Komunikowanie ma miejsce wtedy, gdy jeden umysł działając na swoje otoczenie wpływa na inny
umysł i to tak, że w tym drugim umyśle pojawi się takie samo doznanie jak w umyśle pierwszym,
częściowo przez to pierwsze doznanie spowodowane
(1928 r., J.A. Richards, angielski krytyk literacki)
(wyobrażenie) (myśl własna wyobrażenia)
NADAWCA PRZEKAZ ODBIORCA
KOMUNIKACJA DWUSTRONNA, SYMETRYCZNA, DIALOG
1. UMYSA
Intrakomunikacja DEKODOWANIE
2. KODOWANIE
3. DZIAAANIE (to co słyszymy) DZIAAANIE
KOMUNIKACJA INTERPERSONALNA
Przez komunikowanie rozumie się w socjologii i psychologii społecznej proces przekazywania z
centrum, określonego zródła, treści zawartych w symbolicznej postaci, skierowanych do odbiorców
posiadających zdolności do ich przyjęcia
(wg A. Kłosowskiej)
Komunikacja społeczna jest to proces wytwarzania, przekształcania i przekazywania informacji
pomiędzy jednostkami, grupami i organizacjami społecznymi.
Celem komunikacji jest stałe i dynamiczne kształtowanie, modyfikacja bądz zmiana wiedzy, postaw i
zachowań, w kierunku zgodnym z wartościami i interesami oddziałujących na siebie podmiotów.
(wg B. Sobkowiak)
KOMUNIKOWANIE:
Według nauk filozoficznych komunikowanie to dzielenie się pewnym oglądem rzeczywistości i
określonym rozumieniem świata oraz partycypacją w tym oglądzie i rozumowaniem.
Według nauk psychologicznych komunikowanie to porozumiewanie się ludzi, którzy wchodzą ze
sobą w bezpośredni kontakt poprzez rozmowę.
Według nauk socjologii komunikowanie to proces oddziaływania na publiczność za pomocą mass
mediów, w których urzeczywistnia się przekaz - odbiór treści.
Według nauk teologicznych komunikowanie jest takim przekazem osoby, który prowadzi do
wspólnoty osób.
Według słownika wyrazów obcych komunikowanie to podawanie coś do wiadomości, przekazywanie
jakiejś informacji, zawiadamianie o czymś; łączenie się, bycie połączonym.
SIEDEM TRADYCJI W DZIEDZINIE TEORII KOMUNIKACJI WG ROBERTA CRAIGA
1. SOCJOPSYCHOLOGICZNA komunikacja jako wpływ interpersonalny kto mówi?, co? ,
komu? , z jakim skutkiem? (Carl Norland?)
2. CYBERNETYCZNA komunikacja jest przepływem informacji, komunikat to przetwarzanie
informacji, zaś informacja odnosi się do redukcji niepewności (Norbert Wiener, Claude
Schannon)
3. RETORYCZNA komunikacja jako kunsztowne przemówienie publiczne (Arystoteles)
4. SEMIOTYCZNA komunikacja jako proces dzielenia się znaczeniem poprzez znaki (J.A.
Richards)
5. SOCJOKULTUROWA komunikacja jako tworzenie i odgrywanie rzeczywistości społecznej (E.
Sapir, B.A. Whorf)
6. KRYTYCZNA komunikacja jako refleksyjne wyzwanie, rzucenie niesprawiedliwemu
dyskrusowi (M. Horkheimer, T. Adorno, H. Morcus)
7. FENOMENOLOGICZNA komunikacja jako doświadczenie siebie i innych poprzez dialog (C.
Rogers)
DWA PODEJŚCIA DO KOMUNIKACJI:
1. OBIEKTYWNE oparte na badaniach, eksperymentach, doświadczeniach, obserwacjach.
Osoby zajmujące się komunikacją w podejściu obiektywnym to eksperymentatorzy:
Psychologii;
Socjologii;
Ekonomii;
Zarządzania;
Organizacji;
Fizyki
Komunikologia obiektywna jest nauką behawioralną zajmującą się ustaleniem odpowiedzi jak
komunikaty przekazywane w mass mediach wpływają na ludzkie myśli, wartości, uczucia, stanowiska,
postawy, zachowania.
