Główne cechy użytkowe
+ ZALETY
Poręczne manewrowanie i wyposażenie
Sportowa sylwetka o opływowych kształtach
Bardzo dynamiczny napęd
Bogate wyposażenie seryjne
Wygodne fotele
Dobra jakość wykonania
Doskonałe trzymanie się drogi
- WADY
Niezbyt obszerne wnętrze
Mało komfortowe resorowanie
Niezbyt sztywna karoseria
Głośne silniki
Stare modele z lat 1983-87 wrażliwe na korozję
Stosunkowo drogie części zamienne
Wysoka cena zakupu
Opinie fachowców
Honda Civic to samochód o sportowym zacięciu. Właśnie wśród takich użytkowników lubiących szybką i energiczną jazdę cieszy się on największym powodzeniem. Ponadto Honda Civic od wielu już lat znajduje się w czołówce samochodów trwałych, niezawodnych i bogato wyposażonych. Również na światowym rynku jest on najbardziej popularnym modelem Hondy. Znawcy rynku samochodów używanych są na ogół zgodni: nie należy się specjalnie bać kupna i użytkowania Hondy Civic nawet po dużym przebiegu. Obowiązuje przy tym stara zasada, że zawsze trzeba się starać o kupno samochodu z jak najnowszej generacji. Trzeba tu bowiem liczyć się z dostępnością części zamiennych na naszym rynku i ich cenami. Niegdyś starsze samochody Hondy nie były tak popularne na naszym rynku jak obecne. To w pewnym sensie rzutuje również na rynek części zamiennych.
Innym motywem kupna nowszego modelu jest po prostu ich wyższa jakość. Bardzo stare auta były stosunkowo podatne na działanie rdzy. W samochodach 10-letnich, według badań niemieckich, aż w 37,9 proc. stwierdzano korozję części nośnych. Dla porównania - w trzyletnich autach tej marki nie stwierdzano w ogóle korozji. Warto również wziąć pod uwagę fakt, że w naszych warunkach jest to raczej auto dla indywidualistów lubiących sportową jazdę i niezbyt liczących się z kosztami .
W opiniach fachowców można spotkać generalną uwagę, że przed kupnem bardzo starego egzemplarza Hondy trzeba podać go starannym oględzinom. Nierzadkie bywały przypadki nadmiernego zużycia paska zębatego, porysowania przedniej szyby, nadmierne zużycie tarcz hamulcowych, defekty sprzęgła itp. Ogniska rdzy pojawiały się też na powierzchni i krawędziach tylnej klapy. Natomiast spośród innych, częściej występujących usterek można wymienić:
nadmierne zużycie półosi napędowych
nieszczelne osłony gumowe na przegubach półosi
jednostronne działanie hamulca ręcznego
defekty w zawieszeniu kół
korozja układu wydechowego
kłopoty z zapłonem
nadmierne nagrzewanie tarcz hamulcowych (przyczyna: zbyt mała ich średnica)
usterki dwuprzelotowego gaźnika
słaba wentylacja wnętrza pojazdu
zbyt miękkie uszczelki szyb
skrzypienia w układzie hamulcowym w wersji 1,4 5D
"głośne" tuleje metalowo-gumowe w zawieszeniu
kłopoty z instalacją elektryczną w starszych samochodach z przed 1991 r.
Niczego nie ujmując temu samochodowi o sportowych aspiracjach, trzeba się jednak liczyć z faktycznym kompromisem konstrukcyjnym. Jak wiadomo, auta o sportowym zacięciu, maja zwykle bardziej twarde zawieszenie. Przy jednoczesnym niezbyt dużym prześwicie pomiędzy podwoziem a jezdnią, trzeba się liczyć z ewentualnymi kłopotami poruszania się po naszych źle utrzymanych drogach o nienajlepszej nawierzchni. Jednak zawieszenie tego auta ma opinię trwałego chociaż niezbyt miękkiego. Oczywiście, nie dotyczy to samochodów naprawianych niefachowo po różnych stłuczkach i kolizjach. Takich aut trzeba raczej unikać.
