P1010912

MrWirtNhi AT//

się odrębną, sobie właściwą sferą użycia i przypisanymi jej kategoriami nosicieli (por. Gajda 2005: 73).

Dziś. gdy nasilają się tendencje do przemieszczeń (tak w obrębie przestrzeni społecznej, jak i językowej), a obserwowana mobilność - wewnątrz poszczególnych kategorii, jak i między granicami ich zewnętrznych podziałów - powoduje, że wyznaczniki językowe, wchodząc w coraz to nowe konfiguracje* zacierają swą wyrazistość. Częściej zatem odwołujemy się do parametrów semantycznych i pragmatycznych. Dyskurs definiowany w sposób nieostry, a zarazem obligatoryjnie domagający się uzależnienia swej charakterystyki od konkretnego kontekstu, wskazuje dobitnie, że jego wykładniki mają charakter relatywny, zmienia się nie tylko ich rola, ale i postać. Paradoksalnie, ich płynność i kontekstualna zawisłość nie stoi na przeszkodzie, by to one właśnie mogły decydować o tożsamości dyskursu (por. Wojtak 2006: 141) oraz odegrać rolę integrującą jego opis, wystarczy w skazać na kategorię językowego obrazu św iata, która scala w jednej perspektywie charakterystykę gatunkow ą i stylow ą, pragmatyczną i strukturalną (por. Bart-miński, Tokarski 1986).

Po czwarte wreszcie, dyskurs wydaje się być tak skonstruowanym przedmiotem badawczym, by w sposób pełny i przekonujący zobrazować potrzebę posługiwania się w jego analizie kategorią stylu, traktowaną jako „ponadtekstowa struktura znakowa" (Bartmiński 1981:31). Styl jako miejsce i wyraz szczególnej interferencji między płaszczyzną tekstow ą a strategiami komunikacyjnymi podmiotów, wa-ninkowanymi ich kompetencją kognitywną oraz społeczno-kulturowym kontekstem (Nycz 2006:164) za najistotniejsze swe wyznaczniki uznaje wartości, gromadzące się wokół podmiotu mówiącego, a wskazujące na jego intencje, konstruowaną przezeń w izję świata, a także wiedzę o rzeczywistości czy przyjęty porządek aksjologiczny. Zwraca się uwagę, że wiązka tekstowych wyznaczników stylu jest determinowana wyborem wartości i norm regulujących mówienie o owych wartościach (Bartmiński 1981; 2003: 67).

Dyskurs jest odnoszony do zbioru wypowiedzi konstruowanych w pierwszej kolejności z określonych pozycji społecznych (dyskurs nauczycielski, administracyjny) lub ideologicznych (dyskurs liberalny)Jednakże żadnemu typowi dyskursu nie można odmówić ideologicznego aspektu, jeśli ideologię rozumieć będziemy szeroko, jako reprezentację mentalną grupy, uwzględniającą aspekt poznawczy, systemy przekonań, rodzaje wiedzy i postaw jej członków. Ideologia jest więc podstawą identyfikacji członków z grupą, jest wyznacznikiem jej tożsamości, a zarazem jest czynnikiem normującym zachowania członków (van Dijk 2003). Dlate-

Stylhtom nspłhty (Mumii feitti/iht\vtMiit>

KKUMWfftttf imtiie się. to dyskurs jest typem praktyki językowej głównie o charakterze

fljjiwiiiy¹¹’'    .

k /ulem * nnkreślonoj perspektywy poprowadiić charakterystykę stylową r ^minisMintgol Pierwszym i niezbędnym krokiem będ/lo jego „iisylti-R,|f Q_Sadżiny go więc najpierw w kontekście nam współczesnym, w najbliż-..,_fZe(ii polskiej kultury. Jednak nawet wyminie „umiejscowiony" jest kn-**^*l_vmykajrtcą się jednoznacznym przyporządkowaniom i spójnemu opiso-lf’^rl1 _p jnoinn go uznać za typowe dziecko dzisiejszych ponowoc/esnych

!■ '    ...    * „nnltwuimi i nn nulnuaaia ItiK nia awiwi

kaso* >■^j    '    ———-----

L_ral państwowy uprawnień różnym mniejszościom: etnicznym, seksualnym,

Lym), filozoficzny (por. wpływ psychoanalizy, filozofii Imwgo), kłcolo [iczny (negatywne nastawienie do kultury palriarchalnej opartej na męskiej dom i-Ljijetycznyfpoc odlnmy feministycznej filozofii religii), a także zjawiska estetyczne wykreowane przez różne dyskursy współczesnej kultury (zainteresowanie ciałem i seksualnością człowieka, zwłaszcza kobiety). W charakterystyce stylo-Lj wybranej przez nas kategorii należy uwzględnić fakt, że glos polskich feministek i feminisiów nie powstał w dyskursy wnet próżni, odnajdziemy w nim refleksy nurtów powstałych w innych kręgach kulturowych: feminizmu francuskiego, amerykańskiego i brytyjskiego, a także wpływy pluralistycznego dyskursu postmodernistycznego (por. Owens 1998; Tong 2002). Współczesny dyslan (mini-sl)vmy zdążył już wykształcić wiele swych odmian, znacznie się od siebie różniących pod względem ideologicznym, intencjonalnym czy instytucjonalnym. taUeniektórzy znawcy problematyki postulują mówienie nie o feminizmie, ale o feminizmach (Ślęczka 1999). Nawet typologia uwzględniająca różne kryteria i mająca na celu zarysowanie jedynie najwyraźniejszych linii podziału (np. wyodrębnienie feminizmu socjopolitycznego i akademickiego, por. Burzyńska 2006) obrazuje dynamikę i pluralizację dzisiejszych teorii, które, mimo niezaprzeczalnych rtżnic, w wielu miejscach jednak silnie się zazębiają. Widać to zarówno wte-11    ^s'9 ^mu spoleczno-ideologicznemu i intelektualnemu

prądów, w jego rozwoju, wykorzystując w celach porządkujących kryterium chronologiczne (pot. podział uwzględniający historię trzech fal feminizmu socjo-I    po tycznego, które dzisiaj, poddawane przeformulowaniom, stają się częścią ide-

Feminizm \ Tali (18JO-1920) mini zn cel \vntt«

łtóJBKss mii ^u'^ci'

Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
P1010912 Sh/zs-n 4w W fi się odnrbn*. sobie właściwa *fcn u*ycia i prąypK«nvmi . P/iv gdy nasilaią s
p2190374 OSOBA I CZYN ni 4f cuoba działa, kiedy    5 się w sposób sobie właściwy,
Picture13 d jego i1 że jego życie po tym potknięciu się znowu przybiera właściwy sobie charakter, pr
scandjvutmp18a01 385 się na przymioty właściwym sobie sposobem, nie 1110“ ich widzieć ze wszech str
scandjvutmp19601 144 szczególnym sobie właściwym akcentem, a słuchający skurczyli się i spokornieli
Monika167 Samoświadomość UsAiadomieme sobie ze jest się odrębną jednostka oddzielną od wszystki
IMGP9490 aksjologię każdej grupy cechującej się odrębną i złożoną z wielu aspektów
Budowa obejścia wsi Brzezna. Stadia i Podegrodzia po wale przeciwpowodziowym w odrębnym tomie właści

więcej podobnych podstron