032 01
32 NASZ LAS I JEGO MIESZKAŃCY.
wilki i gromadą wyciągają w pole, niby zgraja rabusiów lub łu-pieskich koczowników.
I zaczyna się odtąd żywot iście rozbójniczo-koczowniczy; banda wilków przenosi się z miejsca na miejsce, zjawia się w coraz innej okolicy, szerząc wszędzie postrach i trwogę. Zebrane razem, czują one swą silę i napadają na takie nawet zwierzęta, przed któremi wilk w pojedynkę zawsze umyka. Istna to szajka łotrzyków leśnych, którzy żadnemu stworzeniu nie dadzą przejść swobodnie. Nie każdy, naturalnie, ulegnie bez oporu, z niejednym wypadnie walczyć zażarcie, niejeden wilk zostanie też na placu. Ale zato jakie urozmaicone życie, co to wspomnień zostaje po niebezpieczeństwach przebytych, zwycięstwach odniesionych... Wystarczyłoby materjału do rozpamiętywań na całe lato, gdy się znów zacznie spokojny i leniwy żywot w lesie.
Ot, nie dawniej jak w zeszłym tygodniu, zeszła gromada rabusiów stado dzików na skraju lasu. Wilk w pojedynkę aniby się odważył zaczepić tych leśnych siłaczy, ale teraz gromadą zachciało się im spróbować szczęścia: rzuciły się w kilku na nieco oddalonego od stada młodego dzika. Towarzysze ruszyli na pomoc napadniętemu, i najśmielszy z wilków, który już — już chwytał go za gardło, uczuł raptem, jak mu bok przeszywa coś ostrego. Zawył przeraźliwie, a kieł starego dzika pruł go dalej. Nadbiegła reszta wilków i zaczęła się zażarta walka: krew polała się z obu stron. Jeden wilk leżał już bez życia, poszarpany i zdeptany przez dziki, jeden z dzików dogorywał pod ostremi zębami napastników, a wycie walczących rozlegało się daleko, trwożąc spokojnych mieszkańców lasu: sarny zbiły się trwożnie w gromadkę, wiewiórka w dziupli jeszcze bardziej zwinęła się w kłębek, zając na polu bojaźliwie nastawił swe długie słuchy, przebiegły lis wysunął się z nory, powietrzył trochę i, pomyślawszy „ja tam nie jestem potrzebny”, — ruszył w przeciwną stronę.
Walka trwała dość długo; kto z niej wyszedł zwycięzcą, wiedzą o tem tylko wilki i dziki. W każdym razie najwięcej zarobiły wrony, bo nie narażając wcale życia, po rozejściu się walczących zleciały tłumnie na pobojowisko, na którem leżały dwa zagryzione dziki obok dwóch rozszarpanych wilków.
Być uczestnikiem takiego boju — nie mała to chwała dla mężnego wilka. Nie zawsze jednak trzeba w tak ciężki sposób zdobywać sobie pożywienie. Czasami jest to tylko przyjemne i zupeł-
Wyszukiwarka
Podobne podstrony:
00104 01 200 nosi, cy mu ta pięć, cy śeść roków, hej! Dobrze nie bardzo, przyleci taki Jasiek z Pają
00104 01 — 172 Cały dzień jeszcze śmiano się z francuza na jajach-, panowie rozpisali listy po całój
00104 01 100 i stać z gotową strzelbą w dobrem zakryciu. Naganiacze pomału zbliżają się do ptaków, z
00104 01 ffl 202 kotyny ulatnia, a w niektórych, jak[np. syryjskich całkiem nikotyna znika. W tabaka
00104 01 208 — Bawiłem am wczoraj i wyjechałem dopiero dziś rano. —
00104 01 iiss>e-« iiss>e-« ? 80 chronić się takich, którzyby się radzi czego nauczyli, i rozmo
00104 01 201 noviensis, et easdem mensaras fraudantes vel falsificantes secundum statuta dicti ju-ri
00104 01 98Wierzynek. Karol IV Cesarz Niemiecki narzeczony Elżbiety Xiężniczki pomorskiej wnuczki Ka
00104 01 ęi Zwierciadło bow po jybowfFa pijemowi? y jwobjenttmi
00104 U22672e84810718d615778de2b5b475 103 The OCAP benefits are experienced by production superviso
Elementarz Marian?lski 00104 Jam TUl/m, zxxcLaIa Pani nam zadała rozMj-pa/rikę &n
IMG 20110518 00104 AGH Materiały do wyrobu ciągadeł Własności Ciągadło SYNDITE diament naturalny
00104 01 Ps.Pt wtórnego kościoła, gdy się odprawiało jego poświęcenie , i że to używanie stafo się n
00104 01 202 DATA WIECZORU W SOPLICOWIE Przyjeżdża na wieś na wyraźny rozkaz Sędziego, w którego dom
00104 01 Fa. ( 164 ) Fa. wodawcy; zachowywali oni szabat ze zbyt skrupulatną surowością; dokład
więcej podobnych podstron