2. INTERPRETACYJNE oparte na analizach tekstu, badaniach etnograficznych. Osoby
zajmujące się komunikacją w podejściu interpretacyjnym to głównie krytycy zajmujący
się analizą tekstów. Sami określają siebie jako:
Humaniści;
Hermenauci;
Postsruktualiści;
Fenomenolodzy;
Badacze kultury;
Teoretycy działań społecznych.
Komunikacja interpretacyjna jest nauką humanistyczną, zajmuje się interpretacją tekstów, retoryką.
PIĆ AKSJOMATÓW KOMUNIKOWANIA SI:
1. NIEUCHRONNOŚĆ KOMUNIKOWANIA SI każdy musi się komunikować.
2. METAKOMUNIKOWANIE = ZAWARTOŚĆ + RELACJE każde komunikowanie ma treść
werbalną i niewerbalną oraz aspekt relacji, które występują równocześnie i tworzą meta
komunikowanie.
3. PROCES KOMUNIKACJI PODZIELONY NA SEKFENCJE, które są oddzielone i występują w
określonej kolejności, należy je jednak rozpatrywać jako całość, a nie jako odizolowane
elementy.
4. KOMUNIKATY CYFROWE (werbalne) i ANALOGICZNA (niewerbalne) kodowanie cyfrowe
jest arbitralne i dokonuje się za pomocą dzwięków, słów, zdań. Kodowanie analogiczne jest
niearbitralne, dyskretne i odnosi się najczęściej do znaków niewerbalnych.
5. KOMUNIKOWANIE SYMETRYCZNE i NIESYMETRYCZNE komunikowanie jest symetryczne
kiedy strony uczestników procesu są równorzędne/partnerskie. Komunikowanie jest
niesymetryczne (komplementarne), kiedy relacje między nimi są nierówne i występuje
stosunek podrzędności.
NADAWCA ODBIORCA
Dorosły dorosły
Dziecko dziecko
Rodzic rodzic
yródła konfliktu
CECHY PROCESU KOMUNIKACJI:
1. Komunikacja jest specyficznym procesem społecznym, ponieważ odnosi się przynajmniej do
dwóch jednostek i przebiega zawsze w środowisku społecznym.
2. Komunikacja zachodzi w określonym kontekście społecznym, determinowanym przez liczbę
i charakter uczestników procesu. Może to być kontekst interpersonalny, grupowy, intuicyjny,
publiczny, masowy lub międzykulturowy.
3. Komunikacja jest to proces kreatywny polegający na budowaniu nowych pojęć i
przyswajaniu wiedzy w otaczającym świecie.
4. Komunikacja ma charakter dynamiczny, bo polega na przyjmowaniu, rozumieniu i
interpretowaniu informacji.
5. Komunikacja jest to proces ciągły trwa bowiem od narodzenia do śmierci.
6. Komunikacja jest procesem symbolicznym, bo posługuje się symbolami i znakami.
Wspólnota semiotyczna czyli operowanie tymi samymi znakami i symbolami uczestników
procesu jest niezbędnym warunkiem osiągnięcia porozumienia.
7. Komunikacja jest to proces interakcyjny, to znaczy, że między uczestnikami wytwarzają się
określone stosunki, które mogą mieć charakter partnerski (komunikowanie się symetryczne)
lub opierać się na stosunku dominacji i podporządkowania (komunikowanie niesymetryczna
lub komplementarne). Charakter interakcji decyduje o tym, czy jest to komunikowanie
formalne czy nieformalne.
8. Komunikowanie jest celowe i świadome, ponieważ działaniem każdego uczestnika procesu
kierują określone motywy i chęć osiągnięcia wyznaczonego sobie celu.
9. Komunikowanie jest nieuchronne & nikt nie może się nie komunikować& , ludzie zawsze i
wszędzie będą się ze sobą komunikować.
10. Komunikowanie się jest procesem złożonym jest wieloelementowe i wielofazowe. Może
mieć charakter dwustronny lub jednostronny, werbalny lub niewerbalny, pośredni lub
bezpośredni.
11. Komunikowanie się jest nieodwracalne.
KOMUNIKAT/PRZEKAZ KOMUNIKACYJNY to kompleksowa struktura, na którą składają się znaki,
znaczenia, symbole, kodowanie i dekodowanie, forma i organizacja.
REDUNDANCJA zoptymalizowana wartość przekazu.
