lab1


Zastosowanie bakterii mlekowych w technologii produkcji 偶ywno艣ci pochodzenia ro艣linnego
Przemys艂:
佛 Przemys艂 owocowo-warzywny
佛 Przemys艂 zbo偶owy
佛 Przemys艂 koncentrat贸w spo偶ywczych
佛 Przemys艂 fermentacyjny
Przemys艂 owocowo-warzywny
Kultury bakterii mlekowych, stosowane w przemy艣le owocowo-warzywnym s膮 g艂贸wnie wykorzystywane
w kiszeniu warzyw, chocia偶 w kuchni staropolskiej kiszono r贸wnie偶 niekt贸re owoce (jab艂ka, 艣liwki).
Ich zastosowanie gwarantuje otrzymanie produkt贸w o:
- wysokiej warto艣ci od偶ywczej (wysokiej zawarto艣ci witamin i sk艂adnik贸w mineralnych),
- powtarzalnych cechach sensorycznych (nowy rodzaj
produktu).
Stosowane kultury bakterii mlekowych:
- Lactobacillus plantarum, Lb. pentosus, Lb. bavaricus, Lb. xylosus, Lb. brevis, Lb. fermentum,
- Lactococcus lactis subsp. lactis, Lactococcus lactis subsp. cremoris,
- Pediococcus acidilactici
- Leuconostoc mesenteroides subsp. cremoris
Minimum cukrowe: najmniejsza ilo艣膰 cukru w suchej masie surowca pozwalaj膮ca na otrzymanie w procesie fermentacji mlekowej
takiej ilo艣ci kwasu, 偶e pH obni偶a si臋 do co najmniej 4,2, kt贸re gwarantuje trwa艂o艣膰 produktu (hamuje rozw贸j bakterii gnilnych i
mas艂owych).
Niekt贸re graniczne warto艣ci pH, poni偶ej kt贸rego nie stwierdza si臋 ju偶 rozwoju okre艣lonych grup drobnoustroj贸w:
Poza zahamowaniem rozwoju lub zniszczeniem drobnoustroj贸w niepo偶adanych, r贸wnie偶 jest wa偶ne:
1. zahamowanie proces贸w oddechowych w tkankach,
2. enzymatycznych oksydacyjnych proces贸w tkankowych, powoduj膮cych np. utlenianie si臋 witaminy C lub brunatnienie
powierzchniowe,
3. hydrolitycznych proces贸w enzymatycznych, b臋d膮cych powodem nadmiernego mi臋knienia, rozpadu tkanek
i niepo偶膮danych zmian smakowo-zapachowych.
Kapusta kiszona (kwaszona):
kiszeniu poddaje si臋 poszatkowane li艣cie kapusty g艂owiastej bia艂ej (w niekt贸rych regionach kraju  ca艂e g艂贸wki kapusty), dok艂adnie
ubite (usuni臋cie powietrza, by stworzy膰 warunki beztlenowe), z dodatkiem soli kuchennej (2  3 %) i dodatk贸w smakowych
(marchew, li艣cie chrzanu, wi艣ni, d臋bu).
Znaczenie soli i dodatk贸w przy kiszeniu kapusty:
- s贸l: u艂atwia wydzielanie soku z poszatkowanej kapusty (na skutek ci艣nienia osmotycznego), selekcjonuje obecne
mikroorganizmy, ma wp艂yw na tworzenie smaku i zapachu produktu;
- dodatki: u艂atwiaj膮 odpowiednio ukierunkowa膰 proces fermentacji, nadaj膮 odpowiedni smak i zapach, taniny i fitoncydy z li艣ci
d臋bu, chrzanu czy czosnku selekcjonuj膮 mikroflor臋.
