Celem ćwiczenia było wyznaczenie współczynnika cieplnej rozszerzalności liniowej za pomocą metody dylatometrycznej polegającej na bezpośrednim pomiarze wydłużenia próbki skalnej pod wpływem wzrost temperatury.

Naszym zadaniem było wyznaczenie takich parametrów jak:

1. Współczynnik cieplnej rozszerzalności liniowej , charakteryzuje zdolność skały do zmiany swoich wymiarów liniowych podczas przyrostu temperatury:

gdzie:

L - zmiana wymiarów liniowych [mm]

L - początkowa długość nieobciążonej próbki [mm]

T - przyrost temperatury [K]

2.Naprężenia termiczne σ_T, są to naprężenia pojawiające się w skale w wyniku nierównomiernego rozszerzania się poszczególnych ziaren mineralnych skały. Przy uwzględnieniu rozszerzalności liniowej:

Naprężenia termiczne σ_T, Których wartość uzyskamy przy obliczeniu uwzględniając rozszerzalność liniową równe jest naprężeniom potrzebnym do ściśnięcia wydłużającej się próbki do wymiaru pierwotnego.

Celem przeprowadzonego ćwiczenia było wyznaczenie współczynnika rozszerzalności liniowej β. Jak widać z załączonego wykresu jest to stały współczynnik, który uzależniony jest od rodzaju materiału. Współczynnik ten jest dodatni. Oznacza to, że wzrost temperatury powoduje przyrost długości a nie skrócenie wymiaru liniowego próbki. Początkowo przyrost długości w stosunku do przyrostu temperatury nie jest linowy. Na ten fakt wpływ może mieć sposób pomiaru temperatury, a raczej mechanizm przewodzący temperaturę, który potrzebuje pewnego czasu aby mógł działać prawidłowo. Wykorzystując tylko dane w którym zależność L = f(ΔT) jest zbliżona do liniowej, wyznaczamy współczynnik β. Wyznaczony dla granitu współczynnik β = 9,14 10⁶ [1/K] mieści się w granicach określonych przez tablice w których β∈ (6,0 10⁶- 9,0 10⁶) [1/K].

2