Leki przeciwpadaczkowe.
Leczenie padaczki jest wyłącznie objawowe i polega na podawaniu leków hamujących nadmierną pobudliwość komórek nerwowych. Mechanizm działania w/w leków polega na zwiększeniu stabilności błony komórki nerwowej w wyniku czego zmniejsza się jej podatność na wyładowania.
Leki te nie działają wybiórczo na funkcje psychomotoryczne, wywołują znużenie i senność. Nie ma leków działających wyłącznie na określone typy padaczki.
I. Pochodne difenylohydantoiny.
Są to podstawowe leki w leczeniu padaczki o działaniu silnie przeciwpadaczkowym i nieznacznie psychodepresyjnym i nasennym.
Działania niepożądane:
zaburzenia czynności układu nerwowego,
drżenie kończyn,
niezborność ruchów,
apatia.
Głównym przedstawicielem jest fenytoina. Jest ona silnym induktorem enzymatycznym (skraca działanie sulfonamidów, doustnych leków antykoncepcyjnych, chloramfenikolu).
Z drugiej strony jej metabolizm może być wzmożony np. przez barbiturany.
Preparaty fenytoiny:
Phenytoina (amp. 0,25g / 5ml),
Phenydantin (fenobarbital + fenytoina).
II. Pochodne kwasu barbiturowego.
Ze względu na silne działanie leki nasenne są stosowane rzadko. Jako induktory enzymatyczne osłabiają i skracają czas działania wielu równocześnie zastosowanych leków.
Preparaty:
Fenobarbital,
Luminalum 0,2g / 1ml.
III. Pochodne benzodiazepiny.
Stosuje się je w małych napadach padaczkowych oraz w status epilepticus (leki z wyboru).
Preparaty:
Relanium (Valium - Diazepam 0,01g / 2ml),
Klonazepam: Clonazepamum (Rivotil, Antelepsim 0,001g / 1ml; 0,2g / 1ml).
IV. Pochodne kwasu walpropionowego.
Jako jedyny z leków przeciwpadaczkowych nie ma właściwości indukowania enzymów mikrosomalnych. Dość toksyczny (zaburzenia gastryczne, właściwości neurotoksyczne, uszkadza szpik).
Preparaty:
Kwas walproinowy - Convulex (kapsułki, krople, syrop).
Sól sodowa kwasu walpropionowego - Vuprel (Depakine).
Walproinian magnezu - Dipromal.