Walory artystyczne "Wesela" jako czołowego dramatu młodopolskiego.
"Wesele" Stanisława Wyspiańskiego jest dramatem symbolicznym, czyli takim, w
którym oprócz realiów i zwykłych wydarzeń, ogromną rolę odgrywa warstwa
symboliczna. Koncepcja dramatu to dwie warstwy: realistyczna i
wizyjno-symboliczna, które przeplatają się wzajemnie. W swym dramacie autor
chce być sprawozdawcą, możemy odnaleźć elementy publicystyczne. "Wesele" stało
się ogniwem dyskusji narodowej, odnajdujemy w nim cechy dramatu narodowego,
społecznego i politycznego (niezwykle zróżnicowana forma). Możemy powiedzieć,
że jest to studium psychologiczne Polaków.
"Wesele" to jednak nie tylko symbolika i problem narodowy, lecz także wątek
realistyczny, świadczący o mistrzowskim opanowaniu przez Wyspiańskiego
charakterystyki postaci i sytuacji. Wystarczy gest, jedno wypowiedziane zdanie,
by postać zaprezentowała się w pełni i wyraziście. Tak scharakteryzowani są
m.in.: Pan Młody, Poeta, karczmarz z Bronowic czy też ksiądz.
Kolejnym osiągnięciem artystycznym dramatu jest oszczędność słów, mistrzowska
umiejętność posługiwania się kontrastami, w wyniku czego sytuacje poetyckie,
liryczne, sąsiadują z brutalnym realizmem, ze scenami, gdzie mówi się
codziennym językiem, nie stroniącym od wulgaryzmów. Po scenach realistycznych
następują sceny pełne wyszukanych efektów poetyckich, z pogranicza jawy i snu,
przesycone nastrojem lirycznym, owiane tajemniczością. Liryzm i realizm, proza
życia i patos, groza i groteska, tragizm i efekty komediowe przeplatają się w
tym osobliwym tekście, świadcząc, że nie są to kategorie nawzajem się
wykluczające.
O wielkości "Wesela" decyduje nie tylko ogromny ładunek myśli i patriotycznej
troski, lecz także niezwykły artyzm, połączenie elementów pozornie sobie obcych
w jedno harmonijne dzieło. W dramacie możemy dostrzec bardzo umiejętnie
wplecione elementy plastyczne i muzyczne. Bezustannie dźwięcząca muzyka
podkreśla nastrój. Muzykalność Wyspiańskiego sprawiła, że tanecznym rytmem
przepojony jest cały tekst. Rytm wiersza jest zmienny - raz żwawy, skoczny, raz
powolny - jak ludowe melodie.
Wyspiański głosił teorię "teatru ogromnego", który miałby we współczesnej
polskiej sytuacji nawiązać do antycznej tradycji, kiedy to widowisko sceniczne
miało charakter na wpół religijny i stanowiło przez to przeżycie o mistycznym,
oczyszczającym charakterze. Przykładem wykorzystania w praktyce teorii "teatru
ogromnego" jest "Wesele". Dramat Stanisława Wyspiańskiego zawiera wszystkie
cechy zgodne z koncepcją, jaką reprezentował autor, także nowatorski element,
jakim była synteza sztuk.
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
Om WeseleWESELE streszczenie szczegółowe i bohwesele symbolizm, problematyka narodowa (3)Wysp weseleStanisław Wyspiański Wesele Ebookwesele3 (4)slub;wesele;suknie,kategoria,205Udowodnij, że Wesele jest typowym młodopolskim utworemWesele Brathanki txtwięcej podobnych podstron