Mowa zależna - wprowadzenie
Discurso indirecto - introducción

Mowy zależnej używa się, gdy nawiązujemy do wypowiedzi innej osoby, cytując ją dosłownie, np.

Juan: Hace frío. Juan: Jest zimno.
Juan dice que hace frío. Juan mówi, że jest zimno.

Aby stworzyć tę konstrukcję, należy zastosować jeden z czasowników wprowadzających zdanie podrzędne oraz partykułę que (że). Czasowniki, jakich można użyć, to:

decir (mówić)
responder (odpowiadać)
contar (opowiadać)
mencionar (wspomnieć)
anunciar (ogłosić)
opinar (uważać)
pensar (myśleć)
creer (uważać, myśleć)
confesar (wyjawić)
afirmar (potwierdzać)

Zawsze należy pamiętać o zgodności czasów. Dlatego też czas, w jakim występuje zdanie, które wprowadzamy (zdanie podrzędne), zależy od czasu, w jakim występuje orzeczenie tego zdania, jak i od czasu, w jakim jest czasownik wprowadzający. Gdy czasownik wprowadzający występuje w czasie teraźniejszym, czas zdania podrzędnego zazwyczaj się nie zmienia.

Me llamo Julia. (Nazywam się Julia.)
Dice que se llama Julia. (Mówi, że nazywa się Julia.)

Ayer estuve aquí. (Wczoraj tutaj byłem.)
Dice que ayer estuvo aquí. (Mówi, że wczoraj tu był.)

Esta mañana no he desayunado. (Dziś rano nie jadłam śniadania.)
Dice que esta mañana no ha desayunado. (Mówi, że dziś rano nie jadła śniadania.)

Mañana iré al cine. (Jutro pójdę do kina.)
Dice que mañana irá al cine. (Mówi, że jutro pójdzie do kina.)

Juan va a ir al gimnasio esta tarde. (Juan idzie dziś po południu na siłownię.)
Dice que Juan va a ir al gimnasio esta tarde. (Mówi, że Juan idzie dziś po południu na siłownię.)