Ciekawostki:

Kalendarz żydowski

Obyczaje żydowskie

Judaizm, czyli wiara w jednego Boga, który zawarł z ludem Izraela wieczyste przymierze, obiecując ochronę i pomoc w zamian za podporządkowanie się jego nakazom. Judaizm ukształtował się w II tysiącleciu p.n.e.; stanowi religię narodową Żydów. Jej wyznawcy znajdują się na całym świecie, obecnie jest ich najwięcej w Stanach Zjednoczonych i Izraelu. Z judaizmu wywodzi się chrześcijaństwo. Centrum życia tej wspólnoty jest synagoga.

Najważniejszymi świętami żydowskimi są: Nowy Rok - Rosz ha-Szana, Dzień Pojednania , Sukkot, Chanuka, Purim, Pascha, Zielone Świątki - Szawuot.

Narodziny

Zgodnie z biblią dzieci są znakiem błogosławieństwa Bożego. Bezdzietność może stać się podstawą rozwodu zwłaszcza gdy trwa dłużej niż 10 lat. Każde małżeństwo powinno mieć przynajmniej jednego syna i jedną córkę. Tylko dziecko urodzone z matki Żydówki było uznawane za Żyda. Od matki też pochodzą nazwiska żydowskie. Ojciec odpowiadał za wykształcenie i naukę zawodu.

Bar micwa

Dziewczynka stawała się dorosła w wieku 12 lat (bat micwa), a chłopiec w wieku 13 lat (bar micwa). Podkreślały to uroczystości w synagodze, podczas których odczytywano fragmenty Tory. Podczas bat micwy - uroczystościach dojrzałości dziewcząt, sadzi się sosny. Gdy drzewo się rozrośnie, z jego gałęzi zrobione zostaną drążki do ślubnego baldachimu, pod którym dziewczęta wezmą ślub.

Chłopcy wygłaszali przemówienie. Otrzymywali także podarki najważniejszy -tefilin - to symbol jego samodzielności duchowej.

Małżeństwo

W Talmudzie powiada się, że dobrze dobrana para równa się cudowi przejścia przez Morze Czerwone. Za odpowiednie dni na uroczystość zawarcia małżeństwa uważano wtorek lub piątek. Kojarzeniem par na ogół zajmował się swat (szadchen). Podczas uroczystości sporządza się Ketubę która jest moralnym i materialnym zabezpieczeniem żony, gwarantowanym przez jej męża.

Po przybyciu młodego matka narzeczonej obdarowując go kitlem (białą rytualną koszulą) i tałesem(szalem modlitewnym z frędzlami). Natomiast narzeczony narzuca woalkę na głowę narzeczonej. Młodzi powinni mieć na sobie nowe ubrania. Jest on symbolem niewinności i czystości, ale też skruchy i pokuty.

Na zakończenie uroczystości państwo młodzi wypijają kielich wina, po czym kielich tłucze się. Robi to pan młody albo oboje. Gest ten przypomina zburzenie Świątyni Jerozolimskiej.

Pogrzeb

W chwili stwierdzenia zgonu zmarłemu zamykano oczy i kładziono skorupki z rozbitego naczynia, u wezgłowia zapala się świecę- symbol duszy zmarłego.

Kopanie grobu za życia umierającego uważa się za równe z morderstwem. Trumna powinna być wykonana z nie heblowanych desek, bez gwoździ. Starano się aby pierwsza garść ziemi rzucona na trumnę była z Palestyny, dzięki czemu można uważać, że zmarłego pochowano w ziemi świętej.

Następnie syn zmarłego odmawia Kadisz, która jest modlitwą w języku aramejskim, zawiera prośby o pokój i szczęśliwe życie. Odwiedzający zapalają na nagrobkach świeczki, kładą kamienie, kładą na grób kwitłech- kartki zawierające prośby do Boga.