Etapy fermentacji kapusty:
- pierwsze 5 - 10 dni (20oC)  stopniowe obni偶anie pH od oboj臋tnego do 4,0; pocz膮tkowo rozw贸j LAB i innej mikroflory
(dro偶d偶e, coli, przetrwalnikuj膮ce tlenowce), p贸zniej tylko LAB heterofermentatywnych (g艂贸wnie Leuconostoc
mesenteroides)
- nast臋pne 10 - 16 dni (kilkana艣cie oC)  stopniowy spadek pH do 3,4 - 3,5; rozw贸j LAB heterofermentatywnych (g艂贸wnie
Lactobacillus plantarum, Lb. brevis) i pseudomlekowych (Pediococcus cerevisiae, p贸偶niej Lb. pentoaceticus)
- obni偶enie temp. do 10oC  dojrzewanie i przechowywanie; tworzenie cech sensorycznych
Sk艂ad chemiczny kiszonej kapusty:
- kwas mlekowy 1,5 - 1,8%
- kwas octowy 0,3%
- etanol 0,4%
- pH 3,4  3,5
Ze艣luzowacenie kiszonej kapusty:
- zbyt wysoka temperatura przechowywania
- nadmierny rozw贸j Leuconostoc mesenteroides
Og贸rki kiszone (kwaszone):
- s膮 kiszone w ca艂o艣ci, po zalaniu roztworem soli
- st臋偶enie soli w solance zale偶y m.in. od masy og贸rk贸w, zazwyczaj ok. 8% NaCl (zawarto艣膰 soli w soku i w og贸rkach kiszonych
powinna wynosi膰 2  3%)
Dlaczego tyle soli do kiszenia og贸rk贸w?
- og贸rki zawieraj膮 du偶o wody
- powierzchnia og贸rk贸w jest silnie zanieczyszczona mikroflora z gleby:
mikroflory tlenowej mo偶e by膰 5 x 106 j.t.k./g,
liczba Enterobacteriaceae - 1 x 106 j.t.k./g,
pa艂eczek mlekowych zaledwie 5 x 103 j.t.k./g
Etapy fermentacji og贸rk贸w kiszonych:
1. rozw贸j Enterobacter  wytwarzanie gaz贸w (H2 i CO2)
2. wytwarzanie etanolu i CO2
3. rozw贸j heterofermentatywnych LAB (najpierw Leuconostoc mesenteroides, potem Lb. plantarum, Lb. brevis)
Og贸rki kiszone (kwaszone): - cechy sensoryczne gotowego produktu zale偶膮 od przebiegu fermentacji (s膮 k艂opoty ze stosowaniem
czystych kultur bakteryjnych)
Mi臋kni臋cie i puste przestrzenie w kiszonych og贸rkach: - na skutek rozwoju Bacillus (przetrwalnikuj膮ce, tlenowe, o zdolno艣ciach
rozk艂adania zwi膮zk贸w pektynowych)
Inne kiszone warzywa lub owoce:
- sojowe: sos sojowy, miso,
- li艣cie winogron, oliwki,
- herbata, kakao, kawa,
Zielone oliwki:
- fermentacja mlekowa oliwek przebiega podobnie jak fermentacja og贸rk贸w:
1. Wst臋pne potraktowanie 艂ugiem (1,3  2,6% NaOH) przez 5  7 godz. w celu hydrolizy i usuni臋cia gorzkich sk艂adnik贸w fenolowych
2. Zalanie solank膮 i spontaniczna fermentacja mlekowa do osi膮gni臋cia pH < 4,0
3. Po zako艅czeniu fermentacji, zwi臋kszenie st臋偶enia soli w zalewie do 8% w celu utrwalenia produktu
Zielone oliwki w zalewie:
- dominuj膮ca mikroflora kwasz膮ca: Lactobacillus plantarum
Istnieje r贸wnie偶 mo偶liwo艣膰 produkcji sok贸w warzywnych lub owocowych fermentowanych przez bakterie mlekowe, w tym szczepy
probiotyczne.
Korzy艣ci膮 z kontrolowanej fermentacji mlekowej jest obni偶enie poziomu azotan贸w(V) oraz biogennych amin w kiszonkach
Aminy biogenne:
Wiele LAB wytwarza dekarbokzylaz臋 aminokwasow膮, kt贸ra w warunkach beztlenowych powoduje powstawanie termostabilnych
amin o nieprzyjemnym zapachu, m.in. tyraminy, histaminy, putrescyny, kadaweryny.
