Wstęp do Drugiego Listu do Koryntian Wstęp do Drugiego Listu do Koryntian Pismo skierowane jest do wiernych Kościoła Koryntu (2 Kor 1,1) oraz do gmin sąsiadujących z Koryntem (2 Kor 1,1; por. Kol 4,16). Powstaje podczas drugiego pobytu Pawła w Macedonii (2 Kor 2,12nn; 2 Kor 8,5nn; 2 Kor 9,2; Dz 20,1), pod koniec r. 57, w następujących okolicznościach: po krótkiej, zapowiedzianej poprzednim listem (1 Kor 4,18nn) wizycie u mieszkańców Koryntu (2 Kor 1,15nn; por. 2 Kor 12,14; 2 Kor 13,1), Paweł zamierzał (2 Kor 1,15nn) ponownie odwiedzić tę gminę. W tym czasie zdarzył się jednak wśród Koryntian nie znany nam bliżej, lecz z pewnością samemu Pawłowi wielką przykrość sprawiający, incydent (2 Kor 2,5nn), który kazał Apostołowi (2 Kor 1,23; 2 Kor 2,1) odwołać powziętą już decyzję i zastąpić listem planowaną podróż. W smutku wielkim więc i we łzach pisze Paweł dziś już nie istniejący list, z którym posyła do Koryntu Tytusa (2 Kor 2,3; 2 Kor 7,8nn). Według pomyślnych wiadomości przywiezionych następnie przez Tytusa, na którego oczekiwał Paweł z niecierpliwością, najprzód w Troadzie, a potem w Macedonii (2 Kor 2,12nn), winny "przestępstwa" korynckiego został ukarany; szacunek dla autorytetu Apostoła przywrócono i na nowo zapanował w gminie porządek. Aby więc usunąć nawet resztki jakichkolwiek nieporozumień, uradowany Paweł pisze list, zwany dziś Drugim Listem do Koryntian, wyjaśniając w nim, między innymi, dlaczego zmienił swą decyzję przybycia do Koryntu. Drugi List do Koryntian jest jednym z najbardziej osobistych pism Pawła. O życiu i psychologii Apostoła dowiadujemy się właśnie najwięcej z tego listu. Nigdzie też nie broni Paweł z podobnym zapałem swej apostolskiej godności, nigdzie nie ukazuje się tak, jak w tym liście, pasterzem dusz ludzkich. Jeżeli autorstwo Pawłowe tego listu nie ulega wątpliwości, to jego jedność jest ciągle dyskutowana. Z ważniejszych dogmatycznie miejsc tego listu wymienić należy przed wszystkim dwa fragmenty dotyczące nauki o odkupieniu: 2 Kor 5,14-21 (por. Ga 3,13; Rz 8,3) i 2 Kor 8,9. Tematem, do którego Paweł najczęściej nawiązuje w tym liście, jest sprawa apostolatu: stawia go ponad posługiwanie Mojżesza (2 Kor 3,9nn); przypisuje mu w pewnym sensie wartość warunkującą osiągnięcie zbawienia wszystkich ludzi, gdyż przez niego dokonuje się pojednanie człowieka z Bogiem (2 Kor 2,14nn; 2 Kor 5,18-29). Podkreśla się też w tym liście potrzebę dobrych uczynków: modlitw (2 Kor 13,7), jałmużny (2 Kor 8,13), napomnień braterskich (2 Kor 2,7-11). Wreszcie w 2 Kor znajduje swe uzasadnienie nauka katolicka o rzeczach ostatecznych człowieka: sąd ostateczny (2 Kor 1,14; 2 Kor 5,10), ponowne przyjście Chrystusa i chwalebne zmartwychwstanie. (2 Kor 4,14).
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
BT Wstęp do Drugiego Listu św Piotra apostołaBT Wstęp do Drugiego Listu do TesaloniczanBT Wstęp do Pierwszego Listu do KoryntianBT Wstęp do Drugiego Listu do TymoteuszaBT Wstęp do Pierwszego Listu św Piotra apostołaBT Wstęp do Pierwszego Listu do TesaloniczanBT Wstęp do Drugiej Księgi MachabejskiejBT Wstęp do Listu św Jakuba apostołaBT Wstęp do Listu do Efezjanwięcej podobnych podstron