. 1 pkt 3 i 4, może
być tymczasowo zawieszony w czynnościach zawodowych. Postanowienie o tymczasowym zawieszeniu
w czynnościach zawodowych wydaje Sąd Dyscyplinarny z urzędu lub na wniosek Rzecznika
Dyscyplinarnego.
2. Postanowienie Sądu Dyscyplinarnego o tymczasowym zawieszeniu w czynnościach zawodowych jest
natychmiast wykonalne. Jeżeli okres tymczasowego zawieszenia w czynnościach zawodowych trwa
dłużej niż 3 miesiące, Wyższy Sąd Dyscyplinarny bada z urzędu zasadność zawieszenia i wydaje
postanowienie w sprawie.
3. Za okres tymczasowego zawieszenia w czynnościach zawodowych diagnosta laboratoryjny zachowuje
prawo do dotychczasowego wynagrodzenia oraz do innych świadczeń ze stosunku pracy. Pracodawca
może w tym czasie powierzyć diagnoście laboratoryjnemu wykonywanie innej pracy.
Art. 60. [Sądy właściwe do orzekania w sprawach dyscyplinarnych] 1. Do orzekania w sprawach
dyscyplinarnych powołane są następujące sądy:
1) Sąd Dyscyplinarny orzekający w sprawach, o których mowa w art. 49 ust. 1 i art. 59 ust. 1;
2) Wyższy Sąd Dyscyplinarny orzekający w sprawach, o których mowa w art. 50 pkt 2 i art. 59 ust.
2;
3) właściwy sąd apelacyjny - sąd pracy i ubezpieczeń społecznych.
2. Członkowie Sądu Dyscyplinarnego i Wyższego Sądu Dyscyplinarnego orzekają na podstawie swojego
przekonania opartego na swobodnej ocenie całokształtu dowodów z uwzględnieniem okoliczności
przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść obwinionego.
Art. 61. [Oskarżyciel w postępowaniu dyscyplinarnym] Oskarżycielem w postępowaniu
dyscyplinarnym przed Sądem Dyscyplinarnym i Wyższym Sądem Dyscyplinarnym jest Rzecznik
Dyscyplinarny. Postępowanie dyscyplinarne wszczyna się na wniosek Rzecznika Dyscyplinarnego.
Art. 62. [Zakaz wszczynania postępowania dyscyplinarnego] 1. Nie można wszcząć postępowania
dyscyplinarnego:
1) jeżeli od chwili popełnienia przewinienia upłynęły 3 lata;
2) po upływie 6 miesięcy od powzięcia wiadomości przez Rzecznika Dyscyplinarnego o
popełnieniu przewinienia.
2. Jeżeli jednak czyn zawiera znamiona przestępstwa, przedawnienie dyscyplinarne nie następuje
wcześniej niż przedawnienie przewidziane w przepisach karnych.
3. Przedawnienie dyscyplinarne przerywa każda czynność Rzecznika Dyscyplinarnego w sprawie.
Art. 63. [Obrońca] Obwiniony diagnosta laboratoryjny może ustanowić obrońcę spośród osób
posiadających pełną zdolność do czynności prawnych.
Art. 64. [Skutek śmierci obwinionego] W razie śmierci obwinionego diagnosty laboratoryjnego przed
ukończeniem postępowania dyscyplinarnego toczy się ono nadal, jeżeli tego zażąda małżonek
obwinionego, jego krewny w linii prostej, brat lub siostra w terminie 2 miesięcy od dnia zgonu
obwinionego.
Art. 65. [Roszczenie o odszkodowanie; wygaśnięcie roszczenia] 1. W przypadku uniewinnienia lub
umorzenia postępowania w wyniku kasacji lub wznowienia postępowania, diagnoście laboratoryjnemu
przysługuje roszczenie w stosunku do Krajowej Izby Diagnostów Laboratoryjnych za szkodę pozostającą
w związku przyczynowym z prowadzonym postępowaniem lub wydanym orzeczeniem.
2. Roszczenie o odszkodowanie wygasa w razie niezgłoszenia wniosku w terminie 12 miesięcy od daty
uprawomocnienia się orzeczenia, o którym mowa w ust. 1.
3. W sprawach roszczeń o odszkodowanie orzeka sąd powszechny.
Art. 66. [Publikacja orzeczenia] Na wniosek diagnosty laboratoryjnego orzeczenie o uniewinnieniu lub
umorzeniu postępowania w jego sprawie, z zakresu odpowiedzialności dyscyplinarnej, podlega
opublikowaniu w organie prasowym samorządu.
Art. 67. [Rejestr Ukaranych] 1. Krajowa Rada prowadzi Rejestr Ukaranych Diagnostów
Laboratoryjnych, zwany dalej "Rejestrem Ukaranych".
2. Usunięcie wzmianki o orzeczeniu dyscyplinarnym z Rejestru Ukaranych następuje z urzędu po upływie:
1) 3 lat od uprawomocnienia się orzeczenia dyscyplinarnego orzekającego karę upomnienia lub
nagany;
2) 5 lat od upływu okresu zawieszenia prawa do wykonywania zawodu diagnosty laboratoryjnego.
3. Nie usuwa się wzmianki o karze pozbawienia prawa do wykonywania zawodu diagnosty
laboratoryjnego.
Art. 68. (uchylony)
Art. 69. [Sąd polubowny] 1. Sąd Dyscyplinarny w sporach dotyczących wykonywania zawodu
diagnosty laboratoryjnego, za pisemną zgodą stron, może rozpatrywać jako sąd polubowny spory między
diagnostami laboratoryjnymi oraz między diagnostami laboratoryjnymi i innymi pracownikami ochrony
zdrowia lub innymi osobami i instytucjami ochrony zdrowia, jeżeli spory te dotyczą wykonywania zawodu
diagnosty laboratoryjnego.