Obecno艣膰 tych biogennych amin uwa偶ana jest za przyczyn臋 reakcji alergicznych lub zatru膰 pokarmowych u ludzi.
Wyselekcjonowane szczepy LAB stosowane jako sk艂adniki przemys艂owych kultur starterowych charakteryzuj膮 si臋 bardzo s艂abym lub
brakiem wytwarzania amin biogennych.
Przemys艂 zbo偶owy
W Polsce podstawow膮 grup膮 pieczywa jest pieczywo z udzia艂em m膮ki 偶ytniej, kt贸rego technologia uwa偶ana jest za bardzo
pracoch艂onn膮, gdy偶 wymagaj膮c膮 ukwaszenia ciasta, co najlepiej uzyskuje si臋 przy udziale odpowiednio dobranych bakterii
fermentacji mlekowej, homofermentatywnych lub heterofermentatywnych, oraz dro偶d偶y.
Fermentacja mlekowa w produkcji ciast:
Kultury bakterii mlekowych bior膮 udzia艂 w fermentacji mlekowej zakwas贸w na ciasto 偶ytnie i mieszane.
Smak, aromat i struktura ciasta otrzymuje si臋 w wyniku fermentacji alkoholowej i mlekowej.
LAB zu偶ywaj膮 glukoz臋, sacharoz臋, maltoz臋, obni偶aj膮c pH ciasta (zakwaszaj膮c je)
Dok艂adniej:
佛 Wytworzone podczas fermentacji mlekowej (homofermentatywnej lub heterofermentatywnej) kwasy organiczne (g艂贸wnie
mlekowy i octowy) oraz CO2 wp艂ywaj膮 na powstanie w艂a艣ciwej struktury i cech smakowo-zapachowych ciasta (kwas
mlekowy i octowy) oraz dzia艂aj膮 reguluj膮co na uk艂ad amylazowo-skrobiowy, co u艂atwia standaryzacj臋 produkcji chleba m.in.
pod wzgl臋dem smakowym i zapachowym.
佛 Dzi臋ki temu kultury bakterii mlekowych nadaj膮 m膮ce odpowiednie cechy wypiekowe oraz zapewniaj膮 prawid艂owy przebieg i
stabilno艣膰 fermentacji ciasta.
佛 Zapewniaj膮 w艂a艣ciwy kierunek fermentacji i powtarzaln膮, wysok膮 jako艣膰 i trwa艂o艣膰 pieczywa, dzi臋ki ograniczaniu wzrostu
mikroflory niepo偶膮danej pochodz膮cej z m膮ki i pomocniczych surowc贸w.
佛 Zwi臋kszaj膮 biodost臋pno艣膰 sk艂adnik贸w mineralnych poprzez rozk艂ad fitynian贸w
佛 Wykorzystanie kultur bakterii mlekowych o zdolno艣ciach proteolitycznych ma wp艂yw na cechy lepkospr臋偶yste ciasta, gdy偶
szczepy proteolityczne powoduj膮 wzrost lepko艣ci ciasta oraz zwi臋z艂o艣ci mi臋kiszu.
佛 Dob贸r w艂a艣ciwej kultury bakterii mlekowych (najlepiej w postaci czystej kultury starterowej) oraz spos贸b dojrzewania ciasta
ma wp艂yw na obj臋to艣膰 i porowato艣膰 mi臋kiszu chleba.
Zakwas chlebowy zazwyczaj zawiera:
- oko艂o 107 - 1011 j.t.k./g LAB
- oko艂o 105  107 j.t.k./g dro偶d偶y
佛 Stosowanie wyselekcjonowanych bakterii mlekowych (w tym szczep贸w probiotycznych) do przeprowadzenia fermentacji
hamuje rozw贸j obcej mikroflory (g艂贸wnie ple艣ni) oraz eliminuje si臋 lub obni偶a si臋 zawarto艣膰 zwi膮zk贸w o dzia艂aniu
rakotw贸rczym (azotan贸w, azotyn贸w, toksyn ple艣niowych), enzym贸w odpowiedzialnych za przekszta艂cenie prokancerogen贸w
w kancerogeny (beta-glukouronidaz, azoreduktaz, nitroreduktaz).
