Schematyczny przekrój struktury fizycznej rzeczywistego złącza p-n
( wykonany techniką epiplanarną ) ( a ) i jej wyidealizowany model
jednowymiarowy ( b ).
akceptor donor dziura elektron
Płaski model rozkładu w dwóch warstwach p , n przed ich połączeniem (a ) oraz po utworzeniu złącza p-n ( b )
Ilustracja czterech składowych prądu płynącego przez złącze p-n
w stanie równowagi (bez napięcia zewnętrznego).
Dla złącza niespolaryzowanego napięciem zewnętrznym tj. w stanie równowagi termodynamicznej, sumaryczny prąd płynący przez złącze musi być równy zeru, a ładunek przestrzenny musi mieć wartość ustaloną. Te dwa warunki są spełnione, gdy prąd dyfuzji jest równy prądowi unoszenia oddzielnie dla :
dziur Jpd - Jpu= 0
elektronów Jnd - Jnu = 0
gdzie indeks: d - oznacza prąd dyfuzji
u - oznacza prąd unoszenia
p - oznacza prąd dziurowy
n - oznacza prąd elektronowy
Najprostszy model elektryczny złącza p-n .
Przepływ prądu w złączu p-n spolaryzowanym w kierunku zaporowym ( a ) , przewodzenia ( b ) i charakterystyka prądowo-napięciowa ( c ).
Na podstawie przedstawionych rozważań jakościowych można łatwo zaproponować wyrażenie analityczne na charakterystykę prądowo-napięciową złącza p - n. Ze statystyki Maxwella - Boltzmanna wiadomo, że prawdopodobieństwo przejścia cząstki ponad barierą energetyczną W jest równe
Bariera energetyczna dla dyfundujących nośników większościowych jest równa energii pola elektrycznego w warstwie zaporowej tj.
W = q (b - U)
przy czym:
b = napięcie dyfuzyjne, nazywane również barierą potencjału,
U = napięcie zewnętrzne o znaku dodatnim przy polaryzacji w kierunku
przewodzenia oraz ujemnym przy polaryzacji w kierunku zaporowym.
Stąd gęstość prądu dyfuzji, która jest proporcjonalna do liczby nośników o energii większej niż W = q (b - U), można zapisać w postaci:
przy czym: a - współczynnik proporcjonalności.
Przy U = 0 (stan równowagi) składowa prądu dyfuzji jest równa składowej prądu unoszenia:
Stąd dla dowolnych wartości U, biorąc pod uwagę, że składowa prądu unoszenia nie zależy od napięcia zewnętrznego, można napisać równanie:
A ponieważ całkowity prąd jest równy różnicy składowych prądu dyfuzji i unoszenia zatem:
J = Jd - Ju
gdzie:
potencjał elektrokinetyczny .
Wyrażenie to znane jest jako równanie Shockleya.
Energetyczny model pasmowy warstw p , n przed połączeniem ( a )
i po utworzeniu złącza p-n ( b ) .
Energia elektronów zwiększa się w kierunku „do góry” rysunku, dziur natomiast „do dołu” rysunku.
Ilustracja czterech składowych strumieni nośników przepływających przez złącze p-n niespolaryzowane ( a ) , spolaryzowane w kierunku przewodzenia
( b ) oraz w kierunku zaporowym ( c ) .
Klasyfikacja schematów zastępczych
Schemat zastępczy nieliniowy złącza p - n w warunkach pracy statycznej a.)
i jego uproszczone warianty dla zakresów przewodzenia b.) oraz zaporowego c.)
Elementy Ru, Rs reprezentują rezystancję upływu oraz rezystancję szeregową. Źródło prądowe można opisać w najbardziej ogólnej postaci:
dla kierunku prowadzenia
IR = IS + Ig (U) dla kierunku zaporowego
dla obu kierunków
lub bardziej szczegółowo:
prąd rekombinacji prąd dyfuzji
przy czym: U = UZ - RSI , UZ - napięcie zewnętrzne doprowadzone do złącza.
