P1000751

rokiem... nawet ten czas, kiedy ten dom tu chodziła Marynia i mówiła głośno, j śm- , ^ie<ty krzrczała na dzieci... i była sama jak dzj

milknie na chwilę, z daleka słychać cichy, przed ^eC^°-pociągu, który• nieznacznie się'_gubi ^qg,Y *Wi_at

On bał się zawsze tego upiora, który _Si*p samotność A teraz... * ^nazYWa

Proszę pani, mnie jest strasznie, jak Dani JM takim cichym. smutnym głosem... Bo n_rL i⁷¹⁰**

... może... tak być nie powinno p_aif² tak

;•*. ^ani jest

takim cichym, smumyju ...... — i——

być nie może... tak być nie powinno... Pani jest

taka młoda... I w pan' jest coś silniejszego niż wszystkie upiory... Dla pani jest jeszcze życie poza [ym domem, który nie żyj<\ Pani stąd wyjdzi w świat... w słońce... pani jak kwiat...

WANDA

Proszę pana, rzecz jest taka, że ja chciałam tu :ostać tylko tak długo przy dzieciach, dopóki on

iie wróci... ale teraz... j

SIELSKI !

Co teraz? I

WANDA

Przecież pan czuje, że on nie może być sam.

SIELSKI

On?

WANDA

Tak... on, nie dzieci, tylko on.

nagle uśmiecha się smutno

vVidzi pan, mnie się to wydaje takie dziwaczne... liemożliwe, żeby on był sam... takie niedorzeczne... 3n i pustelnik! 1 mnie się zdaje, że ludzie przecież io niego przyjdą. O, niech pan nie trzęsie głową!...

Bo on taki prawdziwy mężczyzna.

WANDA

nagle, z uśmiechem

A! Pan ma dobrą pamięć, bardzo dobrą.

SIELSKI

Nie do wszystkiego; pamiętam tylko niektóre rzeczy. Wiem nawet, kiedy to pani powiedziała. Czy pani wie?... wtedy, kiedy się dowiedziałem, że

pani...

w za/ny.ś/eniu, dobitnie, jakby cicho czytał nic dla mnie nie czuje... nic dla mnie nie... hm...

milknie i zakrywa twarz rękami

WANDA

odwracając głowę

Może o tym nie mówmy — co'