佛 Szczeg贸ln膮 rol臋 w regulowaniu funkcjonowania przewodu pokarmowego cz艂owieka, a przez to zapobieganiu chorobom
nowotworowym, przypisuje si臋 nagromadzonemu w pieczywie kwasowi L(+) mlekowemu wytwarzanemu przez bakterie
podczas fermentacji mlekowej.
Mo偶na wyr贸偶ni膰 kilka grup kultur starterowych oferowanych dla przemys艂u piekarniczego:
佛 monokultury bakterii mlekowych (homofermentatywnych lub heterofermentatywnych)
佛 kultury mieszane r贸偶nych gatunk贸w bakterii mlekowych
佛 kultury mieszane bakterii mlekowych i dro偶d偶y
Mikroflora typowego zakwasu:
Bakterie homofermentatywne: Lactobacillus acidophilus, Lb. farciminis, Lb. plantarum, Lb. delbrueckii subsp. delbrueckii , Lb.
amylovorus
Bakterie wzgl臋dnie heterofermentatywne: Lactobacillus plantarum, Lb. casei, Lb. rhamnosus, Lb. lactis subsp. lactis
Bakterie bezwzgl臋dnie heterofermentatywne: Lactobacillus sanfranciscensis (Lb. brevis var. lindneri, Lb. sanfrancisco), Lb. brevis,
Lb. buchneri, Lb. fermentum, Lb. fructivorans, Lb. pontis, Lb. reuteri, Lb. johnsonii, Lb. alimentarius, Lb. frumenti
Dro偶d偶e: Candida crusei, Pichia saitoi, Saccharomyces cerevisiae, C. milleri (Torulopsis holmii)
Istnieje udokumentowana symbioza pomi臋dzy C. milleri i Lb. sanfranciscensis (poprzednio Lb. sanfrancisco, identycznym do Lb.
brevis var. lindneri).
Po raz pierwszy opisali to Kline i Sugihar dla ciasta na zakwasie przeznaczonego na bagietki produkowane w San Francisco.
P贸zniej podobne zale偶no艣ci stwierdzono w innych zakwasach, takich jak niemieckich zaczynach na zakwasie.
Istotnym czynnikiem w tej symbiozie jest silna preferencja bakterii pa艂eczek mlekowych wobec maltozy.
Lb. sanfranciscensis wykorzystuj膮 tylko maltoz臋, za艣 uwolniona przy tym glukoza jest asymilowana przez dro偶d偶e C. milleri, kt贸re s膮
niezdolne do asymilowania maltozy.
佛 Monokultury bakterii mlekowych s艂u偶膮 do fermentacji zaczyn贸w z m膮ki 偶ytniej oraz do fermentacji m膮ki pszennej.
佛 Bakterie mlekowe heterofermentatywne nadaj膮 pieczywu wyrazisty smak, podczas gdy bakterie typu homofermentatywnego
kszta艂tuj膮 艂agodny smak pieczywa pszennego.
Wp艂yw LAB na wypiek - proces wypieku mo偶na podzieli膰 na cztery etapy:
(1) aktywno艣ci enzym贸w (30-70癈)
(2) 偶elowanie skrobi (55癈 do < 90癈)
(3) odparowanie wody
(4) br膮zowienie i tworzenie aromatu.
Probiotyki
G艂贸wnym celem zastosowania szczep贸w probiotycznych jest wykorzystanie ich pozytywnego wp艂ywu na organizm cz艂owieka.
