PORAŻENIE OŚRODKOWE NERWU TWARZOWEGO
PARALYSIS NERVI FACIALIS CENTRALIS
W. Jakimowicz „Neurologia kliniczna”
R. Mazur „Neurologia - myślenie kliniczne”
R. Mazur i wsp. „Podstawy kliniczne neurologii”
EPIDEMIOLOGIA:
•
ETIOLOGIA:
• uszkodzenie na drodze między korą ruchową, a jądrem ruchowym n.VII :
ognisko niedokrwienia (najczęściej)
guz nowotworowy
ropień mózgu
krwiak przymózgowy
ognisko stłuczenia
• w porażeniu rzekomoopuszkowym może być obustronny niedowład n.VII
PATOGENEZA:
• droga nadjądrowa biegnie od zakrętu przedśrodkowego przez torebkę wewnętrzną do brzusznej
części nakrywki mostu (jądra ruchowego n.VII)
część jądra, która unerwia górną część twarzy otrzymuje impulsację nadjądrową
obusrtonną
część unerwiająca dolną połowę twarzy otrzymuje impulsację nadjądrową
przeciwstronną
dlatego porażeniu ulega gł. dolna część twarzy po stronie przeciwległej do uszkodzenia
OBRAZ KLINICZNY:
• objawy po stronie przeciwnej do uszkodzenia
• często niewyraźna mowa
• kącik ust opadnięty
• zatarty fałd nosowo - wargowy
• chory nie może :
wyszczerzyć zębów
gwizdać
nadąć policzka
napinać m. szerokiego szyi
• w przypadku rozległego uszkodzenia nadjądrowego niewielkiemu osłabieniu ulega także
m. okrężny oka
ROZPOZNANIE:
• vide badanie neurologiczne
• uszkodzeniom nadnamiotowym czasem towarzyszy porażenie połowicze po tej samej stronie,
a w uszkodzeniu pnia mózgu po stronie przeciwnej
RÓŻNICOWANIE:
• obwodowe porażenie n.VII :
dot. całej połowy twarzy
po stronie uszkodzenia
LECZENIE:
• przyczynowe
POWIKŁANIA:
•
ROKOWANIE:
•
PROFILAKTYKA:
•
PATRZ TEŻ:
3