CYRENAICY.
Nauczyciel Arystyp z Cyreny, człowiek bogaty i światowy, korzystający z życia. Najpierw był uczniem Protagorasa (wędrwony tryb życia, pobieranie opłat za naukę), potem Sokratesa (celem życia jest cnota). Twórca hedonizmu, wedle którego żył.
Uważał, że sprawy praktyczne są ważniejse od teoretycznych, wiedza może byc dostarczana tlyko przez zmysły. Jednocześnie znane są nam tylko nasze stany, które mogą byc przyjemne lub przykre. Zawsze zabiegamy o to, co przyjemne, stąd przyjemnosć jest jedynym dobrem- hedonizm:
przyjemnosć jest jedynym dobrem
przyjemność jest stanem przelotnym, trwającym póki działa bodziec, dlatego troszczymy sie o szczęście tu na ziemi, a nie po smierci
przyjemność jest natury cielesnej
przyjemnosć jest stanem pozytywnym (cieprnienie i przykrość są rodzajami ruchu)
przyjemności różnią sie intensywnością, nie różnią się natomiast jakością.
Z czasem uczniowie odrzucili pewne tezy hedonizmu, bo były zbyt jednostronne i trudne do obronienia:
Teodoros- prawdziwym dobem, przyjemnością jest stała, a nie chwilowa radość, a złem stały, a nie chwilowy smutek.
Przyjemności duchowe sa oddzielną klasą niz cielesne.
Hegezjasz- jako pesymista nawoływał do śmierci, bo tam łatwiej uniknąć cierpnienia; poglądy pokryły sie z cynikami.
Annikers- wprowadził różnice jakościowe między przyjemnościami zachęcając do służenia przyjaxni, miłości, ojczyźnie
Przyjemność przestała byc dobrem jedynym.