Aby produkt m贸g艂 by膰 uznany za probiotyczny, do jego produkcji musi by膰 u偶yty szczep o udowodnionych w艂a艣ciwo艣ciach
prozdrowotnych, np.: Lb. casei Shirota, Pediococcus acidilactici CNCM, Propionibacterium freudenreichii subsp.
freudenreichii JS, Lb. acidophilus La-5, NCFM, CK120, Bifidobacterium animalis subsp. lactis BB12, FK120, LKM512,
DR10, BB536, SBT29-28, Lb. plantarum 299v, ATCC8014, Lactococcus lactis subsp. lactis L1A
Barszcz bia艂y, 偶urek, kiszony z m膮ki 偶ytniej (z dodatkiem lub bez otr膮b), z dodatkiem czosnku
Przemys艂 koncentrat贸w spo偶ywczych
1. Udzia艂 LAB w fermentacji kawy, kakao
2. Fermentowane produkty sojowe, np. sos sojowy, miso
Kakao:
- LAB bior膮 udzia艂 w pocz膮tkowym etapie fermentacji ziaren kakaowca, czemu sprzyja wysoka zawarto艣膰 cukr贸w i niskie pH
- liczba LAB mo偶e w贸wczas si臋ga膰 107 j.t.k./g
- LAB wytwarzaj膮 znaczne ilo艣ci enzym贸w hydrolitycznych: inwertaz, glikozydaz, proteaz
- dominuj膮 LAB homofermentatywne
- w efekcie fermentacji powstaj膮 prekursory sk艂adnik贸w zapachowych i smakowych tworzonych podczas p贸zniejszego suszenia i
pra偶enia ziaren kakaowca
Kawa:
- owoce kawy pocz膮tkowo moczy si臋 w wodzie i przez 12  60 godz. poddaje fermentacji (co umo偶liwia oddzielenie warstwy
ochronnej otaczaj膮cej ziarna kawy)
- w fermentacji udzia艂 bior膮 r贸wnie偶 LAB
Sos sojowy:
- mikrobiologia produkcji sosy sojowego nie jest do ko艅ca zbadana,
- wiadomo, 偶e w pocz膮tkowym etapie halofilne Pediococcus halophilus (i by膰 mo偶e tak偶e inne LAB) przewa偶aj膮 i obni偶aj膮 pH,
wytwarzaj膮c kwas mlekowy
- dopiero p贸zniej do g艂osu dochodz膮 dro偶d偶e.
Miso:
- to fermentowana pasta sojowa lub ry偶owa lub j臋czmienna
- fermentacja zachodzi z udzia艂em osmofilnych dro偶d偶y i bakterii mlekowych (w tym Pediococcus, Streptococcus)
Przemys艂 fermentacyjny
1. fermentacja jab艂kowo-mlekowa w winiarstwie
2. biologiczne zakwaszanie zacieru w piwowarstwie
Winiarstwo:
Bakterie mlekowe bior膮 udzia艂 w fermentacji jab艂kowo-mlekowej, decyduj膮cej o cechach smakowo zapachowych wina oraz
jego barwie.
Fermentacja jab艂kowo-mlekowa polega na przekszta艂ceniu kwasu jab艂kowego w kwas mlekowy, przez co zmniejsza si臋
kwasowo艣膰 wina i staje si臋 ono bardziej stabilne.
Wt贸rna fermentacja win zachodzi zwykle spontanicznie, jednak zastosowanie wyselekcjonowanych kultur starterowych
bakterii mlekowych powoduje, 偶e proces ten jest kontrolowany.
Fermentacja jab艂kowo-mlekowa wina to przekszta艂cenie kwasu L(-) jab艂kowego w kwas mlekowy (L-) lub D(-) oraz ditlenek w臋gla.
Bakterie mlekowe s膮 zdolne przekszta艂ca膰 wy艂膮cznie L(-) kwas jab艂kowy.
kwas jab艂kowy -> kwas mlekowy + ditlenek w臋gla
COOH-H2OC-H2C-COOH -> CH3-CHOH-COOH + CO2
Z ka偶dego 1 g kwasu jab艂kowego powstaje 0,67 g kwasu mlekowego i 0,33 g (lub 165 ml) CO2
Fermentacja jab艂kowo-mlekowa prowadzona jest przede wszystkim przez bakterie rodzaj贸w:
- Oenococcus,
- Lactobacillus,
- Leuconostoc,
- Pediococcus.
Fermentacja jab艂kowo-mlekowa powoduje, 偶e wina staj膮 si臋 mniej kwa艣ne, bardziej zharmonizowane, aksamitne,
o bardziej z艂o偶onym zapachu.
