Miareczkowanie - to chemiczna technika analizy ilościowej polegająca na dodawaniu roztworu titranta z biurety w postaci kropel do roztworu zwanegoanalitem. Pomiar objętości wkroplonego titrantu, który reaguje ilościowo z oznaczaną substancją, umożliwia określenie dokładnego stężenia określonego związku chemicznego w analicie.Reakcja stosowana przy miareczkowaniu powinna: 1)przebiegać szybko i ilościowo zgodnie z określonym, dobrze znanym równaniem:2)wprowadzany odczynnik nie może wchodzić w reakcję z innymi substancjami występującymi w roztworze 3)posiadać odpowiedni wskaźnik umożliwiający określenie końca miareczkowania.Klasyfikacja wg sposobu prowadzenia miareczkowania:1)miareczkowanie bezpośrednie - wykorzystanie bezpośredniej reakcji między titrantem a oznaczanym związkiem chemicznym2)miareczkowanie pośrednie - oznaczany związek nie reaguje bezpośrednio z titrantem, lecz pośrednio z inną substancją, a miereczkowany jest produkt tej reakcji3)miareczkowanie odwrotne - do badanego roztworu dodaje się odmierzoną ilość roztworu mianowanego w nadmiarze, a następnie miareczkuje się odpowiednio dobranym titrantem.

Reakcje redoks - Typ reakcji chemicznych przedstawiający procesy utleniania i redukcji, dające się sprowadzić do wymiany elektronów pomiędzy substancją utleniania i redukcji, reakcje oksydacyjno utleniającą się, a substancją ulegającą redukcji .

Substancja ulegająca utlenieniu nosi nazwę reduktora bo redukuje inną substancję. Substancja ulegająca redukcji jest utleniaczem, bo utlenia drugą substancję. Szczególnym przypadkiem reakcji redoks jest reakcja dysproporcjonowania. W takiej reakcji ten sam pierwiastek ulega jednocześnie reakcji ult. i redukcji.

Typy wiązań chemicznych :1) Wiązania atomowe (kowalencyjne niespolaryzowane) Wiązanie atomowe powstaje między dwoma, jednakowymi atomami (np.: dwoma atomami wodoru) lub atomami pierwiastków o róźnicy elektroujemności mniejszej od 0.4. Elektrony uwspólnione tworzące wiązanie są dzielone dokładnie po "równo" między oboma atomami, więc wiązanie jest apolarne - nie wykazujące nierównosci w rozkładzie ładunku elektrycznego po stronie któregoś z atomów. 2)Wiązania kowalencyjne spolaryzowane powstaje między dwoma atomami, których wzajemna różnica elektroujemności jest większa od 0.4, ale mniejsza od 1,7. Elektrony uwspólnione tworzące wiązanie są przesunięte w stronę jednego z atomów, co powoduje, że wiązanie wykazuje większy ładunek ujemny po stronie jednego z atomów i mniejszy po stronie drugiego. Powoduje to, że wiązanie to ma cechy małego magnesu(tzw. własnosci dipolowe). Wiązania kowalencyjne można jeszcze podzielić na zwykłe, w których uwspólniane elektrony pochodzą w równej liczbie od obu atomów (jeśli jeden "daje" trzy elektrony, to drugi też "daje" trzy) oraz na wiązania koordynacyjne, w których tylko jeden atom jest donorem elektronów lub liczba elektronów, które "daje" jeden atom nie jest równa liczbie, którą daje drugi.3)Wiązanie jonowe. Wiązanie jonowe powstaje między dwoma atomami, których wzajemna różnica elektroujemności jest bardzo duża. Elektrony zamiast się uwspólnić "przeskakują" na stałe do jednego z atomów. W wyniku tego jeden z atomów ma nadmiar ładunku ujemnego i staje się ujemnie naładowanym jonem (anionem) a drugi ma nadmiar ładunku dodatniego i staje się kationem. Oba atomy tworzą parę jonową (+)(-), która trzyma się razem na zasadzie przyciągania ładunków elektrostatycznych i może w sprzyjających warunkach ulegać dysocjacji elektrolitycznej.