HONOR (łac. honor - cześć, zaszczyt)

Rodzaj godności zasadzający się na osobistej wartości jednostki lub grupy i na szacunku, jaki z tego tytułu odbiera od innych. Pojęcie honoru zawsze pojawia się na przecięciu tych dwóch płaszczyzn: indywidualnej i społecznej, subiektywnej i obiektywnej. Honor w szerszym znaczeniu wyraża prymat elementu indywidualnego nad społecznym i oznacza godność przysługującą każdemu człowiekowi z racji bycia osobą. Honor w węższym znaczeniu jest rodzajem godności, której nosicielem jest grupa; w jej obrębie opinia i tradycja społeczna ma przewagę nad indywidualnym poczuciem godności.

Oba rodzaje honoru pełnią doniosłe funkcje społeczne: a) są silnym czynnikiem motywującym do działań trudnych i wymagających znacznego wysiłku; b) pełnią rolę zabezpieczającą, stwarzając możliwość stosowania presji społecznej w stosunku do jednostek dopuszczających się praktyk nagannych, choć nie zagrożonych sankcjami formalnymi.

Honor w szerszym znaczeniu, jako specyficzne dobro, przysługujące każdej osobie ludzkiej, wymaga szczególnej ochrony, co znalazło wyraz w Powszechnej Deklaracji Praw Człowieka (art. 12) oraz w encyklice Jana XXIII Pacem in tenis (n. 12).