MIGOTANIE KOMÓR

Migotanie komór jest stanem, w którym na skutek całkowitej dezorganizacji czynności elektrycznej komór dochodzi do zaniku skoordynowanej czynności mechanicznej i zatrzymania krążenia. Jest to najczęstsza przyczyna nagłego zgonu.

Według badań holterowskich, migotanie komór jest poprzedzone najczęściej krótkotrwałym, szybko przyspieszającym się częstoskurczem komorowym.

W zapisie EKG zespoły QRS występują jako nieregularne impulsy o coraz mniejszej amplitudzie z częstością do 600/min.

Objawem klinicznym migotania komór jest nagła utrata przytomności z brakiem tętna na tętnicach dużych (np. szyjnej).

Przyczyną migotania komór jest najczęściej ostre niedokrwienie, a zwłaszcza zawał serca. Migotanie komór stanowi też duże ryzyko u chorych z kardiomiopatią przerostową, zwężeniem zastawki aortalnej, pozapalnym uszkodzeniem mięśnia sercowego.

Odwracalnymi sytuacjami sprzyjającymi migotaniu komór są:

- hipokalemia

- hipoksja

- znieczulenie ogólne

- porażenie prądem elektrycznym.

Migotanie komór można podzielić na:

- pierwotne - takie, które dotyczy chorych w dobrym stanie hemodynamicznym

i jest wynikiem niestabilności elektrycznej serca (np. zaliczamy tu migotanie

występujące w pierwszych dwóch dobach po zawale

- wtórne - takie, gdzie powikłaniem jest ciężko uszkodzone serce (najczęściej

z niewydolnością. Zaliczyć do tej grupy można: kardiomiopatię zastoinową,

schyłkowe wady serca).

Leczenie:

- defibrylacja,

- leczenie zapobiegawcze u osób z przebytym zawałem serce

- operacyjne usunięcie części wsierdzia, będące źródłem częstoskurczów

komorowych i migotania komór

- transpslantacja serca.

Opracował

Krzysztof Bielecki

TRZEPOTANIE PRZEDSIONKÓW

Trzepotanie przedsionków występuje w schorzeniach powodujących uszkodzenie mięśnia serca lub stan zapalny (tj. w chorobie niedokrwiennej serca lub w zawale mięśnia serca) oraz zatorowości płucnej.

Badanie EKG wykazuje skurcze przedsionków z częstością 250 -350/min. Typowo stwierdza się częstość pracy komór wynoszącą 150/min z obecnym blokiem AV 2 :1, chociaż możliwa jest również obecność bloku AV 3 : 1 i 4 : 1. U chorych z obecną dodatkową drogą przewodzenia czynność komór może być tak szybka, że stanowi poważne zagrożenie wystąpienia migotania komór.

Leczenie:

- farmakologiczne - Diltiazem, Werapamil, Digoksyna, leki _B-adrenolityczne

i prokainamid mogą przywrócić rytm zatokowy w wyniku zwolnienia

przewodnictwa AV (a tym samym zwolnić częstość skurczów komór).

- kardiowersja elektryczna z użyciem prądu 25 do 50 dżuli powoduje

przywracanie rytmu zatokowego u 90% chorych i jest zalecana u chorych

niestabilnych krążeniowo.

Opracował:

Radosław Szląskiewicz