Je艣li zachodzi w kontakcie z drewnem d臋bowym, aromaty pochodz膮ce z drewna stapiaj膮 si臋 z zapachami I-o i II-go rz臋dowymi, nie
maskuj膮 ich, co cz臋sto zdarza si臋, gdy wino jest przelewane do dojrzewania w beczkach ju偶 po jej zako艅czeniu.
Na skutek fermentacji jab艂kowo-mlekowej obserwuje si臋 wyrazny wzrost kwasowo艣ci lotnej na koniec fermentacji, gdy brak kwasu
jab艂kowego za艣 bakterie zaczynaj膮 wykorzystywa膰 obecne w winie cukry.
Uwaga:
Nale偶y unika膰 fermentacji jab艂kowo-mlekowej w winach, kt贸re nie s膮 wytrawne, lub gdy nie ma mo偶liwo艣ci kontrolowania procesu
fermentacji.
WINA BIAAE, CZERWONE, R脫呕OWE
W przypadku win bia艂ych raczej unika si臋 fermentacji jab艂kowo-mlekowej, by zachowa膰 ich kwasowo艣膰. Wyj膮tkiem s膮 bia艂e wina
dojrzewaj膮ce w beczkach i w wyj膮tkowych przypadkach kadzie chardonnay czy semillon
Wina czerwone wytrawne w wi臋kszo艣ci przechodz膮 fermentacj臋 jab艂kowo-mlekow膮.
Wina r贸偶owe traktuje si臋 je tak, jak wina bia艂e.
Nie wszystkie LAB s膮 r贸wnie po偶膮dane:
Oenococcus oeni (wcze艣niej zwany Leuconostoc oenos) jest najbardziej korzystny do prowadzenia fermentacji jab艂kowo-mlekowej, i
najcz臋艣ciej stwierdzanym w winach. Metabolizuje glukoz臋 z wytworzeniem CO2, kwasu mlekowego, kwasu octowego i etanolu
(heterofermentacja),
Fermentacja jab艂kowo-mlekowa prowadzona przez Oenococcus oeni ma miejsce przy pH < 3,5, co nie wi膮偶e si臋 z powstaniem wad
aromatu win.
Rodzaje Lactobacillus i Pediococcus s膮 raczej kojarzone jako mikroflora zanieczyszczaj膮ca wino. Wytwarzaj膮 znaczne ilo艣ci kwasu
octowego z cukr贸w (g艂贸wnie pentozy) i kwasu winowego oraz glicerolu,
Gdy fermentacja jab艂kowo-mlekowa prowadzona jest przez pediokoki lub pa艂eczki mlekowe, lub gdy zachodzi przy pH > 3,5, w winie
pojawiaj膮 si臋 niepo偶膮dane cechy zapachowe.
Nietypowe LAB mog膮 powodowa膰 zubo偶enie powstaj膮cego bukietu wina (rozk艂ad r贸偶nych zwi膮zk贸w, w tym estr贸w).
Leuconostoc oeni sprzyja pojawieniu si臋 bogatego bukietu zapachowego win (zapach owocowy: jagodowy, malinowy, wi艣niowy,
ananasowy), dzi臋ki zdolno艣ci przekszta艂cania prekursor贸w zwi膮zk贸w zapachowo niekorzystnych w zwi膮zki korzystne.
Mo偶liwa jest tak偶e redukcja zapach贸w  ro艣linnego i  trawiastego podczas fermentacji jab艂kowo-mlekowej winogron niedojrza艂ych,
jednak nie s膮 znane mechanizmy tego.
Uwaga:
Kultury bakterii mlekowych wykorzystywane w winiarstwie musz膮:
- by膰 oporne na warunki procesu fermentacji: niskie pH moszczu, pocz膮tkowe wysokie st臋偶enie glukozy i/lub fruktozy wzrastaj膮ce
st臋偶enie etanolu, wysokie st臋偶enie garbnik贸w i SO2,
- 艂atwo opada膰 na dno zbiornik贸w fermentacyjnych.
