skanuj0300

300 Cyfrowe oświetlenie i rendering

wielokątów i kąt kamery. Bufor głębokości (ang. z-buffer) jest obszarem w pamięci przechowującym informacje o głębi obrazu.

Przy renderowaniu pierwszego wielokąta, kolorowe piksele zostają dodane do bufora ramki i w tym samym momencie informacje o głębi — zawierające odległość każdego piksela wielokąta od kamery — dodawane są do bufora głębi. Kiedy renderowane są kolejne wielokąty, ich głębia w każdym pikselu porównywana jest z informacjami w buforze głębi. Jeśli wielokąt znajduje się bliżej kamery niż inne wielokąty już narysowane na tym fragmencie obrazu, wówczas zostanie on narysowany w buforze ramki. Jeśli jakiś fragment wielokąta jest bardziej oddalony od kamery niż wielokąt już narysowany w buforze ramki, wówczas ten fragment tego wielokąta będzie ukryty, przy czym porównanie głębi odbywa się w oparciu o wartości z bufora ramki.

Rendering scanline

Renderingscanline jest metodą renderowania, w której rendemje się kolejno każdy piksel zamiast każdego wielokąta. Po ukończeniu renderowania każdego poziomego wiersza pikseli (ang. scanline), renderer przystępuje do renderingu kolejnego wiersza, i tak dalej — aż do końca obrazu. Proces ten mógłby być wykonywany na karcie graficznej, jako alternatywny sposób renderingu z wykorzystaniem bufora głębi, lub wykonywany przez program wykorzystujący procesor jako podstawowy rodzaj renderingu dla animacji.

Rendering scanline zwykle wykorzystuje się do obrazów prostych, bez dodatkowych efektów takich jak raytracing lub globalne oświetlenie.

Rendering na procesorze graficznym i rendering sprzętowy

Większość nowoczesnych komputerów osobistych zawiera dwa rodzaje procesorów:

• Procesor główny — CPU (ang. centralprocessing unit) odpowiedzialny jest za większość czynności komputera, w tym rendering 3D.

Na karcie graficznej znajduje się procesor graficzny — GPU (ang. graphicsprocessing unit), który jest układem przeznaczonym