VZ - napięcie zewnętrzne doprowadzone do złącza
Współczynnik m w przypadku złącza krzemowego tylko w zakresie wartości średnich prądu jest równy 1, natomiast dla małych i dużych prądów dąży do 2.
Inaczej oznacza ta, że w ostatnim równaniu pierwsza składowa przeważa w zakresie małych napięć (do 0,4V). Prądy nasycenia IS oraz generacji Ig spełniają dla złącza krzemowego zależność Ig » IS
Wpływ rezystancji RS (zwykle rzędu ułamka oma) jest istotny przy pracy w kierunku prowadzenia, natomiast rezystancji RU (rzędu megaoma i więcej) w kierunku zaporowym.
Schemat zastępczy nieliniowy złącza p - n w warunkach pracy dynamicznej a.) i jego uproszczone warianty dla zakresów przewodzenia b.) oraz zaporowego c.)
Pojemność Cj nazywana pojemnością złączową lub pojemnością warstwy zaporowej, reprezentuje zjawisko zmian ładunku warstwy zaporowej, pojemność Cd nazywana pojemnością dyfuzyjną, reprezentuje zjawisko zmian ładunku nadmiarowych nośników mniejszościowych w bazie złącza.
Schematy zastępcze linowe ( małe sygnały)
Jeżeli do złącza p - n spolaryzowanego napięciem stałym jest doprowadzony sygnał napięcia zmiennego o małej amplitudzie, to można uważać, że składowe zmienne prądu i napięcia są związane stałymi parametrami, czyli są to zależności liniowe. Za kryterium małego sygnału przyjmuje się na ogół warunek, by amplituda sygnału była mniejsza niż kT/q, co dla temperatury pokojowej oznacza Um < 26 mV, przy czym:
u(t) = Ust +Um ejωt
Na rysunku przedstawimy trzy schematy zastępcze liniowe dla małosygnałowej pracy złącza p - n w różnych zakresach częstotliwości.
Schematy zastępcze liniowe dla złącza p - n pracującego przy małym
sygnale dla częstotliwości małej a.), średniej b.) i dużej c.)
Schematy zastępcze nieliniowe ( duże sygnały )
Na podstawie poprzednich rozważań z łatwością można przedstawić schemat zastępczy dla złącza p - n w warunkach pracy statycznej (przy stałych lub bardzo wolno zmieniających się napięciach i prądach) w postaci następującej:
Schemat zastępczy nieliniowy złącza p - n w warunkach pracy statycznej a.)
i jego uproszczone warianty dla zakresów przewodzenia b.) oraz zaporowego c.)
Elementy Ru, Rs reprezentują rezystancję upływu oraz rezystancję szeregową. Źródło prądowe można opisać w najbardziej ogólnej postaci:
dla kierunku prowadzenia
IR = IS + Ig (U) dla kierunku zaporowego
I = IR ( exp
dla obu kierunków
lub bardziej szczegółowo:
U U
I g (U ) (exp —— - l ) + IS (exp —— - l )
2T T
przy czym: U = UZ - RSI
UZ - napięcie zewnętrzne doprowadzone do złącza
Współczynnik m w przypadku złącza krzemowego tylko w zakresie wartości średnich prądu jest równy 1, natomiast dla małych i dużych prądów dąży do 2.
Inaczej oznacza ta, że w ostatnim równaniu pierwsza składowa przeważa w zakresie małych napięć (do 0,4V). Prądy nasycenia IS oraz generacji Ig spełniają dla złącza krzemowego zależność Ig » IS
Wpływ rezystancji RS (zwykle rzędu ułamka oma) jest istotny przy pracy w kierunku prowadzenia, natomiast rezystancji RU (rzędu megaoma i więcej) w kierunku zaporowym