FORMY KOMUNIKACJI:
1. KOMUNIAKCJA BEZPOŚREDNIA I OSOBISTA nie ma dystansu czasowego i przestrzennego
pomiędzy nadawcą i odbiorcą; np. rozmowa w cztery oczy
2. KOMUNIAKCJA BEZPOŚREDNIA I NIEOSOBISTA istnieje dystans przestrzenny pomiędzy
nadawcą i odbiorcą; np. przekaz radiowy, wideokonferencja
3. KOMUNIKACJA POŚREDNIA nadawca i odbiorca nie znajdują się w tym samym czasie i
przestrzeni; np. listy, broszura etc
4. KOMUNIKACJA DWUSTRONNA nadawca informacji przekazuję ją do ostatecznego
odbiorcy dwu-stopniowo najpierw drogą komunikacji masowej do pośrednika, a następnie
drogą komunikacji osobistej pośrednicy przekazują odbiorcy.
PRZEKAZ (wiarygodność)
TREŚĆ FORMA
INFORMACJA PERSFAZJA WERBALNA NIEWERBALNA
ELEMENTY WPAYWAJCE NA WARTOŚĆ KOMUNIKACYJN W KOMUNIKOWANIU SI
(wg treści przekazu):
1. INFORMACYJNYM:
Nadawca ma na celu wyłącznie przekazanie informacji i wyjaśnień
Nie jest jego intencją wpływanie na postawy i zadowolenie odbiorców
Formy komunikowania się informacyjnego:
o Opis (np. przedmiotu)
o Narracja rozbudowany, całościowy opis wydarzenia uwzględniający
jego przebieg, zródło, chronologię.
o Definiowanie wyjaśnienie i klasyfikacja pojęć etymologii, znaczeń
o Demonstracja przekaz werbalny + informacje
2. PERSFAZYJNYM:
Nadawca usiłuje nakłonić odbiorcę do zaakceptowania i przyjęcia przekonań, postaw
i zachowań zgodnych z intencją nadawcy
Jest to proces dwukierunkowy i symetryczny
Wykorzystywana jest komunikacja werbalna i niewerbalna
Perswazja ma charakter przekonywania (jest to dwustronna, dobrowolna transakcja),
nakłaniania (pozytywna, negatywna), pobudzający.
ELEMENTY WPAYWAJCE NA WARTOŚĆ KOMUNIKACYJN W KOMUNIKOWANIU SI
(wg formy przekazu):
1. WERBALNYM:
Podstawowym środkiem komunikowania się jest język
Przejawia się w formie ustnej i pisemnej
Zdeterminowane czynnikami kulturowymi i demograficznymi. Np. w kulturach
wschodnich naznaczone jest wieloznacznością; w kulturach zachodu dominuje
jednoznaczność wypowiedzi
Rdzeniem komunikacji werbalnej jest komunikacja mówiona odpowiadająca
zasadom:
o Należy używać słów jednoznacznych
o Należy stosować język niewykluczający i pełen
o Należy poszerzać i ubogacać swoje słownictwo
o Otaczającą rzeczywistość, zmieniającą się starać się określać jednoznacznie i
zrozumiale dla odbiorcy
2. NIEWERBALNYM:
Jest to język ciała lub mowa gestów
Dziedziny zachowań niewerbalnych:
1) Kinetyka (mimika twarzy, gestów, typów spojrzenia)
2) Parajęzyk (woklaika, barwa głosu, tempo mowy, pauzy, milczenie, drżenie)
3) Okulestyka (oczy, spojrzenie, mruganie)
4) Autoprezentacja (budowa ciała, postawa fizyczna, sylwetka, makijaż)
5) Proksemika (dystans intymy 10-15 cm, indywidualny 45 120 cm, społeczny
120 560 cm, publiczny 560 750 cm)
6) Haptyka (dotyk)
7) Chronemika (oczekiwanie, spóznienie, punktualność)
8) Elementy otoczenia (oświetlenie, kolor, wyposażenie pomieszczenia)
3/33 ( 3 pozytywne opinie public relasion -> 33 negatywne społeczeństwa
8/22 (8 opinii zadowolonego klienta, 22 niezadowolonego)
110-130 słów/minutę, aby słuchacz osiągnął 4 poziom słuchania-najbardziej optymalny
CZYNNIKI WARUNKUJCE SPRAWNE KOMUNIKOWANIE:
1. Sposób przekazywania informacji:
