P1000985
homeryckie, w sposób rzucający się w oczy jest rozczłonkowany na wiele różnych fragmentów — ale fragmenty te łączy związek, który jest historią świata i jej interpretacją. Jeśli nawet tu i ówdzie pozostają jakieś elementy nie włączone w ogólną konstrukcję — to i one przecież objęte zostają wykładnią; dzięki temu czytelnik w każdej chwili dostrzega ową perspektywę historyczną i religijną, która poszczególnym opowiadaniom nadaje pewien ogólny sens i cel. Im bardziej opowieści biblijne wydają się w zestawieniu z opowieściami Iliady czy Odysei wyosobnione i nie powiązane ze sobą w płaszczyźnie poziomej, tym silniejszy jest za to łączący je związek pionowy, który zbiera je wszystkie pod jedno hasło, a którego zupełnie brakuje Homerowi. W każdej z wielkich postaci Starego Testamentu, od Adama aż do proroków", ucieleśniony jest w sposób celowy jakiś element owego pionowego związku: Oto Bóg wybrał i ukształtował te postaci, aby wcielić w nie swoją istotę i wolę; jednakże wybór i sposób ukształtowania nie są tu jednorodne, albowiem owo kształtowanie dokonuje się stopniowo, w sposób historyczny i w trakcie ziemskiej egzystencji tych, którzy objęci zostali wyborem. Jak dokonuje się ten proces kształtowania, z jakimi przerażającymi łączy się doświadczeniami, widzieliśmy to na przykładzie omawianej tutaj historii ofiary Abrahama. Stąd właśnie wynika fakt, że wielkie postaci Starego Testamentu o wiele bardziej ukazane są w rozwoju, obciążone własną historią życiową i o wiele silniej naznaczone piętnem indywidualności niż bohaterowie Homera. Achilles i Odyseusz ukazani są w pełnym blasku, obfitującym w piękne określenia opisie, opatrzeni w epitety, ich afekty odsłaniają się bez reszty w ich wypowiedziach i gestach — przy tym jednak brak im elementu rozwojowego, a wszystko, co wiąże się z historią ich życia, ustalone jest w sposób trwały i jednoznaczny. Bohaterowie homeryccy są tak dalece pozbawieni elementu stawania się, że nawet ich wiek (na przykład wiek
Nestora, Agamemnona, Achillesa) wydaje się nie podlegać zmianom, jest ustalony a priori. Nawet przy postaci Odyseu-sza, który przez tyle czasu i przez tyle zawartych w tym czasie wydarzeń dostarczał tak wielu okazji do przedstawienia go w rozwoju, w historii jego życia — okazje te nie zostały wykorzystane. Co prawda w czasie tym dorósł Tele-mach, jak każde dziecko stał się młodzieńcem; w dygresji na temat blizny opowiedziano także w sposób idylliczny o dzieciństwie i młodzieńczych latach Odyseusza. Ale już Penelopa mimo upływu lat dwudziestu nieledwie się nie zmieniła; a także i w samym Odyseuszu proces cielesnego starzenia się został zawoalowany dzięki częstym ingerencjom Ateny, która zależnie od sytuacji sprawiała, że pojawiał się jako człowiek młody bądź stary. Zgoła zaś żadnych zmian nie zasugerowano już tam, gdzie sprawa wykracza poza sferę cielesności; w gruncie rzeczy Odyseusz jest w momencie swego powrotu taki sam jak wówczas, gdy przed dwudziestu laty opuszczał Itakę. Ale jaka ogromna droga, jakie przypadki losu oddzielają młodego Jakuba, który wyłudza przywilej pierworództwa, od starca, któremu dziki zwierz rozszarpał ukochanego syna; jaka głęboka różnica dzieli Dawida grającego na harfie i prześladowanego nienawistną miłością swego władcy — i Dawida jako starego króla, oplątanego siecią pełnych namiętności intryg, którego na łożu rozgrzewała Abiszag Szunemitka, nie będąc przezeń cieleśnie poznana! Ów stary człowiek, o którym wiemy, w jaki sposób się zestarzał, wywiera na nas wrażenie silniejsze, ma też potężniejszą indywidualność niż młody, albowiem pełną indywidualność uzyskują ludzie właśnie w toku bogatego w przypadki żywota; tę zaś historię krystalizowania się osobowości Stary Testament przedstawia jako kształtowanie ludzi powołanych przez Boga do spełnienia roli przykładowej. Obciążeni procesem własnego stawania się, niekiedy zestarzali na próchno, wykazują oni piętno indywidualne, które całko-
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
P1000985 homeryckie, w sposób rzucający się w oczy jest rozczłonkowany na wiele różnych fragmentów —
P1000985 homeryckie, w sposób rzucający się w oczy jest rozczłonkowany na wiele różnych fragmentów —
IMG0 znajduje się ta wiadomość, trzeba oznaczyć w sposób rzucający się w oczy, żeby nikt przechodzą
IMG0 znajduje się ta wiadomość, trzeba oznaczyć w sposób rzucający się w oczy, żeby nikt przechodzą
Magazyn9 50 01 djvu 44 Najbardziej rzucającą się w oczy anoinalją mięśnia dwugłowego jest występow
IMG$66 (3) 1 ocznym. Ale cel taki zamierza się osiągnąć w sposób nie rzucający się w oczy jako rodza
PZK152 152 PSYCHOLOGIA ZACHOWAŃ KONSUMENCKICH Zwykle jest to jakaś rzucająca się w oczy cecha (choćb
Obraz2 (71) m E2 = 0,01234...-10-40 • t;jT cm’ s1 Prędkość światła, w której tak bardzo rzucają się
sposób zachowywania się, który jest w stanie doprowadzić do przywrócenia równowagi i do usunięcia
widzisz się podlejszym”26)? Gestu, który pozornie prosty i nie rzucający się w oczy (choć jednak
26647 P1020925 (3) a mianowicie 7. IMRSONII-IKACMA Najbardziej chyba rzucającymi się w oczy metafora
Bardzo ważny jest sposób przedstawiania się. Czy jest to status społeczny, uznanie, czy może poczuci
Trzy warstwy kultury organizacyjnej to: • artefakty - rzucające się w oczy zachowa
więcej podobnych podstron