I takie LAB s膮 najlepsze do przeprowadzenia fermentacji jab艂kowo-mlekowej (z ang. malolactic fermentation)
W literaturze angloj臋zycznej takie LAB okre艣la si臋 jako "malolactic fermentation bacteria" (MLB)
LAB prowadz膮ce fermentacj臋 jab艂kowo-mlekow膮 s膮 wra偶liwe na etanol i zwykle nie radz膮 sobie z rozwojem przy jego st臋偶eniach
powy偶ej 13,5%.
Leuconostoc oeni charakteryzuje si臋 zdolno艣ci膮 adaptacji do wysokich st臋偶e艅 alkoholu, jednak mo偶e  zgubi膰 t臋 zdolno艣膰 po
przeniesieniu do ni偶szych st臋偶e艅 etanolu.
Lactobacillus jest najbardziej oporny na etanol, za艣 Oenococcus oeni (wcze艣niej Leuconostoc oeni)  najbardziej wra偶liwy.
Fermentacja jab艂kowo-mlekowa zachodzi szybciej w podwy偶szonej temperaturze.
Przy braku SO2 optymalna temp. dla tej fermentacji wynosi 23  25oC.
Wraz ze wzrostem st臋偶enia SO2 optym. temp. zmniejsza si臋 do ok. 20oC.
Wi臋kszo艣膰 szczep贸w Oenococcus oeni przestaje rozwija膰 si臋 przy temp. < 15oC, chocia偶 kom贸rki pozostaj膮 偶ywe.
LAB prowadz膮ce fermentacj臋 jab艂kowo-mlekow膮 preferuj膮 wy偶sze warto艣ci pH.
Optymalne pH zale偶y od szczepu LAB i warunk贸w hodowli. Dla wi臋kszo艣ci szczep贸w, minimalny wzrost nast臋puje przy pH 3,0.
Zalecane jest pH 3,25  3,5.
Optymalny rozw贸j O. oeni zachodzi przy pH 4,2  4,8. Optimalna aktywno艣膰  przy pH mi臋dzy 3,0 i 4,0 i obni偶a si臋 wraz ze
wzrostem pH  zahamowanie stwierdzane jest przy pH 4,5.
W niskim pH wyd艂u偶ona jest lag faza wzrostu.
Warto艣膰 pH wp艂ywa na to, kt贸ry gatunek LAB b臋dzie dominowa膰 w winie lub moszczu. W niskim pH Oenococcus oeni jest g艂贸wnym
LAB prowadz膮cym fermentacj臋 jab艂kowo-mlekow膮. W wy偶szych pH, dominuj膮 Lactobacillus i Pediococcus.
Podczas fermentacji jab艂kowo-mlekowej, populacja LAB cz臋sto osi膮ga liczebno艣膰 1 million kom贸rek/cm3. Leuconostoc oeni cz臋sto
wymaga liczebno艣ci ponad 106-107 j.t.k./cm3, by zapocz膮tkowa膰 fermentacj臋 jab艂kowo-mlekow膮.
Wi臋kszo艣膰 LAB jest wra偶liwa na wolny SO2 w st臋偶eniach ponad 10-20 mg/l.
Zawarto艣膰 ca艂kowitego SO2 zwykle wynosi max. 70 mg/l (wino czerwone) i 40 mg/l (wino bia艂e).
O. oeni mo偶e metabolizowa膰 acetaldehyd. Dlatego, je艣li SO2 zostanie dodany do wina (lub moszczu) i zwi膮zany z acetaldehydem,
w贸wczas aktywno艣膰 O. oeni spowoduje uwolnienie SO2 i wzrost st臋偶enia wolnego SO2.


Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
Lab1 RoboWorks
APD lab1
lab1 wprowadzenie
lab1 sprawko
lab1(3)
Lab1 PA podstawy PSCAD v2
Lab1 1 R3 lab11
Lab1 1 R1 lab11
lab1
Lab1 Obs艂uga obraz贸w
Lab1(1)
Lab1 1 SW2 lab11
Szewczak lab1 pautom
MNM lab1[1]
Lab1
SWD kod lab1
TS lab1
Instrukcja IEF Algorytmy i struktury?nych lab1

wi臋cej podobnych podstron