2. W przypadkach, o których mowa w ust. 1, Sąd Dyscyplinarny stosuje odpowiednio przepisy Kodeksu
postępowania cywilnego.
Art. 70. [Zasady i tryb postępowania dyscyplinarnego] Minister właściwy do spraw zdrowia, w
porozumieniu z Ministrem Sprawiedliwości, po zasięgnięciu opinii Krajowej Rady Diagnostów
Laboratoryjnych, określa, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady i tryb postępowania
dyscyplinarnego w stosunku do diagnostów laboratoryjnych ze szczególnym uwzględnieniem składu,
trybu powoływania i właściwości sądów dyscyplinarnych, trybu postępowania wyjaśniającego,
postępowania dyscyplinarnego w pierwszej instancji oraz postępowania odwoławczego, a także zasad
wykonania orzeczeń oraz obciążenia kosztami postępowania.
Rozdział 8. Odpowiedzialność karna
Art. 71. [Wykonywanie czynności bez uprawnień] 1. Kto bez uprawnień wykonuje czynności
diagnostyki laboratoryjnej w laboratorium,
podlega karze grzywny.
2. Jeżeli sprawca czynu, o którym mowa w ust. 1, działa w celu osiągnięcia korzyści majątkowej albo
wprowadza w błąd co do posiadania takiego uprawnienia,
podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.
3. Postępowanie w sprawach, o których mowa w ust. 1, toczy się według przepisów Kodeksu
postępowania w sprawach o wykroczenia.
Rozdział 9. Zmiana w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 72. 19 (pominięty)
Art. 73. [Uzyskanie statusu diagnosty laboratoryjnego] 1. Osoby, które w dniu wejścia w życie
ustawy spełniają łącznie następujące warunki:
1) ukończyły studia wyższe,
2) spełniają wymogi, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2-620 ,
3) udzielają lub udzielały świadczeń zdrowotnych związanych z badaniem diagnostycznym, w tym
z analityką medyczną, w rozumieniu ustawy o zakładach opieki zdrowotnej,
4) wykonują lub wykonywały świadczenia zdrowotne, o których mowa w pkt 3, w wyodrębnionych
organizacyjnie jednostkach utworzonych i utrzymywanych w celu udzielania świadczeń
zdrowotnych i promocji zdrowia
- stają się diagnostami laboratoryjnymi w rozumieniu tej ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2.
2. Jeżeli osoba ubiegająca się o wpis na listę diagnostów laboratoryjnych w trybie, o którym mowa w ust.
1, w dniu wejścia w życie ustawy, nie wykonywała świadczeń zdrowotnych, o których mowa w ust. 1 pkt 3,
od ponad 2 lat, licząc od dnia wejścia w życie ustawy, osoba ta musi udokumentować, że wykonywała te
świadczenia nieprzerwanie przez okres 5 lat i nie nabyła uprawnień emerytalnych.
Art. 74. 19 (pominięty)
919
Zamieszczony w obwieszczeniu.
020
Obecnie art. 7 obowiązuje w brzmieniu ustawy z dnia 20.04.2004 r. (Dz.U. Nr 96, poz. 959), która wchodzi w życie 1.05.2004 r.
919
Zamieszczony w obwieszczeniu.
Art. 75. [Brak możliwości ubiegania się o wpis na listę] Osoby, które w dniu wejścia w życie ustawy
są obwinione o popełnienie wykroczenia zawodowego w rozumieniu dotychczasowych przepisów, a
postępowanie w zakresie odpowiedzialności zawodowej w tej sprawie nie zostało zakończone, nie mogą
ubiegać się o wpis na listę diagnostów laboratoryjnych do czasu prawomocnego rozstrzygnięcia w tej
sprawie.
Art. 76. [Tryb rozpoznania wykroczeń zawodowych] Czyny diagnostów laboratoryjnych popełnione
przed wejściem w życie ustawy, które stanowią wykroczenie zawodowe, a postępowanie w zakresie
odpowiedzialności zawodowej w tej sprawie, do dnia wejścia w życie ustawy, nie zostało wszczęte,
podlegają rozpoznaniu w trybie postępowania dyscyplinarnego, o którym mowa w ustawie.
Art. 77 79. 19 (pominięty)
Art. 80. [Wyłączenie stosowania przepisów] Przepisów ustawy z dnia 18 lipca 1950 r. o
odpowiedzialności zawodowej fachowych pracowników służby zdrowia (Dz.U. Nr 36, poz. 332, z 1989 r.
Nr 30, poz. 158 oraz z 1991 r. Nr 41, poz. 178 i 179) nie stosuje się do osób wpisanych na listę
diagnostów laboratoryjnych.
Art. 81. [Wejście w życie] Ustawa wchodzi w życie po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia21 .
919
Zamieszczony w obwieszczeniu.
121
Ogłoszono dnia 18.09.2001 r.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Ustawa o medycznej diagnostyce laboratoryjnejdiagnostyka laboratoryjna w okresie niemowlęcym i dziecięc…Diagnostyka laboratoryjna w toku modernizacjiĆwiczenie nr 8 Diagnostyka laboratoryjna zawału sercaDiagnostyka laboratoryjna Wykład MoczowyDiagnostyka laboratoryjna Wykład Skazy krwotoczneDiagnostyka laboratoryjna przewodnikAOSzał nr 2 cz 1 diagnostyka laboratoryjna 28 08diagnostyka laboratoryjna giełda 19 06 2008Gorączka Q epidemiologia, diagnostyka laboratoryjna, zasady postępowaniaDiagnostyka laboratoryjna Wykład Cukrzycawięcej podobnych podstron