Kość potyliczna (os occipitale) stanowi tylno -dolne ograniczenie jamy mózgo- czaszki. Łuska - na wewn pow łuski pośrodku znajduje się guzowatość potyliczna wewnętrzna, od której ku górze biegnie bruzda zatoki strzałkowej górnej. Od wyniosłości potylicznej wewnętrznej ku dołowi w kierunku otworu wielkiego przebiega grzebień potyliczny wewn, do którego przyczepia się sierp móżdżku. Guzowatość potyliczna wewn wraz z układem bruzd tworzy wyniosłość krzyżowatą. Pow zewn łuski jest gładka w części górnej , u dołu zaś ma szereg nierówności. Pośrodku znajduje się guzowatość potyliczna zewnętrzna .od której biegnie w dół do otworu wielkiego grzebień potyliczny zewn. od guzowatości w bok po każdej stronie ciągnie się kresa karkowa górna. Dolna krawędź łuski w swej części środkowej stanowi tylne ograniczenie otworu wielkiego. Górna krawędź łuski łączy się z kośćmi ciemieniowymi szwem węgłowym. Na częściach bocznych po zewnętrznej stronie znajdują się kłykcie kości potyliczne. Nasadę kłykcia potylicznego przebija kanał nerwu podjęzykowego. Na bocznej krawędzi części bocznej kości potylicznej znajduje się wcięcie szyjne ,które z analogicznym wcięciem kości skroniowej ogranicza otwór szyjny , służący dla przejścia nerwów czaszkowych, żyły szyjnej wewn i tętnicy oponowej tylnej. Część podstawowa łączy się swym brzegiem przednim z pow tylną trzonu kości klinowej. Brzegi boczne części podstawnej łączą się z piramidą kości skroniowej. Pow górna skierowana do wnętrza czaszki jest gładka i uzupełnia podobną powierzchnię trzonu kości klinowej tworząc stok, na którym spoczywa rdzeń przedłużony i most. Na dolnej pow pośrodku znajduje się guzek gardłowy, na którym przyczepia się więzadło podłużne przednie kręgosłupa. Otwór wielki łączy kanał kręgowy z jamą czaszki. Przez otwór wielki przechodzi rdzeń przedłużony wraz ze swymi oponami,nerwy dodatkowe oraz tętnice kręgowe. K.klinowa wchodzi w skład podstawy czaszki i zajmuje położenie pośrodkowe. W trzonie tej kości mieszczą się ,oddzielone od siebie przegrodą, dwie zatoki klinowe. Na przedniej pow. trzonu ,zwróconej do jamy nosowej, znajduje się pionowo ustawiony grzebień klinowy. Górna pow., zwrócona do jamy mózgoczaszki, uczestniczy w wytworzeniu środkowego dołu czaszki, czyli tzw. siodło tureckie. Od tyłu wznosi się poprzecznie ustawiona blaszka zwana grzbietem siodła. Do przodu od siodła znajduje się na górnej pow. trzonu poprzecznie biegnący rowek, zwany bruzdą skrzyżowania wzrokowego. Skrzydła mniejsze odchodzą od przedniej części trzonu, są spłaszczone ,trójkątnego kształtu ,uczestniczą w tworzeniu tylnego odcinka przedniego dołu czaszki. Koniec przyśrodkowy skrzydła przechodzi w wyrostek pochyły przedni. Skrzydła większe są tej kości największymi wyrostkami ,odchodzącymi od bocznej pow. trzonu, na których wyróżnia się pow. zewn. i wewn.. Pow. wewnętrzna bierze udział w utworzeniu bocznych części środkowego dołu czaszki .Pow. zewnętrzna dzieli się na: pow. oczodołową , wchodzącą w skład ściany oczodołu, pow. skroniową oraz pow. klinowo- szczękową. Tuż przy nasadzie ,skrzydła większe przebite są otworem okrągłym , przez który wydostaje się z jamy mózgoczaszki druga gałąź nerwu trójdzielnego, tj. nerw szczękowy. Nieco do tyłu i bocznie od otworu okrągłego znajduje się większy otwór owalny, którym opuszcza mózgoczaszkę trzecia gałąż nerwu żuchwowego. Wyrostki skrzydłowate wyrastają z bocznych części trzonu ku dołowi. Każdy z nich składa się z blaszki przyśrodkowej i bocznej, połączonych ze sobą pod kątem skierowanym wypukłością ku przodowi. Z przodu w miejscu połączenia się obu blaszek biegnie pionowo bruzda skrzydłowo- podniebienna ,a nasadę wyrostka przebija biegnący od tyłu ku przodowi kanał skrzydłowy.