Z badań testowych Hondy Civic 1,5 LSi przeprowadzonych przez niemiecki ADAC w1993 roku, wynika, że najniższą ocenę przyznano bagażnikowi (4 pkt.) Dosyć nisko też "wyceniono" komfort jazdy (3,1 pkt.),. Natomiast najwyższe noty w granicach 2 pkt. zebrały: obsługa i widoczność, nadwozie oraz ogrzewanie i wentylacja. Do wad zaliczono też niedogodności przy wsiadaniu, zwłaszcza dla pasażerów zajmujących miejsca z tyłu oraz umieszczone zbyt nisko zagłówki. Wśród zalet wyróżniono znakomite wykończenie auta. Testowany samochód zużywał średnio 9,7 l paliwa na 100 km. Nieco inaczej kształtowały się oceny testowanego auta Honda Cyvic 1,4i w 1997 roku. Tu najwyższą notę przyznano w zakresie ochrony środowiska naturalnego (2 pkt.). Najniższą ocenę ponownie otrzymał bagażnik (3,9 pkt.), ale temu nie należy się raczej dziwić. Wszystkie popularne samochody o charakterze sportowym na ogół mają bardzo małe i niezbyt wygodne bagażniki. W tym teście korzystniej kształtowało się zużycie paliwa (7,2 l/100 km). Dodajmy, że istnieje dosyć duży wybór wśród tych samochodów zarówno pod względem wersji nadwoziowych, jak i silnikowych.
Opinie użytkowników
W ankietowych niemieckich badaniach nawet starsze model Hondy Civic spotykały się z uznaniem ze strony użytkowników. Aż 80 proc. z nich wyrażało zadowolenie z użytkowanego samochodu. Równie wielu z nich zamierzało ewentualnie kupić taki samochód ponownie. (78 proc.). Najwięcej zastrzeżeń zgłaszano pod adresem hamulców (17 proc.) Do jakości wykonania miało zastrzeżenia 12 proc. ankietowanych, a na korozję narzekało 10 proc. z nich. Tylko znikoma liczba skarżyła się na kłopoty: z rozruchem silnika (6 proc.), przekładnią (4 proc.) i sam silnik (3 proc.). Z naszych porównań wynika, że te wyniki kształtują się korzystniej niż w przypadku innych samochodów.
Z innych badań wynika, że w samochodach po przebiegu 100-120 tys. km, oprócz zauważalnej rdzy, kwestionowano ciężko pracujący układ kierowniczy bez wspomagania, defekty sprzęgła itp. Na ogół nie czyniono natomiast zarzutów pod adresem trwałości i niezawodności innych podzespołów konstrukcyjnych. Zdaniem użytkowników średnie zużycie paliwa wynosiło od 8 do 10 l/100 km.
Wnioski końcowe
Honda Civic to niewątpliwie trwały i niezawodny samochód, który latami może dobrze służyć swym właścicielom. Trzeba wszakże pamiętać, że jest to auto dość specyficzne. Bez większych obaw można kupować niezbyt stare egzemplarze. Przy prawidłowej eksploatacji przebiegi 100 tys. km uzyskują one bez większych napraw i problemów. Z drugiej jednak strony ze względu na swe zalety i dobrą renomę, nie są to samochody tanie. Z tego względu przy ich wyborze częściej niż zwykle trzeba korzystać z rozwiązań kompromisowych. Czasami płaci się przecież również za prestiż lub nadążanie za panującą modą. O Hondach nieraz mówi się, że są to samochody rodzinne, ale ze sportowymi ambicjami. Czy rzeczywiście samochód ten, w którym w miarę wygodnie może podróżować cztery osoby zasługuje na miano rodzinnego, to rzecz dyskusyjna. Natomiast pod względem sportowej linii nadwozia, wyrafinowanej techniki w budowie silników i innych zespołów w gruncie rzeczy trudno mu coś poważnego zarzucić.
Szczepan Kryda