Ich działanie jest częściowo niezależne od OUN - wpływa on tylko na częstotliwość czy amplitudę sygnałów, nie zaś na ich wystąpienie. Autonomiczny UN może zwalniać lub przyspieszać pracę tych komórek, ale nie może ich zatrzymać. Z tego powodu serce po wyjęciu z ciała nadal „pracuje”. Przestaje dopiero wtedy kiedy zabraknie tkankom składników odżywczych.

Sygnały pochodzące z komórek rozrusznikowych rozchodzą się po komórkach roboczych za pomocą syncytiów (zespólni), które tworzą mięsień sercowy oraz złączy niskonapięciowych pomiędzy komórkami mięśni gładkich.

Może trwać nawet 650 ms, w sercu ok. 300 ms

Wystąpienie fazy plateau zapobiega wystąpieniu następnego impulsu zbyt szybko (pamiętajmy, że te komórki pracują non stop)

Działanie częściowo zależne od OUN - Układ autonomiczny może zmieniać amplitudę lub częstość impulsu ale nie wpływa na jego wystąpienie. Komórki rozrusznikowe generują sygnał zawsze.

Nie posiadają stałego potencjału spoczynkowego! Zastępuje go potencjał rozrusznikowy, czyli tzw. Powolna spoczynkowa depolaryzacja. Oznacza to, że komórka nie przechodzi w stan spoczynku, tylko od razu po poprzednim impulsie następuje nowa depolaryzacja. Na wykresie widać to, że po nagłej repolaryzacji nie występuje „linia prosta” tylko wykres od razu wznosi się do góry.

Brak jest typowego napływu jonów sodu do komórki. Przepuszczalność dla tych jonów zmienia się tylko nieznacznie. Depolaryzacja to wynik dokomórkowego powolnego napływu jonów wapnia do komórki, natomiast repolaryzacja - odkomórkowego odpływu jonów potasu.