Postulaty budowy atomu Bohra:
Elektron w atomie może przebywać tylko w określonych stanach, o określonej energii, zwanych stacjonarnymi
Elektron w stanie stacjonarnym nie promieniuje (nie traci energii)
ε = E1 + E2 = νh - wartość emitowanej energii podczas przejścia w stan o wyższej energii.
Dozwolone stany dla ruchu elektronu odpowiadają tylko pewnym dozwolonym wartościom (kwantom) orbitalnego momentu pędu będącego wielokrotnością liczby h/2π (stała Plancka?)
mνr = n(h/2π)
W każdym z tych stanów elektron porusza się wokół jądra po orbicie kołowej.
Dwa pierwsze postulaty są poprawne i zachowane w teorii kwantowej. Trzeci jest słuszny częściowo - moment pędu elektronu jest wielkością stałą. Czwarty jest całkowicie niesłuszny - elektron porusza się po orbicie - elipsie.
Bohr nie wyjaśnił dlaczego moment pędu jest kwantowany - założenie to dawało zgodność między przewidywaniami a obserwacją. Dopiero w 1924 roku de Broglie podał wyjaśnienie - każda poruszająca się cząsteczka ma naturę falową (jak światło).
Λ = h/mν - długość fali jest b. Mała w porównaniu z wymiarami cząsteczki.
LICZBY KWANTOWE:
Główna liczba kwantowa n=1,2,3... odpowiada numerowi powłoki elektronowej (K, L, ...., Q), zawiera 2n2 stanów kwantowych (ilość elektronów na powłoce)
Poboczna (orbitalna) liczba kwantowa l=0, 1,2, ..., (n-1) określa wartość orbitalnego momentu pędu (ilość podpowłok na powłoce)
Wartość orbitalnej liczby kwantowej określa kształt orbitalu (s, p, d, f...) - największego prawdopodobieństwa znalezienia elektronu.
Magnetyczna liczba kwantowa m = 2l + l (− l,..., − 1,0,1,...,l) Zbiór stanów kwantowych o tych samych wartościach głównej, orbitalnej i magnetycznej liczbie kwantowej - poziom orbitalny.
Każda podpowłoka zawiera 2l+l poziomów orbitalnych.
Magnetyczna liczba kwantowa m określa orientację przestrzenną orbitalu.
Spinowa liczba kwantowa s przyjmuje tylko wartości +1/2 i -1/2
Bez względu na wartość pozostałych liczb kwantowych spin może przyjmować tylko dwie orientacje przestrzenne.
Zakaz Pauliego:W atomie nie mogą istnieć elektrony o takich samych wartościach czterech liczb kwantowych.
Nowo przybyły elektron zajmuje najniższy z możliwych do obsadzenia stanów kwantowych.