Kość czołowa (os frontale) zajmuje przednie położenie w obrębie mózgoczaszki i częściowo uczestniczy w budowie szkieletu twarzy. Na zewn pow łuski czołowej uwydatniają się rozmaicie wykształcone dwa guzy czołowe, a nieco póżniej zaznaczające się łuki brwiowe. Granicę między łuską a częścią oczodołową na zewnątrz wytycza po każdej stronie brzeg nadoczodołowy. Bocznie na zewn pow łuski kości czołowej, biegnie wypukła ku górze kresa skroniowa. Kresa ta ogranicza od góry pow skroniową. Na wewn stronie łuski kości czołowej pośrodku u dołu wystaje podłużnie biegnący grzebień czołowy, a póżniej niego znajduje się otwór ślepy. Grzebień czołowy ku górze przedłuża się w bruzdę zatoki strzałkowej górnej. Do brzegów tej bruzdy i do grzebienia czołowego przyczepia się wypustka opony twardej zwana sierpem mózgu.

W części oczodołowej wyróżnia się pow górną -mózgową i pow oczodołową. Pow oczodołowa jest gładka, wklęsła i buduje górna ścianę oczodołu. W jej bocznej okolicy znajduje się dół gruczołu łzowego. Pow górna części oczodołowej uczestniczy w wytworzeniu dna przedniego dołu czaszki. Pośrodku części oczodołowej znajduje się wcięcie sitowe, przeznaczone dla blaszki sitowej kości sitowej. Na pograniczu łuski i części oczodołowej kości czołowej znajdują się wewnątrz kości zatoki czołowe, oddzielone od siebie położoną pośrodku przegrodą zatok czołowych.

Część nosowa stanowi najmniejszy odcinek kości czołowej. Z pow dolnej części nosowej wystaje ku dołowi i do przodu ostry kolec nosowy, na którym opierają się kości nosowe.

Kość skroniowa (os tempolare) jest parzystą kością mózgoczaszki ,wchodzącą częściowo w skład jej ściany bocznej , częściowo uczestniczącą w wytworzeniu podstawy czaszki. Część łuskowa tworzy górno - przedni odcinek kości. Ma kształt strzałkowo ustawionej płyty , uczestniczącej w wytworzeniu bocznej ściany czaszki. Zewn pow jest gładka i stanowi miejsce przyczepu mięśnia skroniowego. Z dolnej części łuski odchodzi ku przodowi położony ponad otworem słuchowym zewnętrznym wyrostek jarzmowy. U nasady wyrostka jarzmowego z przedniej strony znajduje się gładkie wzniesienie zwane guzkiem stawowym, tuż za nim na dolnym odcinku części łuskowej leży głęboki dół żuchwowy. Zarówno guzek stawowy jak i dół żebrowy stanowią pow stawową ze strony kości skroniowej, służącą do połączenia się z głową żuchwy w stawie skroniowo - żuchwowym. Brzeg górny łuski łączy się z kością ciemieniową szwem łuskowym. Część sutkowa zajmuje tylne położenie w obrębie kości skroniowej za otworem słuchowym zewn. Na wewn pow znajduje się głęboka bruzda zatoki esowatej. Dolny odcinek części sutkowej tworzy skierowany wierzchołkiem ku dołowi wyrostek sutkowy. Na stronie przyśrodkowej wyrostka sutkowego znajduje się głębokie wcięcie sutkowe. Wewnątrz wyrostka znajdują się liczne jamki powietrzne zwane komórkami sutkowymi ,której mają łączność z jamą bębenkową ucha środkowego.

Część skalista zwana piramidą kości skroniowej. Podstawa piramidy ,skierowana bocznie ,jest zrośnięta z częścią łuskową. Szczyt piramidy natomiast wypełnia kąt ograniczony przez tylny brzeg skrzydła większego kości klinowej i trzon k.klinowej. Na szczycie piramidy znajduje się otwór wewnętrzny kanału tętnicy szyjnej. Na piramidzie kości skroniowej wyróżnia się 3 powierz. : przednią i tylną, zwrócone do jamy czaszki oraz dolną .Powierzchnie te oddzielone są od siebie brzegami: górnym, tylnym i przednim.