a. Ustny:
Rozmowa w cztery oczy ( dialog)
Rozmowa w grupie (odprawy, team grupa)
Rozmowa między grupami ( zebrania, konferencje)
Rozmowa podczas szkolenia
Rozmowa przez telefon
Wideokonferencja
Spotkania członków kół wysokiej jakości
b. Pisemny list, ulotka etc
c. Wizualny rysunki, tabele etc
2. Czynniki psychologiczne:
Sytuacje
Motyw pracowników
3. Czynniki sytuacyjne:
Rodzaj struktury (droga informacji, struktura władzy, specjalizacja zadań, posiadanie
informacji na własność)
Pozycja jaką zajmuje pracownik w strukturze organizacyjnej
Kultura organizacyjna (całokształt założeń, wartość norm, wzorców, zachowań
członków organizacji)
PIRAMIDA Mc QUAILA POZIOMY KOMUNIKOWANIA SI W SPOAECZECSTWIE:
Komunikowanie
masowe
Komunikowanie
organizacyjne/instytucjonalne
(np. komunikowanie polityczne,
komunikowanie w przedsiębiorstwie)
Komunikowanie między grupami ( np. społeczeństwo lokalne)
Komunikowanie grupowe (np. rodzina, grupa rówieśnicza)
Komunikowanie interpersonalne (np. między dwiema jednostkami)
Komunikowanie itrapersonalne (np. komunikowanie człowieka z własnym organizmem)
Komunikacja itrapersonalna odbieranie i reakcje centralnego ośrodka nerwowego na bodzce
płynące z organizmu (np. głód, ból). Proces biologiczny i psychologiczny a nie społeczny.
Komunikacja interpersonalna - minimum dwie osoby.
To co jest pewne to to, że jutro jest niepewne Decker
Komunikowanie publiczne. Komunikowanie formalne zachodzące w określonej przestrzeni
komunikacyjnej (informacja), mające na celu przekazywanie i wymianę informacji o publicznym
zastosowaniu i podtrzymywaniu więzi społecznych przez odpowiedzialne za ten proces instytucje
publiczne.
STRATEGIE RETORYCZNEJ SPRAWNOŚCI:
REFERATOWE
MONOLOG/EXPOSE DIALOG KRÓTKIE PRZEMÓWIENIA
WYSTPIENIA
PERORA: DYSKRUS: DYSKUSJA: DYSPUTA: POLEMIKA:
- konkludować, - rozmowa, - badanie, - badanie - wojenny,
mówić na końcu; dyskusja biegnąca wyjaśnienie; spieranie się; wojowniczy
- uroczysta z różne strony; - wymiana zdań - słowna spór;
przemowa z - przemówienie na jakiś temat; wymiana - kontrowersja
ostentacyjnym oparte na - wspólne poglądów; w słowie
przypomnieniem; spójności rozstrzygnięcie - polemika,
- określenie dla logicznej sprawy spór
nudnego erystyczny
przemówienia
POP Prawda (i) Otwartość (i) Partnerstwo
RODZAJE DIALOGU:
1. Przedmiot dialogu:
dialogi doktrynalne (treści światopoglądowe)
dialogi praktyczne
2. sposób prowadzenia dialogu:
dialog publiczny
dialog symulacyjny
3. racja partnera:
dialog oficjalny
dialog spontaniczny
4. złożoność rzeczywistości dialogu:
dialog potencjalny
dialog wirtualny
dialog introspekulacyjny
dialog strukturalny
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Fainase (5) 24 04 2010E Pawlowski wyklad ME EZ 2010 w03 04KPC Wykład (24) 23 04 2013Cwiczenia 24 04 # 04tokarka 24,04,12Wyklad 24wprowadzenie do pedagogiki ćw 24 10 201012 04 2010 płockie24 04 10 AWYKŁAD 24 enzymopatie, genetyczne uwarunkowania chorób metabolicznych2 wyklad 03 04 2008wykład 1 24 10 2009BÓLE GŁOWY, WYKŁAD 4, 24 01 2014Komunikacja interpersonalna wykład 8 11 2012Eksperci wojna w Iraku była bezprawna (24 01 2010)(2)więcej podobnych podstron