Teoria:

Oznaczanie wskaźnika wytrzymałości skały na obciążenie punktowe (Is) na podstawie testu średnicowego i osiowego.

Pojęcia podstawowe: siły zewnętrzne, sity wewnętrzne, naprężenie, wytrzymałość, wytrzymałość graniczna.

Formuły empiryczne Reichmutha, Brocha i Frankłina, Bieniawskiego oraz Brooka. Metodyka i aspekty techniczne oznaczania wytrzymałości punktowej skał. Zalecane kształty i wymiary próbek skalnych. Wady i zalety metody punktowego obciążania skał. Wartości wytrzymałości na jednoosiowe ściskanie różnych rodzajów skał. Relacja pomiędzy wytrzymałością na jednoosiowe ściskanie a wytrzymałością na obciążenie punktowce. Efekt anizotropii.

Eksperyment:

Próby obciążania punktowego próbek skalnych w teście średnicowym i osiowym.

Próby jednoosiowego ściskania walcowych próbek skalnych o smukłości h/d=2.

Oznaczenie wartości współczynnika (k) występującego w zależności pomiędzy wytrzymałością na jednoosiowe ściskanie a wytrzymałością na obciążenie punktowe dc ~ k x I_s .

Sprawozdanie:

1.    Cel ćwiczenia;

2.    Badana skała, kształt i wymiary próbek skalnych;

3- Typy prób wytrzymałościowych;

4.    Mierzone wielkości;

5.    Aparatura (maszyna wytrzymałościowa EDB-60, przenośna praska hydrauliczna);

6.    Tok postępowania podczas wykonywania ćwiczenia;

7.    Część obliczeniowa;

8.    Tabela wyników, komentarz i wnioski.