ćwiczenia 5


ĆWICZENIA 5

Odruch - jest to odpowiedź ustroju na pobudzenie zakończeń nerwów dośrodkowych, która przebiega za pośrednictwem ośrodkowego układu nerwowego według ściśle określonych praw biologicznych. Jednostką anatomiczną i czynnościową każdego odruchu jest łuk odruchowy.

Odruchy dzielimy

RECEPTORY:

Odruchy:

  1. Mięsień dwugłowy ramienia - przy lekko zgiętym ramieniu, młoteczkiem uderzamy w ścięgno mięśnia odruch pojawia się w postaci zgięcia ramienia

  2. Mięśnia trójgłowego ramienia - przy lekko zgiętym ramieniu, młoteczkiem uderzamy w ścięgno lekkie prostowanie ramienia

  3. Kolanowy - swobodny zwis nóg, młoteczkiem uderzamy w ścięgno mięśnia czworogłowego uda poniżej rzepki lekki wyprost kończyny

  4. Podeszwowy - posuwisty ruch od podstawy palca pierwszego w stronę pięty prawidłowo powinno wystąpić zgięcie podeszwowe

    1. Odruch Babińskiego - kiedy występuje prostowanie lub zgięcie grzbietowe

  5. Ze ścięgnem Achillesa - w klęku, uderzamy młoteczkiem w ścięgno Achillesa tuz powyżej piętowego zgięcie podeszwowe stopy

  6. Rogówkowy - złożona gaza, dotykamy rogówki ostrożnie zamknięcie oka

  7. Odruch źreniczny reakcja na światło (akomodacja)

Najprostszy łuk odruchowy (droga, po której przebiega impuls od receptora do efektora) jest dwuneuronowy. Składa się z:

  1. Receptora - zakończenia nerwów czuciowych, mniej lub bardziej rozbudowanych

  2. Drogi dośrodkowej - nerwy czuciowe (aferentne)

  3. Ośrodki w centralnym układzie nerwowym wraz z połączeniami międzyneuronowymi

  4. Drogi odśrodkowej - nerwy ruchowe (eferentne)

  5. Efektora - narządu wykonawczego

motoneurony (zwane także neuronami motorycznymi lub ruchowymi) to neurony eferentne, które wychodzą swoimi wypustkami z rdzenia kręgowego lub pnia mózgu i tworzą synapsy z włóknami mięśniowymi (motoneurony alfa) służące do wywoływania skurczu, a także synapsy z wrzecionami mięśniowymi (motoneurony gamma) służące do regulacji czułości proprioceptywnej.

Pobudliwość - zdolność do reakcji na bodźce, które najczęściej spowodowane jest warunkami zewnętrznymi. Warunkiem pobudliwości jest istnienie potencjału spoczynkowego błony komórkowej. Mierzymy ją poprzez mierzenie czasu trwania pobudzenia albo siły bodźca.

Żaba bez mózgoczaszki, zawieszona na haku - przygotowane roztwory kwasu solnego o różnym stężeniu w oddzielnych próbówkach - zanurzamy łapkę żaby zaczynając od najmniejszego stężenia czas odruchu jest krótszy im silniejszy jest bodziec

Próg pobudliwości - to punkt graniczny, w którym poziom energii przychodzącego bodźca jest wystarczający do pobudzenia określonego neuronu czuciowego (receptora).

Bodziec - uczucie, czynnik fizyczny lub biochemiczny powodujący specyficzną reakcję receptorów nerwowych lub innej komórki; bądź rozpoczynający ciąg reakcji w układach: nerwowym lub hormonalnym; zmiana środowiska zewnętrznego w którym znajduje się dana komórka lub narząd.

Napięcie mięśniowe (tonus)- zdolność mięśni do przeciwdziałania skurczem biernym rozciąganiu. W warunkach stałego utrzymywania postawy, przy czynnościach codziennych liczne mięśnie są stale unerwione, co powoduje, że utrzymują się w stanie pewnego napięcia, tzw. posturalnego. Zjawiska z tym związane podlegają stałej regulacji ośrodkowej za pośrednictwem dróg piramidowych i pozapiramidowych, a także wpływom układu przedsionkowego i móżdżku.

Reobaza - natężenie prądu niezbędne do wywołania minimalnego, odczuwalnego skurczu mięśniowego przy czasie impulsu 1000ms, wartość reobazy mieści się w zakresie od 2 do 18mA dla różnych mięśni.

Chronaksja - wskaźnik pobudliwości nerwu i mięśnia mierzony czasem impulsu koniecznym do wywołania progowego skurczu mięśnia przy natężeniu równym podwójnej reobazie. Normalne wartości chronaksji są mniejsze od 1ms.

Czas użyteczny - minimalny czas impulsu do wywołania skurczu progowego dla wartości natężenia prądu równej reobazie

Irradiacja - rozprzestrzenianie się odruchu na inne części ciała, np. zaczyna się od kończyny a przechodzi w drgawki całego ciała.

Doświadczenia z Żabą bez mózgoczaszki

  1. Żaba zawieszona na haku, dwie zlewki- jedna z wodą druga z roztworem kwasu solnego wsadzamy łapkę najpierw do wody (bez reakcji), a potem do roztworu kwasu (odruch zginania)

  2. Żaba przygotowana tak samo - na grzbiecie kładziemy bibułkę nasączoną roztworem kwasu solnego (odruch ścierania)

  3. Nie zmieniając siły bodźca, ale jednocześnie ściskając silnie szczypczykami drugą łapkę żaby stwierdzamy, że odruch wyjmowania łapki nie wystąpi bądź też znacznie się opóźni

    1. Pobudliwość można zmniejszyć

    2. Pobudliwość można zwiększyć - jeśli użyjemy strychniny

  4. Doświadczenie Brondgesta - przecinamy mięsnie po jednej stronie na całej długości między kością krzyżową a biodrową, w odsłoniętym polu widać splot nerwowy w postaci błyszczących nitek. Podsuwamy, nie drażniąc nerwu, nitkę pod cały splot nerwowy. Wisząca żaba ma lekko napięte łapki - gdy zaciśniemy nitkę łapka wiotczeje - doświadczenie przekonuje nas o tym, że tonus mięśniowy utrzymywany jest na drodze odruchowej (łączność z ośrodkowym układem nerwowym)

Polaryzacja i depolaryzacja - włókna mięśniowe są spolaryzowane, przejście fali depolaryzacji przez włókna wywołuje odruch (możliwe jest to dzięki pompie sodowo potasowej)

0x01 graphic
0x01 graphic


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
3 ćwiczenia BADANIE asfaltów
Ćwiczenie7
Cwiczenia 2
Ćwiczenia V
metody redukcji odpadów miejskich ćwiczenia
Ćwiczenia1 Elektroforeza
cwiczenia 9 kryzys
Ćwiczenia 1, cz 1
Ćwiczenie 8
9 ćwiczenie 2014
Cwiczenie 1
Ćwiczenie 2 Polska w europejskim systemie bezpieczeństwa
11 CWICZENIE 1 SEMESTR LETNIid 12747 ppt

więcej podobnych podstron